ماجرای قرعه خاطره‌انگیز سعید پرویزی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) سومین روز رقابت های سی و پنجمین دوره مسابقات بین المللی قرآن در حالی به پایان کار خود نزدیک شد که شاهد حضور سعید پرویزی نماینده جمهوری اسلامی ایران در سالن اصلی مسابقات و اجرای مرحله نهایی توسط ایشان بودیم.
پرویزی که قرعه 10 سطری از سوره انعام را پیش رو داشت به خوبی توانست تلاوتش را مدیریت کند و با یک تلاوت قدرتمند کار خود را در این دوره به پایان رساند تا امیدها به کسب رتبه نخست توسط وی چند برابر شود.
نماینده کشورمان بعد از تلاوت خود در فینال مسابقات به غرفه ایکنا آمد و در گفت و گویی صمیمی ضمن تحلیل تلاوتش بیان کرد: شرایط تلاوتم خوب بود به این معنا که سیستم صوتی نسبت به مرحله مقدماتی از شرایط بهتری برخوردار بود و در جایگاه استقرار قاری نیز از صندلی استفاده شده بود که این مسأله نیز در بهتر شدن تلاوت بنده مؤثر بود.
وی در ادامه افزود: در جمع بندی تلاوتم خوب و البته در حد توانم بود، ان شاءلله که مردم راضی بوده باشند و بتوانم رتبه ای را برای مردم عزیز کسب کنم و می توانم بگویم با توجه به بازخوردی که هنگام پایین آمدن از جایگاه از مردم گرفتم احساس کردم که مردم نیز از تلاوت مرحله فینال من رضایت بیشتری داشتند.
نماینده کشورمان در مورد قرعه تلاوت فینال گفت: قرعه کاملا روی روال بود و قرعه ای بود که در مسابقات هم زیاد از آن استفاده می‌شود و جالب این که دو سال قبل در فینال مسابقات استان تهران نیز همین قرعه برای من رقم خورد و جالب تر این که در آن مسابقات رتبه اول را کسب کردم با این تفاوت که آنجا 20 خط و این جا 10 خط بود.
قاری ممتاز قرآن در ادامه بیان کرد: در تلاوت قرآن ملاک های خیلی زیاد و متعددی اثرگذار است و یکی از آنها قرعه است، حس و حال و فکر قاری در آن لحظه و این که از جهت روانی در چه وضعیتی است و با آیات چقدر ارتباط برقرار کند بسیار مهم است، لحظه به لحظه انسان، شبیه هم نیست و تلاوت هم غیر قابل پیش بینی است.
پرویزی در مورد حس و حالش در جایگاه گفت: در این مرحله و مرحله قبل استرس نداشتم، اما شاید مردم از من اینطور حس می کنند که به آنها استرس وارد شده ولی استرس نداشتم و خوشحال شدم که راحت توانستم به تلاوت بپردازم، همچنین قرعه از شب قبل مشخص شده بود اما آیات را به لحاظ لحنی از قبل چینش نکردم و یک بار هم این آیات را نخواندم، تنها کاری که کردم این بود که فقط پرده شروع و این که قرار است بیات بخوانم و سپس رست بخوانم را تمرین کردم و تمرینم در همین حد بود.
وی در ادامه افزود: هنگام تلاوت خودم را رها کردم چون احساس می کنم بالاخره در آن لحظه هر چقدر قاری طبیعی تر باشد حس زیباتری دارد و تلاوتش نیز زیباتر خواهد بود. ضمن این که تلاوت من خیلی مسابقه ای نیست و تلاوت مسابقه ای برایم سخت است و نظرم بیشتر با تلاوت مردمی است.
پرویزی بیان کرد: تلاوت های رقبا را نشنیدم، اما فقط قاری افغانستان را شنیدم که خوب بود در هر حال باید دید چه نتیجه ای حاصل می شود لذا نتیجه غیر قابل پیش بینی است.
نماینده کشورمان از حضور مجتبی پرویزی، برادرش به عنوان قوت قلبش یاد کرد و گفت: همیشه حضورش قوت قلب بود و جا دارد از استادم حاج مسعود نوری هم ذکر خیری کنم، ایشان خودشان نتوانست در سالن حضور یابد اما قبل از این که در جایگاه حاضر شوم به من زنگ زد و گفت 7 بار ذکر «یا فاطمه الزهرا(س)» را بگو من هم گفتم همچنین از پدر و مادرم و مخصوصا مادرم تشکر می کنم که اصلی ترین مشوق من برای قاری شدن بود، دوساله بودم که ایشان در منزل تلاوت عبدالباسط را گوش می دادند و ما هم یاد می گرفتیم.
وی در ادامه افزود: قبل از مسابقات هم خیلی مسابقه ای نبودم، دو روز قبل از مسابقه مجلسی می خواندم، فقط مسابقه ای را در مسابقه خوانده ام، خواندن مسابقه ای هم از جهت تجوید، قواعد دست و پا گیر است و خود اساتید تجوید هم ممکن است بگویند لازم نیست اینقدر تجوید را رعایت کرد. در مواردی که می توان با تسامح برخورد کرد موافق هستم.
نماینده کشورمان بیان کرد: این ها حرفایی است که چند سال پیش در ذهنم بود که حتما اگر چنین شرایطی برای من پیش آمد آنها را بگویم که همه بدانند که نفر اولی همه چیز نیست، بسیاری از قاریان خوب بوده اند که در مسابقات در عین شایستگی به مسابقات بین المللی راه نیافته اند.