به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، رزق حلال از جمله مواردی است که صراحتا در قرآن کریم و روایات ائمه معصومین(ع) بر آن تأکید و برای آن اثرات وضعی بر جسم و جان بیان شده است. در مقابل نیز مال و لقمه حرام همچون گلوله آتشی است که بر جان انسانها وارد میشود و زندگی آنان را به یکباره به آتش میکشد.
گاهی تصور میشود حرام خواری در دزدی، اختلاس، کلاهبرداری، قاچاق و .. خلاصه میشود و از آن بدتر گمان میرود که با وجود دزدیهای کلان، موارد خردتر به حساب نمیآید؛ رایج شدن جمله «اول جلوی دزدیهای بزرگتر را بگیرند» سبب میشود افراد نسبت به حرام خواریهای کوچک بیتوجه شده و یا اصلا دقتی به نحوه کسب درآمد در امور جزئیتر خود نداشته باشند.
در یک سلسله نوشتار درصدد هستیم تا به موارد جزئی که سبب حرام شدن مالمان میشود اما به سبب کوچک بودن از آن غافل شدهایم، بپردازیم چرا که حرام خواریهای بزرگ واضح و مبرهن است و ایمان برای صالح بودن را میطلبد اما گاهی غفلت و عدم توجه باعث میشود انسان مؤمن توجه کافی به آنچه میکند نداشته باشد و به خاطر اشتباهی کوچک خود را مدیون خلقالله کرده و با بردن نان حرام بر سر سفره خود آینده خانواده خود را تحت تأثیر قرار دهد.
از جمله این موارد میتوان به
نانوایی اشاره کرد که از صبح تا شب کنار تنور داغ آتش ایستاده و با زحمت فراوان در گرمای تابستان نان را به عنوان والاترین برکت خداوند به دست مردم میدهد اما با برخی عملکردها زحمات خود را از بین برده و از نعمت کسب مال حلال به دور میماند.
ندادن الباقی پول خریدار هر چند جزئی و مختصر باشد، اگر با رضایت نباشد معامله را از عرف حلال خارج میکند پس چه بهتر است نانوای شریف در صورت نداشتن پول خرد این نکته را متذکر شود و طلب حلالیت کند، نه آنکه بیتوجه از نداشتن الباقی پول بگذرد و یا با لحنی تند اعلام کند که پول خرد ندارد و از ندادن الباقی پول ابایی نداشته باشد.
کوچک کردن ابعاد نان هر چند به گرمی باشد نیز از دیگر مواردی است که نانوا را از به دست آوردن مال حلال دور میکند و به واسطه ذرهای بیش و کم مشمول کم فروشان میشود.
به راستی نانوایی که بر سر تنور ایستاده و ملاحظه بهداشت را نمیکند و باقیمانده سیگار خود را درون تنور میاندازد و در برابر اعتراض مردم بیان میکند که «همینیه که هست، میخواین ببرین میخواین نبرین» چه بلایی بر سر لقمهای که به خانه میبرد میآورد.
در حدیثی قدسی آمده است که خداوند متعال میفرماید: «فَمِنْكَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَةُ فَلَا تَحْجُبْ عَنِّی دَعْوَةً إِلَّا دَعْوَةَ آكِلِ الْحَرَامِ؛ بنده من! تو دعا کن؛ من اجابت میکنم. بدان که تمام دعاها به پیشگاه اجابت من میرسد؛ مگر دعای کسی که مال حرام میخورد.» گاهی غافل هستیم از آنچه کردهایم و به سبب نماز و روزهای که بجا آوردهایم خود را فردی مؤمن تصور میکنیم اما از برآورده نشدن حاجات خود در عجب هستیم.
شخصی به محضر رسول خدا(ص)شرفیاب شد، به آن حضرت عرض کرد که دوست دارم دعایم مستجاب شود؛ چه کنم؟ پیامبر خدا(ص) به او فرمود: «طَهِّرْ مَأْكَلَكَ وَ لَا تُدْخِلْ بَطْنَكَ الْحَرَامَ؛ لقمهات را پاک کن [تا مبادا به حرامی آلوده باشد] و مراقب باش هیچ نوع حرامی را مصرف نکنی.»
پس نه تنها تلاش برای رزق حلال از جایگاه والایی برخوردار است بلکه وارد شدن نان حلال بر سفرههایمان نیز علاوه بر اثر وضعی بر جسم و روح بر استجابت دعایمان نیز تأثیر دارد. پس چه بهتر که به خاطر حوائج دنیوی خود نیز که شده مراقبت بیشتری از نحوه به دست آمدن رزق و روزیمان داشته باشیم.