صادق المهدی و جمله‌ای که به یادگار ماند
کد خبر: 3937554
تاریخ انتشار : ۰۶ آذر ۱۳۹۹ - ۱۳:۲۳
عباس خامه‌یار نوشت؛

صادق المهدی و جمله‌ای که به یادگار ماند

رایزن فرهنگی کشورمان در لبنان نوشت: از سالیان پیش صادق المهدی را می‌شناختم و در تهران، خارطوم و دوحه با وی دیدار داشتم. آخرین‌بار، زمانی بود که هردویمان میهمان قطری‌ها برای شرکت در کنفرانس «بحران دولت و آینده نظام منطقه‌ای در خاورمیانه» بودیم.

به گزارش ایکنا؛ عباس خامه یار، رایزن فرهنگی ایران در لبنان در یادداشتی به مناسبت درگذشت صادق المهدی، نخست وزیر اسبق سودان نوشت: شاید كمتر كسى از هم‌نسلى‌هايم باشد که «صادق المهدی» نخست‌وزیر اسبق و رئیس حزب «الامه» سودان را که بامداد پنج‎شنبه، ششم آذرماه بر اثر ابتلا به بیماری کرونا در سن ۸۵ سالگی درگذشت، نشناسد و از حضور پُر رنگ او در عرصه سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی آگاه نباشد.

صادق المهدی و حزب سیاسی‌اش در نیم‌قرن اخیر، نقش برجسته و تأثیرگذاری در تحولات شمال آفریقا و مغرب عربی ایفا کرد و علاوه بر ریاست حزب «امت» در سودان، از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ عهده‌دار منصب نخست‌وزیری آن کشور بود که در سال ۱۹۸۹ به دنبال کودتای «عمر البشیر» سرنگون شد و پس از آن، البشیر جایگاه نخست‌وزیری سودان را منحل کرد.

حزب الامه که ریاست آن را صادق المهدی بر عهده داشت، بزرگترین حزب سیاسی سودان است و همواره مخالف شدید عادی‌سازی روابط این کشور با رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.

صادق تا آخرين لحظات حياتش و به‌رغم تهديدها و تطميع‌هاى فراوان قدرت‌هاى منطقه‌اى، سرسختانه، شجاعانه و صادقانه پاى اين موضع ايستاد و هيچ تهدید و ترغیبی نتوانست اراده وی را متزلزل کند.

صادق المهدی بسیار باهوش و باذکاوت، واقع‌گرا و واقع‌بین بود. نهضت مردمی و انقلاب اسلامی ایران را می‌شناخت و احترام خاص و ویژه‌ای برای ملت ایران قائل بود و همواره از مواضع جمهوری اسلامی حمایت می‌کرد؛ چه زمانی که درون حاکمیت و چه در دوره‌ای که بیرون آن قرار داشت.

از سالیان پیش صادق المهدی را می‌شناختم و در تهران، خارطوم و دوحه با وی دیدار داشتم. آخرین‌بار، زمانی بود که هردویمان در هم‌اندیشی سالیانه مرکز مطالعات الجزیره قطر در ۲۶ و ۲۷ فروردین‌ماه ۱۳۹۶ میهمان قطری‌ها برای شرکت در کنفرانس «بحران دولت و آینده نظام منطقه‌ای در خاورمیانه» بودیم.

آنچه که بیشتر من را در این شرایط سخت منطقه‌ای و در غیبت اندوهناک او به یادش می‌اندازد، جمله‌ای است که پس از پایان سخنرانی‌ام در کنفرانس به من گفت.

موضوع و عنوان سخنرانى‌ من، «مرور یکصد سال توافق بالفور: چرایی موجودیت آینده اسرائیل در منطقه» بود كه با واكنش عده‌اى از معارضان سورى كه از كشورهاى مختلف در آن كنفرانس گرد هم آمده بودند، مواجه شد.

شادروان صادق المهدى من را در كنار خود نشاند (همانطور كه در عكس زیر آمده است) و ضمن تحسین و تأیید مطالبم و تکرار جمله: «براوو علیک»، اظهار کرد: «دكتر! ناراحت نشو! دوسوم جمعيت انبوه اين سالن قلباً با ايران و تو هستند. اما چه كنيم كه... (جمله‌اش را با ساييدن دو انگشتان دستش به هم ادامه داد که به معناى رايج دريافت پول است).

سرى تكان دادم و پرسيدم: «سيادت الرئيس! يعنى به قول سرور شهیدان: قُلوبُهُم‌ْ مَعَنا و سُیُوفُهُمْ عَلَیْنا؟». با تکان دادن سر، پاسخم را داد.

روحش شاد ...

انتهای پیام
captcha