رضا اسماعیلی، عضو هیئتعلمی گروه مدیریت و برنامهریزی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از اصفهان در توضیح پدیده اشرافیگری، اظهار کرد: قائل شدن به ویژگیهای خاص و احساس برتری نسبت به دیگران در شرایطی که افراد دارای مزایا و امتیازاتی هستند و ترجیح دادن گروه اجتماعی خود با توجه به معیارهایی نظیر روش زندگی، نژاد و طبقه اجتماعی نسبت به سایر انسانها، اشرافیگری نامیده میشود.
وی با اشاره به انواع و مصادیق اشرافیگری گفت: اشرافیگری در حوزه اقتصادی به معنای احساس برتری طبقات بالای اقتصادی نسبت به طبقات میانه و پایین است. در اشرافیگری اجتماعی نیز جایگاه و منزلت اجتماعی مورد توجه بوده و احساس برتری نسبت به سایر گروههای اجتماعی شکل میگیرد. در حوزه فرهنگی، افراد انحصاراتی را برای خود به وجود میآورند تا از طریق سازمانی، تفاوت و تمایز خود نسبت به سایرین را نشان دهند که میتواند در رابطه با اوقات فراغت، نوع پوشش، زیورآلات، وسایل زندگی و ... باشد.
اسماعیلی افزود: فرصتهای نابرابر، عدم امکان فرصت رشد و پیشرفت برای افراد و غلبه ارزشهای مادیگرایانه موجب میشود تا پدیده اشرافیگری در جامعه رشد کند. راهکار مقابله با این پدیده نیز بازگشت به نظام ارزشهای الهی-انسانی و مبارزه با نابرابریهاست.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: احساس نابرابری و افزایش آسیبهای اجتماعی و فردی از جمله پیامدهای گسترش اشرافیگری در یک جامعه محسوب میشود.