مرزبندی خودی و غیر خودی در سینمای دفاع مقدس را از بین ببریم

سامان سالور، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) با بیان مطالب فوق بیان کرد: امروز سینمای جنگ از گونه‌های اصلی سینماست که درباره آن فیلم‌های بسیاری ساخته می‌شود. در این آثار سعی شده به بهترین نحو تصاویری سینمایی خلق شود. برای همین هم از تمامی امکانات موجود برای رسیدن به این خواسته استفاده می‌شود. از جمله این امکانات، پخش مناسب فیلم‌های مورد نظر است که کمک می‌کند فیلم‌ها جنگی در تمامی جهان بهتر دیده شود. مطلب دیگر این‌که عوامل خوبی که در ساخت این تولیدات است کمک می‌کند تا کارهای بهتری در این عرصه ساخته شود.

وی افزود: کیفیت برتر فیلم‌های جنگی سینمای جهان تنها مربوط به فیلم‌های هالیوودی نیست، بلکه فیلم‌های آمریکایی و فیلم‌های آسیای جنوب شرقی هم امروز به این دست موضوعات توجهی ویژه دارند، البته این نکته را هم نباید فراموش کرد اتفاقات اجتماعی همانند جنگ بالقوه در خود امتیازاتی دارد که سبب می شود این آثار از جذابیت‌های بصری بهره‌مند شوند بدون این‌که در این فیلم‌ها خواسته باشند به صورت رو و مستقیم شعارهای خود را مطرح کنند.

پرداختن به حقایق جنگ در سینمای ایران و جهان

سالور تاکید کرد: وقتی می‌گویم در فیلم‌های خارجی شعارزدگی وجود ندارد، منظورم این نیست که آنها سیاست‌های کشور خود را تبلیغ نمی‌کند، بلکه آنچه که در روش آنها به چشم می‌خورد نشان دادن تفکراتشان با زبان سینماست، حتی اگر بخواهند دروغی را به خورد تماشاچی بدهند آنقدر خوب در این کار عمل می‌کنند که تماشاگر آن را باور می‌کند. از این دست تولیدات در سینمای آمریکا به وفور موجود است که کارهایی متعددی در سینمای جنگ تولید کرده‌اند که در حقیقت نشانی از واقعیت ندارد، اما با زبان گیرای سینما آن را برای مخاطبان باور پذیر کرده‌اند. این وضعیت در شرایطی است که ما در نشان دادن حقایق به گونه‌ای عمل می‌کنیم که شعارگونه به نظر آید و مخاطب آن را باور نکند.

کارگردان فیلم «سیزده 59» گفت: به نظرم برای این‌که سینمای دفاع مقدس رونق پیدا کند باید اجازه داد در آن تفکرات مختلف حضور داشته باشد. در کلامی این نگاه یک سویه به دفاع مقدس است که سالهاست بر این گونه سایه افکنده است. من این مسئله را به وضوح در فیلم «سیزده 59» مشاهده کردم، چون بارها این زمزمه‌ها به گوش می‌ر‌سید که در این ژانر تنها باید خودی‌ها فعالیت کنند. حال این‌که خودی کیست؟ سوالی است که آنها باید پاسخگو باشند.

سالور به مطلب فوق اضافه کرد: توصیه من به متولیان سینمای دفاع مقدس این است که به فیلمسازان جوان اعتماد کنند و این تصور را از خود دور کنند که در این حوزه غیرخودی وجود دارد، چون مگر می‌شود فیلمسازی در این کشور زندگی کرده باشد و نسبت به ایثار شهدای جنگ بی‌تفاوت باشد. مطلب دیگر این‌که در سینمای دفاع مقدس نیاز است که قهرمان شکلی متفاوت داشته باشد، چون تا به حال آنچه که ما به عنوان قهرمان در این سینما شاهدش بودیم، الگوهایی تکراری هستند که برای تماشاگران هم تکراری شده اند.

این کارگردان با بیان این‌که سینمای دفاع مقدس باید یک متولی داشته باشد، گفت: تا زمانی که هر بخش و نهادی ادعای مالکیت این سینما را داشته باشد نمی توان توقع روزهای بهتری را برای این ژانر داشت، چون در این شرایط فیلمسازی چون من که تجربه‌ای سخت در این زمینه داشته به خود اجازه نمی دهد در این حوزه ورود کند. این مسئله در شرایطی است که من ایده‌های خوب و دراماتیکی در این ژانر دارم که قادر است الهام بخش کارهای خوبی در این حوزه باشد.

ضرورت احداث شهرک سینمایی دفاع مقدس

وی در بخش دیگری از سخنان خود وجود یک شهرک سینمایی را برای ساخت فیلم‌های دفاع مقدسی ضروری ذکر کرد، و توضیح داد: با امکانات محدودی که در شهرک دفاع مقدس وجود دارد به هیچ وجه نمی‌توان انتظار داشت که تصاویر خوبی در آن خلق شود، چون شرایط به گونه‌ای شده که در این شهرک حتی نمی‌توان یک پلان باز گرفت. در ضمن امکانات و تجهیزات موجود در آن کهنه و زنگ زده شده است.

سالور در پاسخ به سوال پایانی مبنی بر این‌که آیا نمی‌خواهد دوباره این ژانر را تجربه کند، گفت: سریالی با عنوان «پرواز در ارتفاع صفر» را قرار بود جلوی دوربین ببرم، برای این کار هم حدود دو سال زمان صرف تحقیق و نگارش فیلمنامه کردم، اما به دلیل مشکلات اقتصادی پیش آمده بودجه در نظر گرفته برای این کار کاهش پیدا کرد؛ کاهشی که مسلما روی کیفیت این کار تاثیر می‌گذارد، پس برای اینکه زحماتی که برای نگارش فیلمنامه انجام دادم از بین نرود از کارگردانی آن کنار کشیدم.