به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، پرویز بامری، آذر ماه 94 در دفاع از حریم حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسید. به گفته دوستان و همرزمان، این شهید از کودکی مداح و پای ثابت مراسم سینهزنی ابا عبدالله(ع) بوده است.
علی کریمی، از همرزمان این شهید به خبرنگار ایکنا میگوید: شهید بامری در زمان شهادت فقط 21 سال داشت و تازه خدمت سربازی را به اتمام رسانده بود. 15 روزی کنار هم دوره آموزشی جنگ شهری را در تهران گذراندیم و بعد به سوریه اعزام شدیم. دو هفتهای از اعزام نگذشته بود که پرویز به شهادت رسید.
کریمی میافزاید: پرویز بسیار سربه زیر و کمحرف و در عین حال شوخطبع بود. یادم است در حلب که بودیم دائم در جمع ما برای داعشیها رجزخوانی میکرد و خود به خود تیراندازی میکرد. به تیراندازی علاقه زیادی داشت و برایش مانند یک تفریح بود. چند بار نصیحتش کردم که تیراندازی نکند و تیرهایش را برای عملیات نگهدارد ولی تا چشمم را دور میدید تیراندازی میکرد و یکبار به دنبالش چندین کیلومتر دویدم.
وی تأکید میکند: شهید بامری هیچگاه نماز اول وقت را ترک نمیکرد و در لحظه شهادت نیز وضو داشت. علاقه خاصی به حضور در مسجد داشت، خیلی کم حرف بود ولی سخنانش بسیار تاثیرگذار بود.
همرزم شهید بامری میگوید: آخرین نمازش را قبل از عملیات با شور و روحانیت خاصی به جا آورد و بسیار مخلص و با ایمان بود.
همچنین حمزه بامری، از دوستان شهید با بیان اینکه پرویز بامری هیچ گاه نماز اول وقت را ترک نمیکرد، میگوید: پرویز دائمالوضو بود و علاقه خاصی به همکاری در برگزاری مراسم مذهبی و هیئات ابا عبدالله(ع) داشت.
وی ادامه میدهد: پرویز مادرش را در کودکی از دست داده بود و با اینکه برادران بزرگتر از خود داشت در تامین معاش خانواده همکاری داشت.
بامری میگوید: قبل از اعزام به سوریه مرا هم دعوت کرد که با وی ثبت نام کنم ولی من این توفیق را پیدا نکردم. در وسریه نیز چندین بار با من تماس گرفت و با ذوق و شوق خاصی از حال و هوای نبرد با داعشیها سخن میگفت.
وی تاکید میکند: پرویز از دوران کودکی خود را خادم اباعبدالله(ع) میدانست و تمام کارهای هیئتهای عزاداری را از مداحی، گرم کردن سینهزنیها و پذیرایی انجام میداد.
بامری ادامه میدهد: پرویز قبل از اعزام و وقتی در سوریه با بنده تماس میگرفت تاکید میکرد که با اینکه نبرد با داعشیها گذشتن از جان است، ولی نباید در دفاع از حریم خواهر امام حسین(ع) ترس و واهمه را به دل راه دهیم. وی از همان دوران کودکی حال و هوای خاصی داشت و آسمانی بود.