یادداشت استاد مسعود نجابتی در پاسداشت هنر متعهدانه احمدرضا دالوند
گروه هنر ــ دبیرکل جشنواره هنر مقاومت با انتشار یادداشتی از تعهد و دغدغه‌مندی مرحوم دالوند نسبت به جبهه هنر انقلاب اسلامی و برخی بی‌مهری‌ها با او سخن گفت.
به گزارش ایکنا به نقل از روابط عمومی پنجمین جشنواره هنر مقاومت، مسعود نجابتی، دبیر کل پنجمین جشنواره هنر مقاومت با انتشار دل نوشته‌ای برای مرحوم احمد رضا دالوند که در سال‌های اخیر به جرگه هنرمندان متعهد و وفادار به هنر انقلاب اسلامی پیوسته بود واکنش نشان داد.
مرحوم احمد رضا دالوند، دبیر بخش علمی پژوهشی این جشنواره بود که بر روی کتابی پژوهشی با هدف معرفی جریان‌ها و افراد هنرمند نسل جدید هنر انقلاب اسلامی کار می‌کرد و با وجود بیماری و مشکلات ناشی از بیماری دیابت وفادارانه کار را به پایان رسانید. دالوند همچنین سردبیر نشریه هور (هنر و رسانه انقلاب) بود که سه شماره آن با همت انجمن هنر‌های تجسمی انقلاب و دفاع مقدس و با همکاری مرکز هنر‌های تجسمی حوزه هنری در بنیاد فرهنگی روایت فتح منتشر شد.
هو العزیز
«شهامت احمد رضا دالوند ستودنی بود. رک و با صراحت سخن می‌گفت و این اواخر در تاختن به هنرمندان غرب‌زده و ادا و اطوار‌های روشنفکرانه و رشد قارچ گونه گالری‌ها، لحظه‌ای آرام نداشت. بسیار مؤدب بود و زبانش از خشونت عاری، اما برای بسیاری تلخ و گزنده. رفاقت ما از همین جا آغاز شد، هر چند از سال‌ها پیش او را می‌شناختم. ابتدا به عنوان طراح و نقاش و سپس در کسوت تصویرگر مطبوعاتی و گاهی طراح گرافیک و البته بیشتر نویسنده و منتقد. به طبع آزمایی در یک رشته هنری اکتفا نکرد و به عنوان یک انسان فرهنگی و با فطرتی بیدار وارد فضای جنگ نرم شد و با عشق به حقیقت به جریان هنر انقلاب و مقاومت پیوست و این اواخر در تولید نشریه هنر و رسانه انقلاب (هور) به عنوان سردبیر و نویسنده مسئولیت پذیرفت. نشریه‌ای که در بنیاد فرهنگی روایت فتح و با همکاری حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و همراهی شجاعی طباطبایی، سه شماره انتشار یافت و در مواجهه با مشکلات اقتصادی و بیماری وی، ناگزیر تن به تعطیلی داد. اندوه تعطیلی هور که شاید یگانه رسانه هنر مقاومت در شرایط فعلی بود، کمتر از اندوه بیماری و سایر مشکلاتش نبود و البته این در مقابل اندوهش از هنر منحط و غرب زده، هیچ نبود. کراهتش از آنچه دیرزمانی تجربه کرده بود و رغبتش به فضای هنر متعهد، به ذائقه برخی خوش نیامد و همکاریش با جبهه فرهنگی انقلاب را برنتافتند و او را به انزوا کشاندند. امیدوارم رسانه‌های کوچک و محدود دوستان واقعی‌اش اندیشه‌های این مرد آرمیده در خاک را به جامعه فرهنگی و هنری بر عهده گیرند و نام و یادش را زنده نگه دارند.»
انتشار بخشی از پیام‌های او را طبق درخواستش در بیمارستان، به بعد از زمان حیاتش موکول کردم. پیام‌هایی که این اواخر بین ما رد و بدل می‌شد و سابقه آن موجود است.
«بسم الله. سلام. مدتی است متوجه واکنش‌های منفی از سوی برخی اهل رسانه نسبت به خودم شده‌ام. برخورد‌های سرد. بی‌اعتنایی و برائت از دالوند را دارم به عینه می‌بینم.
مرحوم احمد رضا دالوند، دبیر بخش علمی پژوهشی این جشنواره بود که بر روی کتابی پژوهشی با هدف معرفی جریان‌ها و افراد هنرمند نسل جدید هنر انقلاب اسلامی کار می‌کرد و با وجود بیماری و مشکلات ناشی از بیماری دیابت وفادارانه کار را به پایان رسانید. دالوند همچنین سردبیر نشریه هور (هنر و رسانه انقلاب) بود که سه شماره آن با همت انجمن هنر‌های تجسمی انقلاب و دفاع مقدس و با همکاری مرکز هنر‌های تجسمی حوزه هنری در بنیاد فرهنگی روایت فتح منتشر شد.
هو العزیز
«شهامت احمد رضا دالوند ستودنی بود. رک و با صراحت سخن می‌گفت و این اواخر در تاختن به هنرمندان غرب‌زده و ادا و اطوار‌های روشنفکرانه و رشد قارچ گونه گالری‌ها، لحظه‌ای آرام نداشت. بسیار مؤدب بود و زبانش از خشونت عاری، اما برای بسیاری تلخ و گزنده. رفاقت ما از همین جا آغاز شد، هر چند از سال‌ها پیش او را می‌شناختم. ابتدا به عنوان طراح و نقاش و سپس در کسوت تصویرگر مطبوعاتی و گاهی طراح گرافیک و البته بیشتر نویسنده و منتقد. به طبع آزمایی در یک رشته هنری اکتفا نکرد و به عنوان یک انسان فرهنگی و با فطرتی بیدار وارد فضای جنگ نرم شد و با عشق به حقیقت به جریان هنر انقلاب و مقاومت پیوست و این اواخر در تولید نشریه هنر و رسانه انقلاب (هور) به عنوان سردبیر و نویسنده مسئولیت پذیرفت. نشریه‌ای که در بنیاد فرهنگی روایت فتح و با همکاری حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و همراهی شجاعی طباطبایی، سه شماره انتشار یافت و در مواجهه با مشکلات اقتصادی و بیماری وی، ناگزیر تن به تعطیلی داد. اندوه تعطیلی هور که شاید یگانه رسانه هنر مقاومت در شرایط فعلی بود، کمتر از اندوه بیماری و سایر مشکلاتش نبود و البته این در مقابل اندوهش از هنر منحط و غرب زده، هیچ نبود. کراهتش از آنچه دیرزمانی تجربه کرده بود و رغبتش به فضای هنر متعهد، به ذائقه برخی خوش نیامد و همکاریش با جبهه فرهنگی انقلاب را برنتافتند و او را به انزوا کشاندند. امیدوارم رسانه‌های کوچک و محدود دوستان واقعی‌اش اندیشه‌های این مرد آرمیده در خاک را به جامعه فرهنگی و هنری بر عهده گیرند و نام و یادش را زنده نگه دارند.»
انتشار بخشی از پیام‌های او را طبق درخواستش در بیمارستان، به بعد از زمان حیاتش موکول کردم. پیام‌هایی که این اواخر بین ما رد و بدل می‌شد و سابقه آن موجود است.
«بسم الله. سلام. مدتی است متوجه واکنش‌های منفی از سوی برخی اهل رسانه نسبت به خودم شده‌ام. برخورد‌های سرد. بی‌اعتنایی و برائت از دالوند را دارم به عینه می‌بینم.
در جنگ نرم آبرو که سهل است هر آنچه لازم است تقدیم انقلاب می‌کنم، اما اینان که اهالی رسانه‌اند و اغلب دانسته و گاهی ندانسته در شمار خائنان صف می‌بندند، سعی دارند تا مرا به انفعال بکشانند.
نمی‌دانند که هر روز به درگاه خداوند تکرار می‌کنم: صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین. توکل به خدای بزرگ.»
شادی روحش فاتحه‌ای نثار کنید.
نمی‌دانند که هر روز به درگاه خداوند تکرار می‌کنم: صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و الضالین. توکل به خدای بزرگ.»
شادی روحش فاتحه‌ای نثار کنید.
انتهای پیام
