زیارت امام حسین(ع) و آمرزش گناهان آینده

تعبیر «ماتقدم و ماتأخر» در یک آیه از قرآن کریم مورد اشاره قرار گرفته است: «لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ (فتح/ 2). عموم مترجمان قرآن کریم، عبارت «ماتقدم و ماتأخر» را در این آیه شریفه به معنای «گناهان گذشته و آینده» ترجمه کرده‌اند. بهاء‌الدین خرمشاهی از معدود مترجمانی است که برخلاف نظر مشهور، گناهان «ماتأخر» را به معنای گناهان «اخیر و جدید» ترجمه کرده است و نه گناهان آینده: «تا سرانجام خداوند گناه نخستين و اخير [امت‏] تو را براى تو بيامرزد و نعمتش را بر تو به كمال برساند و تو را به راهى راست هدايت فرمايد».

بهراد جعفری در تعلیقه کتاب کامل‌الزیارات در معنای «ماتأخر من الذنب» از قول استادش علی‌اکبر غفاری می‌نویسد: «قال اُستاذنا الغفّاريّ ـ أيّده الله ـ في هامش ثواب الأعمال: «ما تقدّم وما تأخّر» كلاهما فعل ماضٍ و معناه القديم و الحديث». از نظر علی‌اکبر غفاری چون هر دو کلمه «ماتقدم و ماتأخر» با لفظ ماضی بیان شده است لذا به معنای گناهان قدیم و جدید شخص است. از نظر بهراد جعفری اگر «ماتأخر» را به معنای «مایتأخر» یعنی آمرزش گناهان آینده شخص در نظر بگیریم در این‌صورت این شبهه اساسی به وجود می‌آید که با زیارت امام حسین(ع) هم گناهان گذشته آمرزیده می‌شود و هم گناهان آینده و این ملازم به اسقاط تکالیف شرعی است.