امانتداری رحمت اجتماعی و عامل وحدت در جامعه است

گروه سياسی و اجتماعی: يكی از روحانيون كرمانشاهی با اشاره به گسترش امانتداری در جامعه آن را سايه رحمت بر سر مردم و عامل پيوند و وحدت در ميان افراد جامعه دانست.

حجت‌الاسلام احمد عبدالهی، يكی از روحانيون كرمانشاه در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمانشاه، با اشاره به مبحث امانتداری و آثار آن، گفت: پيامبر گرامی اسلام(ص) فرموند: امت من هميشه در خير و سلامت است تا زمانی كه به يكديگر خيانت نورزند و ادای امانت كنند از اين رو ما به اهميت مسئله امانت و تاثيرگذاری آن بر نوع تعاملات اجتماعی پی می‌بريم.

وی افزود: امام كاظم(ع) فرموند: «ان اهل الارض لمرحومون ما تحابوا ادوا الامانات و عملوا بالحق»؛ تا وقتی كه زمينيان به يكديگر محبت كنند و امانت‌دار باشند و به حق عمل نمايند مورد رحمتند به همين سبب اين پرسش هميشه مطرح است كه چگونه ميان افراد جامعه انس و الفت ايجاد كرد كه با عوامل بيرونی فرو نپاشد و تحت تاثير فشارها و واگرايی اجتماعی قرار نگيرد اين پرسش خود دغدغه روزانه را شكل می‌دهد كه پاسخ به آن خود نيازمند تفكر و تدبر است.

اين روحانی كرمانشاهی تصريح كرد: امانت داری يكی از عوامل و مسائل ايجاد امنيت روحی و روانی در اجتماع است كه برای دستيابی به اين مهم، قرآن شيوه‌های بسياری را بيان می‌كند كه سازوكارهايی از جانب خداوند متعال برای ايجاد تقويت روحيه همگرايی و همبستگی ميان امت است و به‌عنوان اصل اخلاقی و آموزه‌های فقهی مورد توجه خداوند در اين راستا است.

وی با اشاره به معنای امانت و جايگاه آن در حقوق مالی و غير مالی ديگران، اظهار كرد: از اصول اخلاقی اين فضيلت به منش و حالتی گفته می‌شود كه انسان را بر می‌انگيزاند تا به حفظ حقوق ديگران اقدام كرده و از زيان و آسيب رسانی به آنان باز داشته می‌شود.

حجت‌الاسلام عبدالهی تصريح كرد: شخص امين كسی است كه اين توان و ظرفيت را يافته تا از درون به مهار نفس خود اقدام و در حفظ حقوق مادی و معنوی ديگران بكوشد و در نبود آنان از حقشان دفاع نمايد برای بيان اين فضليت و منش اخلاقی، در كاربرد قرآنی واژه «امانت» به كار رفته كه اين واژه ضد واژه خيانت است كه نوعی تجاوز و تعدی به حقوق ديگران در آن به خوبی مشخص است و واژه امانت از امن گرفته شده و به معنای آرامش و سكون است بنابر اين شخص امين كسی است كه آرامش و امنيت را به شخص و جامعه می بخشد و ترس و هراس را از ميان بر می دارد.

وی افزود: امانت در آموزه‌های قرآنی و اسلامی گاه از آن به‌عنوان يك مسئله حقوقی و فقهی ياد می‌شود كه در اين صورت از آن به امانت مالكی می‌توان ياد كرد در اين مورد شخصی مال ديگری را با اجازه مالك در اختيار می‌گيرد و يا گاهی ديگر به شكل عقد اجاره، عاريه و مضاربه و مانند آن انجام می‌شود يعنی زمانی مالی به اذن شارع در اختيار غير مالك آن قرار می‌گيرد و شخص از نظر شرعی مكلف به حفظ آن می‌شود كه به اين گونه از امانت، امانت شرعی گفته می‌شود.

عبدالهی اظهار كرد: در اهميت و ارزش امانت‌داری همين نكته بس كه اين ويژگی اخلاقی و منش انسانی در همه اقوام و ملل به‌عنوان صفت پسنديده مورد تاكيد و توجه و همه مردم با هر عقيده و ديدگاهی آن را ستوده و امانتداران را ارج گذاشته و می‌گذارند.

وی با اشاره به اين مطلب كه در قرآن كريم نيز آيات بسياری مسلمانان را به اين رفتار و منش پسنديده دعوت كرده، تصريح كرد: از آنان خواسته تا ضمن ايجاد و تقويت اين روحيه در خود، ديگران را نيز به سوی آن بخوانند و در آيه 58 سوره نسا خداوند می‌فرمايد: «ان الله يامركم ان تودوا الامانات الی اهلها»؛ خدا به شما فرمان می دهد تا امانات را به صاحبانشان باز گردانيد.

عبدالهی در پايان تأكيد كرد: اين فضيلت اخلاقی آن چنان مورد تاييد، تأكيد اسلام و اوليای آن قرار دارد كه حتی درباره دشمنان نيز سفارش به بازگرداندن امانت ايشان شده، زيرا بدون اين اصول اخلاقی جامعه از امنيت روحی و روانی برخوردار نيست و بحران فقدان امنيت، جامعه را به سوی فروپاشی سوق خواهد داد و بدين ترتيب امانتداری، رحمت اجتماعی است و قرآن كريم از آن به‌عنوان عامل وحدت در جامعه ياد می‌كند.