علیرضا رضاخواه، روزنامهنگار و تحلیلگر مسائل بینالمللی در گفتوگو با ایکنا از اصفهان با اشاره به پیشنهاد رئیسجمهور آمریکا مبنی بر مذاکره بدون قید و شرط با ایران، اظهار کرد: تعاملات دونالد ترامپ در عرصه بینالمللی به عنوان یک سیاستمدار و شخصی که به تازگی وارد عرصه سیاست شده است، بیش از اینکه جنبه سیاسی داشته باشد، وجهی تاجرمآبانه دارد.
وی با بیان اینکه رئیسجمهور آمریکا اغلب به دنبال مذاکره برای مذاکره است، گفت: ترامپ در مذاکرات سیاسی اهداف مشخص و از پیش تعیین شدهای را دنبال نمیکند؛ این نوع رفتار در عرصه بینالملل تعریف شده نیست، معمولا برای مذاکرات جدی و واقعی از قبل زمینهسازی یا به اصطلاح دیپلماسی پنهان و آشکار انجام میشود و سپس طرفین به انتظار نرمش از جانب یکدیگر میمانند.
ترامپ به دنبال شهرت رسانهای است
این تحلیلگر مسائل بینالمللی بیان کرد: تغییر موضع رئیسجمهور آمریکا برای برقراری روابط سیاسی–دیپلماتیک با ایران آن هم با ذکر مذاکرات بیقید و شرط این مسئله را به ذهن متبادر میکند که احتمالا وی در این کارزار به دنبال یک شهرت رسانهای است، همانند رفتار آمریکا در قبال کره شمالی؛ ترامپ در جریان ارتباط با کره شمالی تمایل خود را برای مذاکره، با تهدید نشان داد و احساس کرد که میتواند از موضع قدرت وارد فضای مذاکره شود.
رضاخواه افزود: مدل مذاکرات پیشنهادی ترامپ با ایران همانند کره شمالی است. مذاکرات کره شمالی و آمریکا هیچ دستاورد بینالمللی به دنبال نداشت، تا جایی که چندی پیش از طریق رسانههای آمریکایی متوجه شدیم کره شمالی بار دیگر به دنبال تجهیز موشکهای بالستیک قارهپیمای خود میباشد و این نشان میدهد که دونالد ترامپ درک درستی از اوضاع بینالمللی ندارد.
رئیسجمهور آمریکا در طرح موضوع مذاکره جدیت ندارد
وی خاطرنشان کرد: مقامات جمهوری اسلامی ایران بر این نکته اتفاق نظر دارند که رئیسجمهور آمریکا در طرح موضوع مذاکره جدیت ندارد و در واقع، عدم پایبندی آمریکا به تعهدات قبلیاش دغدغهای است که مقامات ایرانی را در برقراری مذاکره با آمریکا دچار تردید میکند. ترامپ در روند تعاملات سیاسی و بینالمللی خود نشان داده که برای تعهدات کشورش به عنوان یک شخصیت حقوقی هیچ احترامی قائل نیست و بر همین اساس هیچ کشوری به راحتی با آمریکا پشت میز مذاکره نخواهد نشست.
این تحلیلگر مسائل بینالمللی ادامه داد: تناقض در آرای مقامات آمریکایی به وجهی عادی در رفتار آنها تبدیل شده است؛ از یک طرف دونالد ترامپ میگوید بدون هیچ قید و شرطی خواهان مذاکره با ایران هستیم و سپس وزیر امور خارجه آمریکا اعلام میکند با رعایت یکسری از قیود و شرایط حاضر به مذاکره هستیم و احتمالا فردای توافق موضع دیگری در پیش میگیرند؛ این رفتارها محصول عدم شناخت است، ترامپ سیاستمدار نبوده و آموزشهای لازم را برای احراز یک پوزیشن سیاسی نیز طی نکرده است.
رئیسجمهور آمریکا درک درستی از اوضاع بینالمللی ندارد
وی تصریح کرد: مشاورین ترامپ سعی دارند تا خلأهای ناشی از کمسوادی سیاسی وی را جبران کنند، به همین دلیل شاهد تناقض در آراء مقامات آمریکایی هستیم. موضعی که ترامپ در پیش میگیرد و بلافاصله وزیر امور خارجه آمریکا آن را تصحیح میکند، نمونهای از این تناقضات است. رئیس جمهور آمریکا نه در مواضع خود جدی است و نه درک درستی از اوضاع بینالملل دارد.
رضاخواه با بیان اینکه رویکرد ایران در عرصه بینالمللی مانند یک بازیگر خردمند است، گفت: رویکرد ایران در عرصه دیپلماسی به گونهای بوده است که هیچگاه احساسی با مسائل برخورد نمیکند، بلکه بر اساس مصالح، منافع و عزتمندی خود تصمیمگیری میکند. دستگاه دیپلماسی کشورمان زمانی که پیشنهادات مربوط به مذاکره جدی بوده و فقط بحث امتیازدهی به طرف مقابل مطرح نبوده، به خوبی عمل کرده است.
چشمانداز مثبتی از مذاکره با آمریکا وجود ندارد
وی تصریح کرد: مذاکره و گفتوگو بخشی از وظایف ذاتی دستگاه دیپلماسی هر کشوری را تشکیل میدهد. هر دولتی وظیفه دارد با رعایت اصول وارد مذاکره شود. مذاکره مقدمهای برای دستیابی به توافق است، آن هم صرفا نه به معنای ایجاد رابطه، بلکه به معنای توافق بر سر اختلافات فیمابین کشورها؛ این تفکر در اذهان عمومی غلط است که ایران و آمریکا در پی مذاکرات به دنبال برقراری ارتباط هستند، نمونه آن توافق هستهای بود که ایران در شرایط سخت بینالمللی با رعایت قوانین و چارچوبهای خاص پای میز مذاکره رفت و مشکلاتش در زمینه هستهای تا حدودی مرتفع شد.
این تحلیلگر مسائل بینالمللی با بیان اینکه روال مذاکره دستیابی به منافع برای طرفهای مذاکره است، گفت: دستگاه دیپلماسی ایران معتقد است توافق و مذاکره با فردی مثل رئیسجمهور کنونی آمریکا به دلیل نداشتن تجربه امکان ندارد، چون ترامپ ضمن اینکه به وعدهها و سخنانش متعهد نیست، به ظواهر نیز متوسل میشود؛ از طرف دیگر مذاکره در چنین شرایطی امتیازدهی و مشروعیت دادن به آمریکا است. مذاکره با چنین کشوری زمانی سختتر میشود که قواعد بینالمللی قابلیت محکوم کردن آمریکا را به عنوان کشور خاطی ندارد.
انتهای پیام