نامگذاری «روز ملی و جهانی قرآن»؛ ضرورت‌ها و آسيب‌ها
گروه فعاليت‌های قرآنی: اگر به تقويم ملی كشورها نگاه كنيم در هر يك از آن‌ها بسته به نوع كشور برای هر پديده و موضوع مهمی روزی يا هفته‌‌ای تعريف شده است كه در كشور ما هم كم نيست موضوعاتی مانند تبليغ و اطلاع‌رسانی دينی، روز بزرگداشت حافظ، روز طبيعت و ده‌ها عنوان ديگر كه برای آنان روز ملی و يا جهانی تعريف شده است.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) محققا هيچ پديده و موضوعی در تاريخ خلقت مهمتر از قرآن نيست و نخواهد بود از اين رو نامگذاری روزی با عنوان «روز ملی قرآن» و يا در افقی وسيع‌‌تر روز«جهانی قرآن» نه تنها شايسته بلكه ضرورت دارد و شايد كمترين ادای دينی به ساحت مقدس قرآن كريم به عنوان نعمت و رحمت الهی و هبه خداوندی به نوع بشر باشد.
گرايش روزافزون مردم دنيا به قرآن و اهانت‌های ساليان اخير نسبت به قرآن، اين ضرورت را دوچندان می‌كند؛ طرح چنين موضوعی و پرداختن به آن در قالب‌های مختلف علاوه بر آنكه می‌تواند توجه همگان را به قرآن جلب كند موجب اتحاد بيشتر مسلمانان می‌شود و مهمتر از آن فرصتی برای مسلمانان كشورهای غير اسلامی كه بعضا در برخی از كشورها به علت اعتقاداتشان تحت فشار هستند برای ابراز وجود بيشتر و دفاع از مبانی لايتغير اين كتاب الهی ايجاد می‌كند. البته قرآن همان‌گونه كه خود می‌فرمايد «رحمت للعالمين» است و برای قشر و مذهب و آئينی خاص نيست و برای هر كس كه هدايت بطلبد راه‌گشا است بنابراين چنين روزی می‌تواند بستری برای آشنايی بيشتر حتی كفار و غير مسلمانان با اين كتاب الهی را فراهم كند.
يكی از دلايل گرايش روزافزون مردم دنيا به ويژه ملت‌های اروپايی در چند سال اخير به قرآن علاقه‌مندی آنان به بيشتر دانستن از قرآن است چون تاكنون اگر چيزی هم از قرآن عنوان شده است بيشتر به ابعاد جنگ و جهاد و نه مهر و محبت قرآن پرداخته است و بيش از آنكه مطالبی سره در اختيار آنان قرار گيرد ناسره را مخلوط داشته است؛ نامگذاری چنين روزی فرصتی است تا حتی غير مسلمانان تشنه حقيقت بيش از پيش با آخرين كلام الهی آشنا شوند.
انتشار و توزيع ترجمه‌های قرآن به زبان‌های مختلف به بهانه چنين روزی، برپايی مسابقات هنری در رشته‌های گوناگون با موضوع قرآن، از فيلم و داستان كوتاه گرفته تا كاريكاتور و نقاشی و ...، برپايی همايش‌های مختلف قرآنی، مناظره مستشرقين و دانشمندان مسلمان در حوزه علوم قرآنی و با موضوعات گوناگون قرآنی از جمله اعتبار و سنديت قرآن(تحريف‌ناپذيری) و ده‌ها موضوع ديگر از جمله كارهای اندكی است كه می‌تواند به شناساندن بيشتر قرآن كمك كند و تبليغات منفی بسياری را كه اين روزها عليه اسلام و قرآن به راه افتاده است، خنثی كند همچنين است طراحی، تدوين و اجرای برنامه‌های ملی و بين‌المللی با شاخصه فرامذهبی.
البته در كنار همه اين فوايد و ضرورت‌ها برای نامگذاری روزی با عنوان مذكور، نبايد از يك نكته به عنوان نقطه آسيب غفلت كرد و آن اينكه اگر بستر و زيرساخت‌های لازم به ويژه اطلاع‌رسانی مناسب در اين زمينه صورت نگيرد نامگذاری روز ملی و يا جهانی قرآن تنها جنبه سمبليك به خود می‌گيرد و از پرداختن به مسايل عميق‌تر و تاثيرگذارتر باز می‌ماند البته پرداختن نمادين يكی از اهداف اين نامگذاری است اما ماندن در اين حد و سطح به هيچ وجه هدف مبتكر آن نيست.
نكته آخر اينكه پی‌گيری روز ملی قرآن در داخل و روز جهانی قرآن در مجامع جهانی مانند آنچه درباره مولانا و هفته فرهنگی ايران در سازمان ملل رخ می‌دهد در صورت رسيدن به نتيجه می‌تواند منجر به توليد صد‌ها طرح گوناگون و جديد قرآنی شود كه برخی از آن‌ها در ذهن نگارنده اين سطور وجود دارد ضمن آنكه تاكيد صدچندان اين نكته هم لازم است كه تاثيرگذاری چنين روزی چه در داخل و چه در خارج مستلزم همدلی ميان همه نهادهای قرآنی، فرهنگی و دست‌اندركار است.
گرايش روزافزون مردم دنيا به قرآن و اهانت‌های ساليان اخير نسبت به قرآن، اين ضرورت را دوچندان می‌كند؛ طرح چنين موضوعی و پرداختن به آن در قالب‌های مختلف علاوه بر آنكه می‌تواند توجه همگان را به قرآن جلب كند موجب اتحاد بيشتر مسلمانان می‌شود و مهمتر از آن فرصتی برای مسلمانان كشورهای غير اسلامی كه بعضا در برخی از كشورها به علت اعتقاداتشان تحت فشار هستند برای ابراز وجود بيشتر و دفاع از مبانی لايتغير اين كتاب الهی ايجاد می‌كند. البته قرآن همان‌گونه كه خود می‌فرمايد «رحمت للعالمين» است و برای قشر و مذهب و آئينی خاص نيست و برای هر كس كه هدايت بطلبد راه‌گشا است بنابراين چنين روزی می‌تواند بستری برای آشنايی بيشتر حتی كفار و غير مسلمانان با اين كتاب الهی را فراهم كند.
يكی از دلايل گرايش روزافزون مردم دنيا به ويژه ملت‌های اروپايی در چند سال اخير به قرآن علاقه‌مندی آنان به بيشتر دانستن از قرآن است چون تاكنون اگر چيزی هم از قرآن عنوان شده است بيشتر به ابعاد جنگ و جهاد و نه مهر و محبت قرآن پرداخته است و بيش از آنكه مطالبی سره در اختيار آنان قرار گيرد ناسره را مخلوط داشته است؛ نامگذاری چنين روزی فرصتی است تا حتی غير مسلمانان تشنه حقيقت بيش از پيش با آخرين كلام الهی آشنا شوند.
انتشار و توزيع ترجمه‌های قرآن به زبان‌های مختلف به بهانه چنين روزی، برپايی مسابقات هنری در رشته‌های گوناگون با موضوع قرآن، از فيلم و داستان كوتاه گرفته تا كاريكاتور و نقاشی و ...، برپايی همايش‌های مختلف قرآنی، مناظره مستشرقين و دانشمندان مسلمان در حوزه علوم قرآنی و با موضوعات گوناگون قرآنی از جمله اعتبار و سنديت قرآن(تحريف‌ناپذيری) و ده‌ها موضوع ديگر از جمله كارهای اندكی است كه می‌تواند به شناساندن بيشتر قرآن كمك كند و تبليغات منفی بسياری را كه اين روزها عليه اسلام و قرآن به راه افتاده است، خنثی كند همچنين است طراحی، تدوين و اجرای برنامه‌های ملی و بين‌المللی با شاخصه فرامذهبی.
البته در كنار همه اين فوايد و ضرورت‌ها برای نامگذاری روزی با عنوان مذكور، نبايد از يك نكته به عنوان نقطه آسيب غفلت كرد و آن اينكه اگر بستر و زيرساخت‌های لازم به ويژه اطلاع‌رسانی مناسب در اين زمينه صورت نگيرد نامگذاری روز ملی و يا جهانی قرآن تنها جنبه سمبليك به خود می‌گيرد و از پرداختن به مسايل عميق‌تر و تاثيرگذارتر باز می‌ماند البته پرداختن نمادين يكی از اهداف اين نامگذاری است اما ماندن در اين حد و سطح به هيچ وجه هدف مبتكر آن نيست.
نكته آخر اينكه پی‌گيری روز ملی قرآن در داخل و روز جهانی قرآن در مجامع جهانی مانند آنچه درباره مولانا و هفته فرهنگی ايران در سازمان ملل رخ می‌دهد در صورت رسيدن به نتيجه می‌تواند منجر به توليد صد‌ها طرح گوناگون و جديد قرآنی شود كه برخی از آن‌ها در ذهن نگارنده اين سطور وجود دارد ضمن آنكه تاكيد صدچندان اين نكته هم لازم است كه تاثيرگذاری چنين روزی چه در داخل و چه در خارج مستلزم همدلی ميان همه نهادهای قرآنی، فرهنگی و دست‌اندركار است.
