دلت را به پنجره فولاد «باب الحوائج» گره کور بزن

 به گزارش ایکنا از قزوین، بیست‌و‌پنجم رجب سالروز شهادت امام موسی کاظم(ع)، امام هفتم شیعیان جهان بهانه‌ای شد تا ضمن تلاش برای شناخت بیشتر باب‌الحوائج، باب توسلی در محضر این امام رئوف برای نشان دادن ارادت و تسلیت خود به محضر امام رضا(ع)، حضرت فاطمه معصومه (س) و حضرت صاحب‌الزمان(عج) داشته باشیم.

السّلام ای وارث خبر الانام

امام موسی بن جعفر معروف به امام موسی کاظم و ملقب به کاظم و باب‌الحوائج هفتمین امام شیعیان است که در سال ۱۲۸ ه. ق، هم‌زمان با انتقال قدرت از امویان به عباسیان به دنیا آمده و در سال ۱۴۸ ه. ق پس از شهادت پدرش امام صادق(ع) به امامت رسیدند.

السّلام ای وارث خبر الانام
بر تو ای نور خداوندی سلام
السلام ای حجت روی زمین
کعبه‌ی جان را ستون هفتمین

دوران ۳۵ ساله امامتشان با خلافت 4 حاکم عباسی به نام‌های منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی هم‌زمان بود.

درگهت باب‌الحوائج عام را؛ قبله‌گاهی هر دل ناکام را

امام هفتم شیعیان را القاب و کنیه‌های بسیار است که از جمله آن می‌توان به ابوالحسن، ابوابراهیم، ابواسماعیل، ابعلی، عبدصالح، راهب بنی‌هاشم، الامین، الصابر و زین‌المجتهدین اشاره کرد؛ هر چند یکی از مشهورترین آن القاب را باید «باب‌الحوائج» برشمرد.

عمری زدیم از دل صدا باب‌الحوائج را
خواندیم بعد از ربنا باب‌الحوائج را
روزی ما کرده خدا باب‌الحوائج را
از ما نگیرد کاش «یا باب‌الحوائج» را

همچنین آن حضرت را «کاظم» به معنای فرو خوردن خشم و غضب می‌دانند چراکه ایشان علم را با حلم آراسته بود، در برابر ناملایمات روزگار بردبار بود، با دشمنان و بداندیشان با نرمی رفتار می‌کرد و با این شیوه به تربیت آنان می‌پرداخت.

باب رحمت نور قرآن مبین؛ موسی کاظم امام هفتمین

اقیانوس بی‌کران علم و دانش پیشوایان معصوم برای غواصان در آن ناشناخته نیست چرا که گستره‌ی علم امام کاظم(ع) در علوم مختلف و فضایل اخلاقی و معنوی به‌گونه‌ای بود که می‌توان آن حضرت را جامع علوم مختلف و دارای کمالات و فضایل اخلاقی و معنوی برشمرد.
از امام موسی‌بن‌جعفر دریای بیکرانی از معارف اسلام در توحید و نبوت و امامت و معاد و احکام و آداب تربیتی ـ اخلاقی در قالب هزاران حدیث کوتاه و بلند و شاگردان عالم عامل و سیره عملی ارزشمند در میدان‌های مختلف و نسلی پاک و بابرکت به یادگار مانده است.

با چنین فضل و بزرگی و شرف؛ گوهری هستی و پنهان در صدف

پیشوایان معصوم علیهم‌السلام هر کدام مظهر کامل فضائل و مکارم اخلاقی هستند چراکه همه آنان در یک مکتب تربیتی پرورش‌یافته و از یک منبع الهام گرفته‌اند؛ بنابراین فضائلی که برای هر یک از آنان گفته می‌شود در مورد بقیه پیشوایان نیز صادق است ولی تفاوت ویژگی‌های هر دوره از زندگی و شرایط اجتماعی و آمادگی‌های فکری جامعه، موجب متجلی شدن برخی از فضائل و مناقب خاص گردیده که در دوره‌های دیگر، زمینه و اقتضای ظهور و تجلی نداشته است.
امام موسی بن جعفر(ع) نیز دارای فضایل و کمالات بی‌شمار و برای جویندگان آن‌ها واضح و روشن است. مکارم اخلاق و ویژگی‌های روحی پیشوای هفتم شیعیان چنان چشمگیر بود که نه‌تنها دوستان بلکه سرسخت‌ترین دشمنان آن حضرت نیز بدان معترف بودند و خود را در برابر آن‌همه عظمت، کوچک و حقیر می‌دانستند.
از دیگر خصوصیات و مناقب بی‌شمار امام هفتم، عبادت فراوان بود. خلوت با معشوق و مناجات با قاضی الحاجات آن حضرت درخشندگی خاصی دارد و بدین‌جهت آن حضرت را «عبد صالح، راهب بنی‌هاشم و زین المتهجدین» لقب داده‌اند. آن حضرت بسیاری از شب‌ها را تا سپیده صبح به دعا و مناجات می‌پرداخت.
عبادت و راز و نیاز آن بنده صالح خدا همگان را مجذوب خود ساخته بود. در تمام مدت طولانی اسارت در زندان حاکمان عباسی غالباً حضرت به عبادت و راز و نیاز با خداوند متعال مشغول بودند و عملکرد معنوی ایشان زندانیان را تحت تأثیر قرار داده و متحوّل می‌کرد چنانچه فضل بن ربیع که به دستور هارون‌الرشید امام را زندانی کرده بود، در نامه‌ای به خلیفه نوشت «اگر او را از من تحویل نگیری رهایش خواهم کرد، چون در مدت یک سال، در شبانه‌روز جز دعا و استغفار و طلب رحمت و مغفرت الهی کلمه‌ای از وی شنیده نشده است.»

در کنج سیه چال بلا غرق دعایی
جان از غم مادر دهی و سوى خدایی
عمرت شده طى گوشه‌ی زندان و به غربت
عالم شده مبهوت تو از این‌همه محنت

حضرت امام موسی کاظم(ع) عابدترین اهل زمان خود و از همه مردمان سخی‌تر و گرامی‌تر بود. از سوی دیگر حلم و بردباری، سخاوت و بخشش به‌گونه‌ای که آن حضرت بخشنده‌ترین مردم زمان خویش بود.

کاظمین میزبان «اَبُ الرضا(ع)» و «اِبنُ الرضا»

آن امام بزرگوار چندین بار از سوی حاکمان جور آن زمان یعنی مهدی و هارون عباسی زندانی شدند و بنا به قولی ۱۴ سال از عمر شریفشان در زندان‌های خلفای عباسی سپری شد.

چون سرو همیشه راست‌قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی
در بهت سکوت ظلم هارون عمری
فریاد رسای استقامت بودی

سرانجام در سال ۱۸۳ ه. ق امام موسی کاظم(ع) بعد از تحمل سال‌ها سختی و مرارت و شکنجه دشمنان آل الله در سن ۵۵ سالگی به شهادت رسیدند.
با شهادت ایشان امامت به فرزندشان امام رئوف علی بن موسی‌الرضا(ع) منتقل شد.
پیکر مطهرش در شهر کاظمین شهری در حاشیه بغداد به خاک سپرده شد و امروز تربت پاکشان در این شهر مورد توجه عموم قرار دارد و در کنار مزار نوه بزرگوارش حضرت امام جواد(ع) میزبان عاشقان و دوست داران اهل‌بیت و شیعیان دلباخته‌ است.

السلام علیک یا عَلَم الدین و التّقوی
السلام علیک یا خازن علم النبیین
السلام علیک یا نائب الاوصیاء السابقین
السلام علیک یا مولی یا موسی بن جعفر و رحمه‏اللّه و برکاته

من و توسل به صحن و سرای موسی ابن جعفر

ای کاش کبوتری بودیم در حریم حرم کاظمین تا بال‏‌های خود را آن‏قدر در آسمان گرفته‌اش می‏تکاندیم که تمام غم‏هایمان در پنجره فولادش گره بخورد!
کاش پرنده‌‏ای بودیم و بال‌‏هایمان آن‏قدر وسعت داشت تا به اوج آسمان‌ها می‌‏رفتیم و پرده سیاه غم را از صورت گرفته خورشید کنار می‌زدیم تا شاید این ‏طرف‌تر، دل گرفته دختری آرام‌‏تر شود.
کاش...

من و توسل به صحن و سرای موسی ابن جعفر
سر ارادت نهادم به پای موسی ابن جعفر
جهان هستی و جانش فدای موسی ابن جعفر
که لب گشاید به مدح و ثنای موسی ابن جعفر
قسم به جان رضایش بکوش بهر رضایش
رضای حق را بجو در رضای موسی ابن جعفر
عدوست مرهون فیضش به حیرت از کظم غیظش
که فیض گیرد به غیظ از دعای موسی ابن جعفر
کجا نیازم به درمان و یا به ناز طبیبان
که درد خواهم به شوق دوای موسی ابن جعفر
‌ز خاندانش جدا شد، به یاری دین فدا شد
الا که جان دو عالم فدای موسی ابن جعفر
چو باغبان در غم گل، ز هجر و سنگینی غل
خمیده گردیده، قدّ رسای موسی ابن جعفر
رضا کند آه و زاری به موج غم گشته جاری
ز چشم معصومه، اشک عزای موسی ابن جعفر

گزارش از رقیه ملاحسنی

انتهای پیام