حسرتی که به دل نمازگزاران ظهر عاشورا ماند

به گزارش ایکنا از البرز، روز عاشورا را با نماز معروف امام حسین(ع) و یارانش در ظهر این روز می‌شناسیم. اصولاً یکی از پیام‌های مهمی که از حماسه کربلا همواره با تأکید شنیده‌ایم اقامه نماز ظهر روز عاشوراست که نشانگر رشادت‌ها، اخلاص و پاکی، و قرار داشتن آن امام همام در غایت عرفان و معرفت الهی است.

امام حسین(ع) با اقامه نماز ظهر در روز عاشورا و در زیر فشار و یورش‌های بی‌امان لشکر دشمن - که در هنگام نماز نیز آن حضرت و یارانش را رها نکردند و با این رفتار خود، اوج نامردمی و بی‌اخلاقی‌گری را نشان دادند- ، عالی‌‌ترین و ناب‌‌ترین جلوه‌های ارزش الهی و انسانی را به نمایش گذاشت و با این عمل خود به جامعه مسلمانان نشان داد که هدف او از نهضت عاشورا عمل به تکلیف و حرکت در صراط مستقیم الهی و کسب رضایت خداوندی است و از کوچک‌ترین هوای نفس و حب دنیا در او نشانی نیست.

مردم مسلمان و دوستدار سالار شهیدان نیز همه ساله با عزاداری‌های خود در دهه اول محرم، به ظهر عاشورا که می‌رسند حالی دیگرگونه دارند و با اقامه نماز، حماسه حسینی را رنگی الهی می‌بخشند و دلهای خود را در محراب الهی – حسین‌وار - صیقل می‌دهند.

در روز عاشورای امسال همچون سایر دلدادگان حسین(ع) در مراسم سوگواری سیدالشهدا شرکت کرده بودم با صدای اذان به رسم معهود برای فریضه نماز به مسجد نزدیک مراسم – مسجد جامع رجایی‌‌شهر در کرج - رفتم که با درب بسته روبه‌رو شدم. جمعیتی پشت درب مانده بودند و ظاهراً مسجد گنجایش برای افراد بیشتر نداشت.

افراد بیرون مسجد، حسرت‌وار و ملتمسانه، خواستار باز شدن درب مسجد بودند و مسئولان مربوطه نیز دلایل خود را برای عدم انجام این کار داشتند. این که این مسجد شاید گنجایش چند ده نفر دیگر را داشت چندان اهمیت ندارد؛ چرا که ده‌ها هزار نفر جمعیت مردمی در خیابان اصلی رجایی‌شهر حضور داشتند که این مسجد اگر تمام ظرفیتش نیز برای پذیرش نمازگزاران به کار گرفته می‌شد باز افاقه نمی‌کرد و مشکل حل نمی‌شد.

بدیهی است مدیریت کردن جمعیت‌های زیاد – خاصه آن که سیال و در گذر نیز باشند –کار چندان ساده‌ای نیست؛ اما واقعیت این است که ما همه ساله با این جمعیت و با این مراسم و با نماز روز عاشورا مواجه هستیم که هر سال تکرار می‌شود و شاید با کمی تلاش و همت بیشتر بتوان تمهیداتی فراهم کرد که عزاداران علاقه‌مند، نماز ظهر عاشورا را از دست ندهند.

خوب است ستاد اقامه نماز و امور مساجد و سایر مسئولان مربوط تدابیری اتخاذ کنند تا در سال‌های آینده در مکان‌هایی که جمعیت زیادی حضور دارند و امکان پذیرش آن‌ها در مساجد نیست، تمهیدات بیشتری برای اقامه نماز فراهم گردد (مثلا فرش کردن بخش‌هایی از خیابان جنب مسجد) تا آنهایی که قصد اقامه نماز دارند این چنین با حسرت پشت درهای مسجد نمانند.

یادداشت/ احمدرضا فیروزی