بعد ادبی امام خمینی(ره) مانع موضع‌گیری متحجران درباره شعر پارسی شد
گروه ادب: حسین اسرافیلی، شاعر پیشکسوت انقلاب اسلامی معتقد است که ورود امام خمینی(ره) به عرصه ادبیات و توجه خاص ایشان به ابعاد مختلف شعر پارسی به شاعران اجازه داد که با وجود برخی موضع‌گیری‌های متحجرانه به آوردن مفاهیم عرفانی در اشعار خود بپردازند.
حسین اسرافیلی، شاعر پیشکسوت آیینی و حوزه انقلاب اسلامی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) عنوان کرد: بعد ادبی و شاعرانه شخصیت امام (ره) شعر فارسی را از تنگ‌نظری متحجران سالهای اول انقلاب اسلامی نجات دارد و به شاعران آن دوره اجازه داد که با وجود برخی موضع‌گیری‌ها به آوردن مفاهیم عرفانی در اشعار خود اقدام کنند.
اسرافیلی خاطرنشان کرد: حضور امام در عرصه شعر و ادب نشان داد که ساحت ادبیات فارسی بسیار پاک است و این مقوله مورد توجه و عنایت اهل بیت(ع) است. به عبارت دیگر ساحت ادب فارسی آن قدر منزه است که علمای دین در این عرصه وارد شده‌اند و شعر امام (ره) نوید می‌دهد که این ساحت پاک و منزه و آمیخته با الهام و وحی همچنین مورد توجه پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) است.
این شاعر پیشکسوت آیینی افزود: وارد شدن برخی مفاهیم عرفانی در شعر امام (ره) به شاعران اجازه داد از تعابیر و اصطلاحات شاعران کهن چون میخانه، می و ساقی استفاده کنند و اگر توجه امام نبود امروز شاعران معاصر با مشکلات بسیاری روبه‌رو بودند و متحجران عرصه را تنگ می‌کردند.
وی توضیح داد: وارد شدن امام (ره) در سرودن اشعار عرفانی کمک کرد شاعران دیگر نیز از استعاره‌ها، تعابیر خاص و جملات دو پهلو استفاده کنند و امام خمینی نشان داد منطق شعر عشق، احساس و عاطفه است. به عنوان نمونه وقتی امام که یک مجتهد و فقیه بزرگ است، می‌گوید که من از مسجد و از میکده بیزار شدم نشان می‌دهد شعر قابل تاویل است و می‌تواند معانی مختلف داشته باشد.
اسرافیلی افزود: بسیاری از علمای دین و شخصیت‌های والای سیاسی و مذهبی وارد عرصه شعر و ادب شده‌اند و شاهکارهای بی‌نظیری آفریده‌اند که از جمله انها می‌توان به شیخ محمود شبستری، میرزا حبیب خراسانی و مقام معظم رهبری اشاره کرد.
وی تصریح کرد: عرصه شعر در دیدگاه اسلام ساحتی پاک و فارغ از نفسانیات است و شاعر واقعی کسی است که با تعهد و عشق حقیقی به این عرصه وارد شود.
اسرافیلی افزود: متاسفانه در سالهای اخیر با برخی اشعار نازل که با ادعای عرفانی بودن به بیان خواهش‌های نفسانی می‌پردازند مواجه شده‌ایم که با دیدگاه اسلام و علمای دین در تضاد هستند و باید آنها را از این مقوله جداکرد.
وی معتقد است که شاعران باید از مفاهیم عرفانی به درستی و به جا برای بیان احساسات پاک در ساحت‌های مختلف استفاده کنند.
