عباس جهانگیریان، نویسنده و محقق در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره کودکان کار و بازمانده از تحصیل گفت: موضوع مهم در رابطه با این کودکان این است که ریشه به وجود آمدن آن را پیدا کرده و مشکل را به صورت ریشهای حل کنیم، وگرنه اگر تعدادی خیر بخواهند در حمایت از این کودکان مشارکت کنند و آنها را به تحصیل و مدرسه بازگردانند و یا شرایط زیست آنها را بهبود ببخشد، کافی نخواهد بود؛ چرا که پس از مدتی این کودکان از خانواده و شهری دیگر سربرمیآورند.
وی افزود: در کشوری که از سرمایههای عظیم اقتصادی، فرهنگی و ... برخوردار است، نباید مسائلی مانند کارتنخوابها، کودکان کار و بازمانده از تحصیل وجود داشته باشد. از این رو به نظر میرسد گام اول در این زمینه برای اینکه تعداد این کودکان افزایش پیدا نکند، باید به دنبال ریشههای پیدایش این کودکان باشیم و اغلب طرحهای حمایتی از این کودکان روبنایی بوده، در حالی که باید این مسائل به صورت ریشهای است.
جهانگیریان ادامه داد: تا زمانی که زمینههای اقتصادی برای خانوادههای چنین کودکانی فراهم نشود و والدین آنها شغل مناسبی نداشته باشند، نمیتوان کاری از پیش برد؛ چرا که بسیاری از آنها علاقهمند به درس و تحصیل و تفریح هستند و میخواهند کودکی کنند، اما شرایط زندگی از جمله فقر، والدین بدسرپرست و یا بیسرپرست سبب میشود مجبور به ترک تحصیل و روی آوردن به کار شوند.
این نویسنده تصریح کرد: مسائل اقتصادی و فقر زمینه بزهکاری در جامعه را فراهم میکند و این بستر در جامعه برای چنین کودکانی بیش از همه فراهم است؛ از این رو حل مسائل و مشکلات اقتصادی و رفاه اجتماعی باید در اولویت مسئولان قرار گیرد؛ چرا که یکی از نتایج شرایط بد اقتصادی کودکان کار و بازمانده از تحصیل است و دهها مورد دیگر وجود دارد که باید مورد بررسی و توجه قرار گیرد.
وی در ادامه عنوان کرد: حل مسائل اقتصادی نیازمند سیاستها و برنامههای درازمدت است و شاید در مدت کوتاهی به نتیجه نرسد، به همین دلیل طرحهایی مانند «جهاد مهربانی» و یا طرحهایی نظیر آن میتواند مؤثر باشد و یا نهادهایی مانند اوقاف و امور خیریه، آستان قدس رضوی، ستاد اجرایی فرمان امام(ره)، بنیاد مستضعفان و ... میتوانند در این زمینه مشارکت داشته باشند و ستاد مشترک و یا شورای راهبردی نجات کودکان کار با حضور شهرداریها، سازمان بهزیستی و ... تشکیل شود و به صورت درست ساماندهی شوند؛ چرا که این کار از عهده یک نهاد و سازمان ساخته نیست.
وی با اشاره به اقدامات فرهنگی در این زمینه گفت: اگر امکانی فراهم شود که این کودکان در یک مکان متمرکز شوند، میتوان کارهای فرهنگی بسیاری نظیر راهاندازی کتابخانه و در دسترس قرار دادن کتابهای مناسب، قصهگویی و ... میتواند مؤثر باشد، همچنین زمینه مهارتآموزی آنها در حرفههای مورد علاقه آنها فراهم شود و بتوانند مسیر درست زندگی خود را بیابند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: به قول «شون اوکیسی» نمایشنامهنویس ایرلندی میگوید؛ به راستی مجرمان بیرون زنداناند. این موضوع این را میرساند که شرایط و بستر جامعه به گونهای است که کودکان کار و کارتنخوابها قابلیت رفتن به سوی بزه و آسیبهای اجتماعی را دارند؛ از این رو در گام نخست باید به تحصیل برگردند و در راستای آن مهارتهایی را بیاموزند تا در آینده بتوانند از طریق این مهارتآموزی مسیر درست را طی کنند و آینده خوبی را بسازند.
وی در ادامه یادآور شد: من حاضرم به آنها داستاننویسی بیاموزم و سایر نویسندگان و هنرمندان نیز میتوانند با توجه به تواناییهای خود آموزشهایی را ارائه دهند.