به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، نشست نقد و بررسی فیلم «رستاخیز» پیش از ظهر امروز 16 بهمن ماه، با حضور احمدرضا درویش، کارگردان، تقی قلیزاده، تهیهکننده، مجید میرفخرایی طراح لباس، حسین جعفریان فیلمبردار، و بازیگرها در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای جلسه درویش درباره چگونگی شکلگیری و ساخت این کار اظهار کرد: اولینبار 14 سال پیش استارت ساخت این کار خورده شد. بدین نحو که در سفری به سوریه با احمد مسجدجامعی درباره ساخت فیلمی با محوریت عاشورا گفتوگو کردیم وهمان جا عهد بستیم فیلمی با این محوریت بسازیم. از سال 80 مراحل تحقیقاتی این فیلم آغاز شد و سال 88 «رستاخیز» جلوی دوربین رفت.
وی افزود: درباره تصویرسازی از حضرت ابوالفضل(ع) باید بگویم که ما تنها درباره 14 معصوم(ع) است که قادر به تصویرسازی نیستیم اما هیچ اشکالی برای نشان دادن تصاویر نزدیکان و صحابی اباعبدالله(ع) نداریم، البته برای اینکه برداشت درستی داشته باشیم از نظر علما در این خصوص استفاده کردیم. با توجه به این توضیح سعی کردیم بهترین انتخاب را برای نقش حضرت عباس(ع) داشته باشیم.
این کارگردان ادامه داد: در ساخت این کار عوامل داخلی و خارجی فراوانی حضور داشتند و حتی بسیاری از بازیگران تنها به صورت افتخاری بدون هیچ چشمداشتی در فیلم حضور داشتند، لذا شایسته است از زحمات آنان کمال تشکر را داشته باشم. درباره منابع مورد استفاده شده در این فیلم سینمایی باید بگویم که در تیتراژ بخشی از آن چیزی که ما برای تحقیقمان بهره بردهایم، نام برده شده است، اما با این وجود به اندازهای منابع این کار فراوان است که مطمئنا ما از تمامی آنها نمیتوانستیم استفاده کنیم.
درویش درباره صحنههای جنگ در فیلم گفت: صحنههای جنگ این کار با تحقیقات فراوان انجام شده و سعی کردیم واقعیت چاشنی کارمان کنیم لذا در کار از صحنههای خیالی و کاراتهبازی خبری نبود. در جنگهای آن دوران رسم بود که جنگجو از اسب پیاده نشود زیرا این کار نوعی خودکشی محسوب میشد برای همین در «رستاخیز» برخلاف برخی کارها چنین صحنههایی را نمیبینیم.
درویش در خاتمه سخنانش گفت: فیلمنامه این کار هفت بار بازنویسی شده است و از مشاوران بسیاری هم مدد گرفتهایم اما باز هم میگویم که تاریخ را نمیتوان سطر به سطر تعریف کرد چون منابع به اندازهای زیاد هستند که به همه آنها نمیتوان پرداخت.
در ادامه جلسه میر فخرائی نیز اظهار کرد: خوشحالم که در اولین کار درویش(آخرین پرواز) حضور داشتم و هم اکنون نیز در آخرین کارش به عنوان طراح صحنه و لباس فعالیت کردهام؛ فیلمسازی که به عقیده من سینما را میشناسد. من در سینما و تلویزیون کارهای زیادی کردهام اما باز هم نیاز بود که مشاورههایی بگیریم برای همین تا آنجا که ممکن بود از نظر کارشناسان این حوزه استفاده کردم.
وی افزود: به جرئت میتوانم بگویم این کار به لحاظ کیفیت تصویرسازی از بسیاری از کارها مشابه خارجی چیزی کم ندارد این امتیاز در شرایطی است که امکانات سینمای ایران قابل مقایسه با سینمایی جهان نیست. نکته دیگر اینکه ما برخی از لکیشنهای فیلم را ساختهایم و در جایی از لکیشنهای بازسازی شده استفاده کردهایم.
علی قلیزاده، تهیهکننده این کار هم درباره شرایط تولید این کار گفت: برای این کار سرویسدهی فوقالعادهای انجام نشده است اما آن چیزی که فوقالعاده بوده عشق و علاقه عوامل فیلم بوده که فیلم را به روی پرده برده است. این فیلم از سال 88 جلوی دوربین رفت و یازده ماه فیلمبرداری آن طول کشید.
وی درباره بودجه فیلم گفت: این فیلم از هیچ بودجه دولتی استفاده نکرده است و هر آنچه که در آن فیلم خرج شده توسط بخش خصوصی بوده است، پس حق بدهید که رقم هزینه شده برای فیلم اعلام نشود، اما همین اندازه بگویم که نیمی از سرمایه فیلم را بخش خصوصی خارج از کشور تأمین کرده است.
در پایان این جلسه دیگر عوامل فنی فیلم درباره تجربه همکاری با درویش سخن گفتند که البته قرار شد بازیگران هم در نشست مجزا درباره تجربه همکاری در «رستاخیز» اظهار نظر کنند.