انیمیشن دینی نداشتیم که معنا را با تکنیک بیان کند + صوت

کریم سربخش، داور بخش دینی دوازدهمین جشنواره پویا‌نمایی تهران که امسال برگزیده نداشت، در گفت‌وگو با ایکنا درباره الزام بودن بخش دینی در جشنواره پویا‌نمایی گفت: قرار دادن بخش دینی در مهم‌ترین جشنواره پویانمایی کشور، مسیر را برای رقابت، تفکر، تولید و انگیزه برای هنرمندان و پژوهشگران مختلف دينی هموار می‌کند تا در آینده به تعریف دقیق‌تری در اين حوزه در چگونگی توليد و ارائه برسند.

وی افزود: لزوماً یک اثر دینی به حوزه تاریخ مرتبط نیست كه فقط به بررسی زندگی معصومان و پيامبران محدود شود. البته این شکل آثار  بخشی از توليدات دينی است كه در جايگاه خود مورد اهميت و نياز است اما به طور كلی می‌توان گفت هر اثری که بتواند با حس و حال کمال و فطرت پاک انسان‌ها مخاطب را به مسیری درست هدایت کند می‌تواند یک اثر دینی باشد.

این انیماتور در پاسخ به این سوال که چرا در این جشنواره از میان کارهای موجود هیچ اثری نتوانست عنوان اثر برگزیده را به خود اختصاص دهد؟ گفت: در هر جشنواره‌ای داوری امر بسیار پیچیده و سختی است. امری که هم نیاز به برقراری عدالت و هم نیاز به یک دانش تخصصی و فنی دارد. بخش دینی علاوه بر این‌ها نیاز به دریافت محتوایی مناسب نيز دارد. در بین آثار محدودی كه در اين بخش به مرحله داوری رسيده بود با وجود اين‌كه بعضی از آنها حتی چند بار ديده شد نتوانست گروه داوران را به نتيجه انتخاب برساند تا به برگزيده شدنشان ختم شود.

این داور جشنواره پویانمایی افزود: در ميان اين آثار، برخی تولیدات با مفاهیم خوب و تعدادی دیگر با تکنیک‌های اجرايی درست سعی داشتند آموزه‌های دینی را مدنظر قرار دهند ولی هیچ اثری نتوانسته بود معنا را با تکنیک همراه کند. هنرمندانی که قرار است محتوای دينی را در راستای مخاطب‌پسندی تولید کنند باید در نظر داشته باشند خلاف سایر بخش‌ها، کار سخت‌تری برعهده دارند زیرا به محتوا و تکنیک به موازات هم باید نظر داشته باشند.

سربخش آسیب رایج در میان کارهایی که می‌خواهند موضوعات دینی را مد نظر قرار دهند؟ چنین توصیف کرد: شعارزدگی، کلیشه‌سازی و مستقيم‌گويی در عصر حاضر بدترین آفت آثار محتوایی در دنیای پویانمایی است. هنرمندان در این حوزه باید تلاش کنند تا آثار را به دور از شعار و کلیشه‌های مرسوم در دهه‌های آغازين انقلاب خلق كرده و با مفاهیم امروزی و تکنیک‌های بدیع و جذاب به مخاطب ارائه کنند.

وی تاکید کرد: مخاطب‌شناسی یکی از مهم‌ترین بند‌هايی است که هنرمندان حوزه پویانمایی برای تولید بهتر این آثار باید به آن توجه کنند. پویانمایی یک حوزه وسیع در دنیا به شمار می‌آید که در مهم‌ترین شرکت‌های تولیدی انیمیشن‌سازی دنیا، برحسب مخاطب دسته‌بندی شده و با روانشناسی، جامعه‌شناسی و ... پیوند خورده تا یک اثر در خور مخاطب تولید شود. اگر هنرمندان برای تولید آثار دینی ابتدا مخاطب هدف خود را مشخص کنند و روی نياز اين مخاطب تمرکز داشته باشند، بهتر می‌توانند به آثار موفقی دست یابند.

این سینماگر در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر اینکه آیا جامعه امروز پذیرای چنین کارهایی است؟ تصریح کرد: در ادامه صحبت قبل به همان نکته مخاطب‌شناسی باز می‌گردم. اگر صاحب اثری مخاطب را بشناسد و بر اساس نياز او توليد كند و اين توليد هوشمندانه صورت گرفته باشد قطعاً جامعه مخاطب هم با آن همراهی  می‌كند. يعنی اگر هنرمند تولید‌کننده بتواند با شیوه‌های نوین تولید پویانمایی، اثری جذاب از لحاظ فرم و محتوا تولید کند مخاطب با این نوع آثار ارتباط برقرار می‌کند ولی اگر هم نتواند چنین کند و هدف از توليدش فقط اين باشد كه اثری دينی را باری به بسازد تا بيلان كاری برای نهاد يا موسسه‌ای شود این روند به شكست منجر شده و مخاطب آن را نمی‌بيند.

این تهیه‌کننده در انتها برای اینکه مخاطب به این موضوعات علاقمند شود، پیشنهاد کرد: هر دسته مخاطبی، علائق، سلايق و جامعه هدف خود را دارد. اگر يك فیلمساز موفق پویانمایی در هر كجای دنيا موفق شود از زاویه دید سلایق مختلف حرف بزند کاری مورد پسند واقع خواهد شد.