مرتضی سرهنگی، چهره نامی ادبیات مقاومت گفت: دستور زبان عصر پس از جنگ یک دستور زبان «تعقلی» است، فرق زیادی بین تبلیغ و تعقل است. نظام رسانهای ما هنوز از تبلیغ به تعقل نچرخیده است. امروز درباره جنگ همانطور صحبت میکنیم که در دهه 60 صحبت میکردیم. متوجه نمیشویم که یکی دو نسل دیگر متولد شدهاند و منطق و استدلال جنگ را میخواهند، در جنگ پای انسان در میان است. بنابراین ادبیات جنگ همدمی جز انسان ندارد!