به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، اين پاياننامه با راهنمايی دكتر «محمدعلی لسانی فشاركی» و مشاوره دكتر «عباس همامی»، توسط «فيضالله اكبری دستك»، در سال 84 در واحد علوم و تحقيقات دانشگاه آزاد اسلامی دفاع شده است.
نويسنده اين پاياننامه معتقد است كه در جهان حاضر، گفتوگوی ميان اديان از چنان مقبوليتی برخوردار شده است كه اكثر متألهان و متفكران اديان بزرگ جهت بسط و گسترش اين گفتوگوها كوششهای فراوانی میكنند.
اهميت اين گفتمان به زعم اكبری از آن جهت است كه پيروان اديان، خصوصاً اديان الهی درصدد پيدا كردن مشتركات تاريخی ـ اعتقادی به جهت ابهامزدايی از پيامهای اصلی اديان و تقويت زمينههای صلح و همزيستی هستند. از اين رو لازم است به تحقيقی همه جانبه در متون دينی اديان الهی نظير قرآن و انجيل و مطالب و مفاهيم موجود در آن پرداخت.
در اين تحقيق به اين سوالها پاسخ داده میشود: مهمترين موضوعات مشترك ميان قرآن واناجيل اربعه كدامند؟ در بررسی تطبيقی موضوعات متشرك قرآن كريم و اناجيل اربعه، قرآن كريم از چه امتيازات و ويژگیهايی برخوردار است؟ آيا وجوه اشتراك در حدی است كه بتوان آن را اساس گفتوگو ميان پيروان اديان قرار داد؟
در اين تحقيق، براساس روش علمی ـ تطبيقی، مشتركات از طريق متن اصلی قرآن و اناجيل اربعه، دنبال میشود و آنچه نگارنده اين تحقيق به آن اهتمام میورزد اين است كه قرآن و اناجيل اربعه در موضوعات اساسی، مانند: خداشناسی، معاد، نبوت (داستان پيامبران به ويژه حضرت عيسی (ع))، اخلاقيات، برخی از مسائل احكام، يهود، شيطان، فرشتگان و نيز تمثيلات و تشبيهات با يكديگر مشتركند.
بنابر عقيده نگارنده اين پاياننامه، قرآن كريم، از يكسو خود را مصدق و مويد كتابهای پيشين میداند و از سوی ديگر از هيمنه خويش بر كتب پيشين سخن میگويد و به شأن نگاهبانی خويش از ميراث پيشينيان ــ همراه با حق تصرف در برخی از جزئيات ــ اشارت دارد. از اين رو بايد برای بهتر فهميدن عقايد يكديگر، گفتوگوهای ميان اديان را بر محور مشتركات آغاز كرد و ادامه داد. اين گفتوگوها موجب شناخت مبنايی در تعاليم اديان و گسترش مراوده و تفاهم بين پيروان آنها و تلطيف و تصحيح آنان میگردد و در نتيجه زمينههای صلح و همزيستی ميان آنها را تقويت میكند.