محور اساسی سوره اعراف انذار و هشدار است
گروه گزارش: موضوع و محور اساسی سوره اعراف انذار و هشدار به متخلفان و بيمناك كردن كسانی است كه با غير خدا طرح دوستی می‌بندند، و غير خدا را به سرپرستی خويش بر می‌گزينند، و در مقام تكذيب آيات الهی برمی آيند.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) ،شعبه كانون‌های تخصصی قرآن كريم، سوره اعراف هفتمين سوره قرآن كريم و يكی از سوره‌هايی است كه با پاره‌ای از حروف مقطعه، يعنی «المص» آغاز شده است، و جز سه سوره «ن»، «ق» و «ص» سوره‌ای قبل از آن نازل نشده كه آغاز آن دارای حروف مقطعه باشد.
موضوع و محور اساسی سوره اعراف عبارت از انذار و هشداری است كه متخلفان را بيمناك می‌كند؛ يعنی كسانی را بيم می‌دهد كه با غير خدا طرح دوستی می‌بندند، و غير خدا را به سرپرستی از خويش بر می‌گزينند، و در مقام تكذيب آيات الهی بر می‌آيند، و در طاعت الهی استكبار می‌ورزند، و خدا را به دست فراموشی می‌سپارند، و نعمت‌های او را سپاس نمی‌دارند.
مقاصد و ويژگی‌های سوره اعراف: آيات سوره اعراف در سوی مقاصد و اهداف خود ـ با بيان عظمت قرآن، و شكوه هدايت و رهنمودها و قدرت استدلال آن در توضيح دعوت الهی، و انذار و تهديد مخالفان به وسيله قرآن ـ ترتيب يافته است.
اهداف دعوت الهی ـ در مكه ـ عبارت از توضيح و گزارش رسالت اسلام، و بيان اصول و مبانی اين دعوت است، اين اصول و مبانی عبارت است از: بررسی اجمالی عناصر سوره اعراف؛ سوره اعراف با ما از عظمت و شكوه قرآن سخن می‌گويد، و ما را به پيروی از آن بر می‌انگيزد، و از مخالفت با آن برحذر می‌دارد، و به كارهايی تشويق می‌كند كه كفه ترازوی اعمال نيك ما را در روز قيامت گران سنگ و ارجمند می‌كند، و آن‌را در اين سوره با طليعه‌ای آغاز می‌كند كه بايد آن‌را «برائت استهلال» و يا عنوان و تابلوئی برشمرد كه محتوای سوره را زير پوشش قرار داده و اين محتوا را ارائه می‌نمايد.
خداوند متعال در آغاز سوره اعراف می‌فرمايد: المص. كِتابٌ اُنزِلَ اِليكَ فَلا يكُن فِی صَدرِكَ حَرَجٌ مِّنهُ لِتُنذِرَ بِه وََ ذِكری لِلمُؤمِنينَ. اِتَّبِِعوا ما اُنزِلَ اِليكُم مِن رَبِّكُم وَ لا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ اَولياءَ قَليلاً ما تَذَكَّرُونَ.- ( اعراف1-3) كتابی است كه بر تو نازل شد، پس نبايد در دل تو نسبت به آن ترديد و يا دشواری وجود داشته باشد تا به وسيله آن بيم دهی و برای مؤمنان تذكر و پندی باشد. از آن‌چه از سوی پروردگارتان برای شما نازل شده است پيروی كنيد و جز او از اوليا ديگر پيروی نكنيد، كه شما كمتر پند می‌گيريد.
داستان آدم در سوره بقره ياد شده؛ اما سوره اعراف حلقه‌هايی از اين داستان را تكميل كرده و يادآور شده است كه خداوند آدم ابوالبشر(ع) را آفريد و به ملائكه فرمان داد ـ برای اظهار فضل و برتری آدم و اعلام شأن و مقام والای او ـ در برابرش سجده نموده و خاكساری و تواضع خود را نشان دهند؛ لكن اين دستور وقتی صادر شده بود كه قبلا ملائكه از حكمت آفرينش آدم با خدا سؤالی مطرح ساخته بودند، چرا كه می‌ديدند در آفرينش آدم آميزه شهوت و غضب به كار رفته و از رهگذر اين دو غريزه تبار او دست اندركار فساد و خونريزی می‌گردند.
نعمت لباس و پوشاك: سوره اعراف از نعمت‌های الهی نسبت به فرزندان آدم سخن می‌گويد كه از جمله آن‌ها نعمت لباس و پوشاكی است كه انسان با استفاده از آن اندام و اعضا ناخوشايند خود را می‌پوشاند و خويشتن را نيز با همين لباس می‌آرايد.
اعتدال و ميانه روی در زينت و خود آرائی: «يا بَنی آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشرَبُوا وَ لا تَسرِفُوا اِنَّهُ لا يحِبُّ المُسرِفينَ»(اعراف:31) ای فرزندان آدم زينت و مايه‌های آراستن خويش را در ورود به هر پرستشگاهی با خود برگيريد و بخوريد و بياشاميد، و از حد اعتدال فراتر نرويد كه خداوند فزون جويان متجاوز از توزان و اعتدال را دوست نمی دارد.
در اين سوره سهولت و روانی و آسانی شريعت و قوانين اسلام جلب نظر می‌كند؛ چرا كه اسلام انسان‌ها را به نظافت فرمان می‌دهد و آن‌ها را به خودآرائی و آراستگی فرا می‌خواند، و به تمتع و بهره‌گيری از نعمت‌های مطبوع و دلچسب تشويق می‌كند.
موضوع و محور اساسی سوره اعراف عبارت از انذار و هشداری است كه متخلفان را بيمناك می‌كند؛ يعنی كسانی را بيم می‌دهد كه با غير خدا طرح دوستی می‌بندند، و غير خدا را به سرپرستی از خويش بر می‌گزينند، و در مقام تكذيب آيات الهی بر می‌آيند، و در طاعت الهی استكبار می‌ورزند، و خدا را به دست فراموشی می‌سپارند، و نعمت‌های او را سپاس نمی‌دارند.
مقاصد و ويژگی‌های سوره اعراف: آيات سوره اعراف در سوی مقاصد و اهداف خود ـ با بيان عظمت قرآن، و شكوه هدايت و رهنمودها و قدرت استدلال آن در توضيح دعوت الهی، و انذار و تهديد مخالفان به وسيله قرآن ـ ترتيب يافته است.
اهداف دعوت الهی ـ در مكه ـ عبارت از توضيح و گزارش رسالت اسلام، و بيان اصول و مبانی اين دعوت است، اين اصول و مبانی عبارت است از: بررسی اجمالی عناصر سوره اعراف؛ سوره اعراف با ما از عظمت و شكوه قرآن سخن می‌گويد، و ما را به پيروی از آن بر می‌انگيزد، و از مخالفت با آن برحذر می‌دارد، و به كارهايی تشويق می‌كند كه كفه ترازوی اعمال نيك ما را در روز قيامت گران سنگ و ارجمند می‌كند، و آن‌را در اين سوره با طليعه‌ای آغاز می‌كند كه بايد آن‌را «برائت استهلال» و يا عنوان و تابلوئی برشمرد كه محتوای سوره را زير پوشش قرار داده و اين محتوا را ارائه می‌نمايد.
خداوند متعال در آغاز سوره اعراف می‌فرمايد: المص. كِتابٌ اُنزِلَ اِليكَ فَلا يكُن فِی صَدرِكَ حَرَجٌ مِّنهُ لِتُنذِرَ بِه وََ ذِكری لِلمُؤمِنينَ. اِتَّبِِعوا ما اُنزِلَ اِليكُم مِن رَبِّكُم وَ لا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ اَولياءَ قَليلاً ما تَذَكَّرُونَ.- ( اعراف1-3) كتابی است كه بر تو نازل شد، پس نبايد در دل تو نسبت به آن ترديد و يا دشواری وجود داشته باشد تا به وسيله آن بيم دهی و برای مؤمنان تذكر و پندی باشد. از آن‌چه از سوی پروردگارتان برای شما نازل شده است پيروی كنيد و جز او از اوليا ديگر پيروی نكنيد، كه شما كمتر پند می‌گيريد.
داستان آدم در سوره بقره ياد شده؛ اما سوره اعراف حلقه‌هايی از اين داستان را تكميل كرده و يادآور شده است كه خداوند آدم ابوالبشر(ع) را آفريد و به ملائكه فرمان داد ـ برای اظهار فضل و برتری آدم و اعلام شأن و مقام والای او ـ در برابرش سجده نموده و خاكساری و تواضع خود را نشان دهند؛ لكن اين دستور وقتی صادر شده بود كه قبلا ملائكه از حكمت آفرينش آدم با خدا سؤالی مطرح ساخته بودند، چرا كه می‌ديدند در آفرينش آدم آميزه شهوت و غضب به كار رفته و از رهگذر اين دو غريزه تبار او دست اندركار فساد و خونريزی می‌گردند.
نعمت لباس و پوشاك: سوره اعراف از نعمت‌های الهی نسبت به فرزندان آدم سخن می‌گويد كه از جمله آن‌ها نعمت لباس و پوشاكی است كه انسان با استفاده از آن اندام و اعضا ناخوشايند خود را می‌پوشاند و خويشتن را نيز با همين لباس می‌آرايد.
اعتدال و ميانه روی در زينت و خود آرائی: «يا بَنی آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشرَبُوا وَ لا تَسرِفُوا اِنَّهُ لا يحِبُّ المُسرِفينَ»(اعراف:31) ای فرزندان آدم زينت و مايه‌های آراستن خويش را در ورود به هر پرستشگاهی با خود برگيريد و بخوريد و بياشاميد، و از حد اعتدال فراتر نرويد كه خداوند فزون جويان متجاوز از توزان و اعتدال را دوست نمی دارد.
در اين سوره سهولت و روانی و آسانی شريعت و قوانين اسلام جلب نظر می‌كند؛ چرا كه اسلام انسان‌ها را به نظافت فرمان می‌دهد و آن‌ها را به خودآرائی و آراستگی فرا می‌خواند، و به تمتع و بهره‌گيری از نعمت‌های مطبوع و دلچسب تشويق می‌كند.
