حسن دولتآبادی، مدیر دفتر تئاتر کودک و نوجوان حوزه هنری در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: اینکه گفته میشود در مورد پرداخت نمایشی واقعه کربلا برای کودک به جهت اینکه این واقعه خونبار است و نقل آن برای این گروه سنی مناسب نیست لذا اقدامی صورت نگرفته است بیانصافی است چرا که با رعایت مسائلی میتوان به راحتی در این مورد هم برای کودک و نوجوان نمایش تولید کرد که تجربههایی نیز از قبل داشتهایم.
وی ادامه داد: باید توجه داشت که برخی از برهههای تاریخی اسلام قطعاً برای کودکان مناسب نیست و ما حتی در زمینه پرداختن به قصص قرآن برای این گروه سنی نیز محدودیتهایی داریم چرا که این قصص بیشتر به گروه سنی بزرگسال مربوط میشوند و به طور مثال داستان ذبح اسماعیل(ع) توسط ابراهیم(ع) نمیتواند جذابیتی برای کودک و نوجوان داشته باشد و چون دایره واژگانی این گروه سنی محدود است نخواهند توانست تشخیص دهند که این به امر خداوند بوده است.
دولتآبادی تصریج کرد: رویکرد کودک به هر مسئلهای حتی مسائل دینی عاطفی است و رابطه ابراهیم(ع) و پسرش اسماعیل(ع) رابطهای عاطفی مانند آنچه در خود و پدرش سراغ دارد تصور میشود و درک این مسئله شاید برای او ثقیل باشد که ابراهیم(ع) تسلیم امر خداوند بوده است که مثلاً زن و فرزند را در یک بیابان برهوت تک و تنها رها میکند.
این مدرس دانشگاه گفت: در مورد واقعه کربلا و پرداخت فرهنگی و هنری به آن همچون تولید نمایش برای کودکان نیز قضیه بر همین منوال است و باید از این رهگذر دو نتیجه را در نظر داشته باشیم؛ یکی آنکه عواطف کودکان را در این زمینه افزایش دهیم و دیگر اینکه در او نسبت به درک مقاطع انسانساز واقعه عاشورا جاذبه ایجاد کنیم و به نظر من واقعه عاشورا به عنوان یک فرهنگ تنها محدود به یک رویداد خونبار و خشن نیست و بسیاری از جنبههای ناشناخته آن باید کشف و در تولید آثار نمایشی برای کودکان مورد استفاده قرار گیرد.
وی ادامه داد: متأسفانه ما در مورد پرداخت هنری به شخصیتها و بزرگان دینی در عالم نمایش برای کودکان مرتکب همان اشتباه و کوتاهی شدیم که در تصویر کردن اولیای الهی داشتیم و مثلاً همیشه حضرت علی(ع) را در قامت یک مبارز با شمشیر نشان دادهایم در حالیکه بعد دیگر از شخصیت ایشان، انسانی بود خانوادهدوست که ترحم بر یتیمان را سرلوحه زندگی خود قرار داده بود و ما از این جنبه غافل هستیم.
دولتآبادی در پایان گفت: باید در نظر داشته باشیم که در مواجهه با کودکان باید با سطح درک زبانی خود آنها صحبت کنیم؛ تنها کشوری هستیم که حتی در کتابهای کودکان سخن را با نام خدا آغاز میکنیم؛ این بسیار نیکوست اما برای کودک گنگ و مبهم است و این در حالیست که در بسیاری از کشورهای دنیا، آغاز سخن با مواردعینی و ملموس صورت میگیرد و پیبردن به خدا و معرفی او در کلام انبیای الهی، ذکر و برشمردن مواهب و نعمتهای الهی متجلی میشود.