کد خبر: 1389479
تاریخ انتشار : ۰۶ فروردين ۱۳۹۳ - ۱۳:۲۸
مداحیان:

سفارشی و انحصاری کار کردن در تئاتر دینی همچنان به قوت خود باقی است

گروه هنر: تئاتر دینی همواره با انگ تولید سفارشی همراه بوده و ساختار جدید مدیریت برای مقابله با این جریان، مانع تولیداتی از این دست است اما به جرئت می‌توان گفت همچنان گروه‌هایی خاص با ایجاد ارتباطی مؤثر به تولید آثار دینی و ارزشی با بودجه‌های گزاف مشغولند.

محمدرضا مداحیان، نویسنده و کارگردان تئاتر دینی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان مطالب فوق گفت: غالب گروه‌ها و افرادی که در حوزه تئاتر دینی مشغول هستند دغدغه این کار و فعالیت در حوزه نمایش مذهبی و مناسبتی را دارند و این شور و اشتیاق آن‌چنان است که نوعاً فارغ از کمترین امکانات و حمایتی به امر تولید می‌پردازند.
وی ادامه داد: البته وزارت ارشاد و سایر نهادهای فرهنگی و هنری، حمایتی مؤثر که بیشتر اختصاص سالن نمایشی به گروه‌هاست از این تولیدات به انجام می‌رساند اما واقعیت این است که فرایند تولید یک نمایش از آغاز تا زمان آماده شدن برای اجرای صحنه امری کاملاً شخصی است که بودجه بخش خصوصی موتور آن را به حرکت وا‌می‌دارد.

کارگردان نمایش دینی «شعله در زمهریر» تصریح کرد: متأسفانه نمود بیرونی این تولیدات در میان عام مردم و مخاطبان به این شکل است که گروه تولید نمایش دینی معمولاً با در اختیار گرفتن بودجه هنگفت و اصطلاحاً سفارشی مشغول تهیه اثر نمایشی هستند و چون سفارش دهنده این آثار مؤسسه و یا نهادی دولتی و فرهنگی است لذا مطامع و برخی ملاحظات شخصی و یا جریانی خاص باید در آنها لحاظ شود که در واقعیت چنین نیست.
مداحیان در ادامه گفت: این جریان را گروهی از افراد مغرض که در برهه‌ای از زمان به دلیل اختلاف سلیقه با ساختار مدیریتی حاکم مجال برای کار کردن پیدا نمی‌کنند شایع کرده که متأسفانه همه گروه‌ها باید در این آتش زبانه کشیده بسوزند و با وجود کار و فعالیت بی‌حاشیه اما همچنان آنها نیز به چشم سفارشی‌کار دیده شوند.
کارگردان نمایش «میاندار باران» تأکید کرد: با کمال تأسف این روند تا بدان جا ادامه پیدا می‌کند که نمایش دینی و ارزشی عجین با کار سفارشی می‌شود و براساس تلقی بد از سوی مخاطبان چون این قبیل آثار دیدگاه شعاری داشته و دارند لذا فاقد هر گونه قابلیت فنی و هنری هستند در نتیجه به آن توجهی نمی‌شود و پیامد این ماجرا آن‌که تولید نمایش دینی و ارزشی را هدر رفت سرمایه‌های فرهنگی و هنری در جامعه می‌دانند.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی و با روی کار آمدن ساختار مدیریت جدید فرهنگی و هنری به ناگهان متوجه این امر می‌شویم که جلوی هر گونه تولید نمایشی با چنین موضوعی همان گونه که گفته شد به بهانه هدررفت سرمایه فرهنگی و هنری گرفته می‌شود و دولت هیچ‌گونه حمایتی حتی در اختصاص سالن نمایش از این‌گونه تولیدات به عمل نمی‌آورد و بدون آن که بررسی کند که ریشه این سوء‌تفاهم کجاست و به حل مسئله بپردازد به شکل کلی صورت مسئله را پاک می‌کند.
مداحیان در پایان گفت: نکته جالب توجه و مضحک این‌که پس از گذشت مدتی و اصطلاحاً فروکش کردن حساسیت‌های موجود در این زمینه به ناگهان شاهد قوت گرفتن بازار این گونه تولیدات سفارشی و انحصاری که برای مشروعیت بخشیدن به آنها عنوان دینی و ارزشی را به یدک می‌کشند هستیم و نکته خنده‌دار‌تر این که این بار تولیدکنندگان این آثار سفارشی که برای آنها هزینه گزافی نیز صرف می‌شود همان‌هایی هستند که در ساختار مدیریت قبلی منتقد جریان فرهنگی و هنری بودند که به دلیل هزینه‌بر بودن و بیهوده و بی‌مصرف بودن این تولیدات خواستار توقف این جریان شدند.

captcha