آرامش با قرآن در اضطراب بین مرگ و زندگی
کانون خبرنگاران نبأ: وقتی دلها نگران و مظطرب است، وقتی انسان گرفتاری و بیماری دارد خیلی بیشتر از قبل به یاد خدا بوده نیاز به توکل بر خدا دارد.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، در یک شب تابستانی، هنگامی که نسیم شبانگاهی در سبزوار در حال وزیدن است در حالی که یکی از بستگان نزدیک در بیمارستان امدادی این شهرستان بستری شده است و دلها همه نگران و پر اضطراب است وقتی پای به بیمارستان می‌گذارم یک چیز فقط آرامم می‌کند، تلاوت آیات قرآن نوشته شده بر روی دیوار این بیمارستان «أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ»
در حالی‌که بیمار از درد به خودش می‌پیچد پزشک مربوطه اعلام می‌کند با توجه به وضعیت بیمار، برای عمل جراحی 50 درصد امکان زنده ماندن بیمار وجود دارد؛ فرزندان بیمار برای دادن رضایت به عمل جراحی در شک و تردید فرو می‌روند. در آن لحظات سخت احتمال مرگ و زندگی مادر، دادن رضایت به عملی که نتیجه‌اش مشخص نیست فقط توکل بر خدا و یاد خدا تنها چیزی است که مایه آرامش می‌شود؛ فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِی وَلاَ تَكْفُرُونِ (بقره: 152)
وقتی دلها نگران و مظطرب است در گوشه‌ای دیگر یکی دیگر از فرزندان این ذاکر اهل بیت(ع) که بیش از نیم قرن از عمر خودش را با ذکر اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به سر برده است و با نام و یاد آنها در توکل بر خدا سپری کرده، برای شفایش ختم قرآن بر می‌دارند و از طریق پیامک بین همه دوستان و آشنایان پخش می‌کنند تا شفا پیدا کند، دعا و توکلی که قطعا می‌تواند اثر بخش باشد.
دلها نگران و مضطرب است، یکی تسبیح به دست گرفته صلوات می‌فرستد و کمی آن طرف‌تر در فضای نیمه تاریک فضای محوطه بیمارستان فرزندی دیگر برای سلامتی مادرش کتاب دعایش به دست گرفته و برای شفایش دعا می‌کند.
خبری از به هوش آمدن بیمار وجود ندارد و ادامه بی‌هوشی هفت ساعته بیمار بعد از عمل جراحی همه را نگران کرده است، نگرانی و اضطرابی که در چشم همه هویدا شده و فقط یاد خدا آرامبخش این لحظات است، آرامشی که با دعا و راز و نیاز به درگاه خدا حاصل می‌شود و هیچ چیز دیگری غیر از یاد خدا آنرا آرام نمی‌کند.
با طلوع صبحگاهی خبر از به هوش آمدن بیمار را به همراه بیمار می‌دهند، خبری که گویی که در آن تمام شادی‌های دنیا نصیب انسان شده است، و چه لذتی زیباتر از اینکه انسان دوباره چشمش به سلامتی مادرش بیافتد، مادری که بهشت زیر پای اوست. پیامبر اکرم(ص) فرموده است «الجَنَّةُ تَحتَ أقدامِ الاُمَّهاتِ؛ بهشت زير قدمهاى مادران است.»
علی اکبر ملکی
در حالی‌که بیمار از درد به خودش می‌پیچد پزشک مربوطه اعلام می‌کند با توجه به وضعیت بیمار، برای عمل جراحی 50 درصد امکان زنده ماندن بیمار وجود دارد؛ فرزندان بیمار برای دادن رضایت به عمل جراحی در شک و تردید فرو می‌روند. در آن لحظات سخت احتمال مرگ و زندگی مادر، دادن رضایت به عملی که نتیجه‌اش مشخص نیست فقط توکل بر خدا و یاد خدا تنها چیزی است که مایه آرامش می‌شود؛ فَاذْكُرُونِی أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِی وَلاَ تَكْفُرُونِ (بقره: 152)
همراهان بیمار توکل بر خدا را گوشزد می‌کنند و آیه «إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُتَوَكِّلِینَ» خداوند توكل كنندگان را دوست می‌دارد» در ذهنم تداعی می‌شود و با توجه به کلام خدا «وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛ و هر كس بر خدا اعتماد كند، پس او برایش کافی است» با توکل بر خدا برگه رضایت عمل جراحی بیمار و پذیرش عواقب احتمالی آن توسط فرزند ارشد بیمار امضا می‌شود و همه منتظر نتیجه عمل جراحی می‌مانیم.
وقتی دلها نگران و مظطرب است در گوشه‌ای دیگر یکی دیگر از فرزندان این ذاکر اهل بیت(ع) که بیش از نیم قرن از عمر خودش را با ذکر اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به سر برده است و با نام و یاد آنها در توکل بر خدا سپری کرده، برای شفایش ختم قرآن بر می‌دارند و از طریق پیامک بین همه دوستان و آشنایان پخش می‌کنند تا شفا پیدا کند، دعا و توکلی که قطعا می‌تواند اثر بخش باشد.
دلها نگران و مضطرب است، یکی تسبیح به دست گرفته صلوات می‌فرستد و کمی آن طرف‌تر در فضای نیمه تاریک فضای محوطه بیمارستان فرزندی دیگر برای سلامتی مادرش کتاب دعایش به دست گرفته و برای شفایش دعا می‌کند.
خبری از به هوش آمدن بیمار وجود ندارد و ادامه بی‌هوشی هفت ساعته بیمار بعد از عمل جراحی همه را نگران کرده است، نگرانی و اضطرابی که در چشم همه هویدا شده و فقط یاد خدا آرامبخش این لحظات است، آرامشی که با دعا و راز و نیاز به درگاه خدا حاصل می‌شود و هیچ چیز دیگری غیر از یاد خدا آنرا آرام نمی‌کند.
با طلوع صبحگاهی خبر از به هوش آمدن بیمار را به همراه بیمار می‌دهند، خبری که گویی که در آن تمام شادی‌های دنیا نصیب انسان شده است، و چه لذتی زیباتر از اینکه انسان دوباره چشمش به سلامتی مادرش بیافتد، مادری که بهشت زیر پای اوست. پیامبر اکرم(ص) فرموده است «الجَنَّةُ تَحتَ أقدامِ الاُمَّهاتِ؛ بهشت زير قدمهاى مادران است.»
علی اکبر ملکی
