بيست و هفتممين ماهنامه تخصصی امام‌شناسی منتشر شد
گروه انديشه: بيست و هفتممين ماهنامه تخصصی امام‌شناسی به همت مجمع جهانی شيعه‌شناسی منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، در بيست و هفتمين شماره از ماهنامه تخصصی امام‌شناسی موضوعاتی با عنوان مكتب عاشورا افتخار شعيه از آيت‌الله صافی گلپايگانی، مرثيه در قرآن، ماجرای عاشورا در عهد عتيق، امام حسين(ع) شهيد راه امامت، عزاداری از ديدگاه اهل بيت(ع)، پاسخ به شبهات عزاداری، عاملين سقيفه، قاتلين سيدالشهداء(ع)، گريه در مصائب سيدالشهداء(ع) كفاره گناهان، ياری امام زمان(ع) با عزاداری سيدالشهداء(ع) و توصيه‌های در رابطه با اظهار نظر در مورد عزاداری سيدالشهداء(ع) درج شده است.
آيت‌الله صافی گلپايگانی در ذيل «مكتب عاشورا افتخار شعيه» می‌نويسد: محرم مدرسه و دانشگاهی است كه هر كس فراخور معرفت و بينشی كه دارد از آن بهرمند می‌شود و همه شاگرد اين مكتب هستند. در ماه محرم، دنيای تشيع تكان می‌خورد و اين مدرسه و دانشگاه جهانی در همه شهرها و روستاها و حتی در خانه‌ها برگزار می‌شود. بايد قدردان اين نعمت بود و آنرا در خط شرع و تعليمات شرع پياده كرد.
حجت‌الاسلام ميرزا محمدی در مقاله «در مرثيه در قرآن» به اين موضوع می‌پردازد كه آيا واقعا گريه و عزاداری بر سيد الشهداء(ع) بدعت است و مخالفت با آن نشانه حكمت است؟ به باور وی گريه برای امام حسين(ع) ريشه در قرآن دارد و با ذكر دو آيه از سوره مباركه شوری و توبه به تبيين اين موضوع می‌پردازد.
در مقاله «امام حسين(ع) شهيد راه امامت و ولايت» می‌خوانيم: اخبار متواتری وجود دارد كه جبرئيل از جانب خداوند متعال، خبر شهادت حضرت اباعبدالله الحسين(ع) را قبل از تولد ايشان به رسول خدا(ص) داده است و ايشان هم به اميرالمومنين(ع) و فاطمه الزهراء(س) اطلاع رسانده‌اند. در ادامه با آوردن روايتی از امام صادق(ع) اين موضوع را تشريح می‌كند.
«عزاداری از ديدگاه اهل بيت(ع)» ديگر مقاله اين ماهنامه است كه به موضوع عزاداری و به ويژگی‌های عزاداری در مورد ائمه(ع) پرداخته است. در اين مقاله هفت ويژگی ممتاز برای عزاداری از ائمه معصوم(ع) نقل می‌كند كه عبارتند از حزن و انده و قلبی و درونی، ظهور حزن و اندوه و ماتم در چهره، لباس مشكی و عزا، بكاء و ابكاء و تباكی، صحيفه و ضبحه و شيون، لطمه و گريبان چاك‌زدن و عزاداری تا سرحد جان.
حجت‌الاسلام و المسلمين منصوری در مقاله «عالمين سقيفه، قاتلين حضرت سيدالشهداء(ع)» جنايت عظيم تاريخ بشريت را از زمان انحراف مسير امامت و ولايت، پس از شهادت پيامبر(ص) و به دست عاملين سقيفه شوم بنی‌ساعده می‌داند. به باور وی، سنگ زيرين اين جنايت به دست آن دو (ابوبكر و عمر) نهاده شده؛ چرا كه معاويه و فرزند ناپاكش يزيد در ابتدا هيچ جايگاهی در بين مسلمين نداشتند و آن‌ها در عهد خلافت خود حكومت شام را به معاويه سپردند.
يادآور می‌شود، بيست و هفتممين ماهنامه تخصصی امام‌شناسی، ويژه‌نامه مجمع جهانی شيعه‌شناسی) است كه تحت اشراف حجت‌الاسلام انصاری بويراحمدی در چهار صفحه به همت اين مجمع منتشر می‌شود.
آيت‌الله صافی گلپايگانی در ذيل «مكتب عاشورا افتخار شعيه» می‌نويسد: محرم مدرسه و دانشگاهی است كه هر كس فراخور معرفت و بينشی كه دارد از آن بهرمند می‌شود و همه شاگرد اين مكتب هستند. در ماه محرم، دنيای تشيع تكان می‌خورد و اين مدرسه و دانشگاه جهانی در همه شهرها و روستاها و حتی در خانه‌ها برگزار می‌شود. بايد قدردان اين نعمت بود و آنرا در خط شرع و تعليمات شرع پياده كرد.
حجت‌الاسلام ميرزا محمدی در مقاله «در مرثيه در قرآن» به اين موضوع می‌پردازد كه آيا واقعا گريه و عزاداری بر سيد الشهداء(ع) بدعت است و مخالفت با آن نشانه حكمت است؟ به باور وی گريه برای امام حسين(ع) ريشه در قرآن دارد و با ذكر دو آيه از سوره مباركه شوری و توبه به تبيين اين موضوع می‌پردازد.
در مقاله «امام حسين(ع) شهيد راه امامت و ولايت» می‌خوانيم: اخبار متواتری وجود دارد كه جبرئيل از جانب خداوند متعال، خبر شهادت حضرت اباعبدالله الحسين(ع) را قبل از تولد ايشان به رسول خدا(ص) داده است و ايشان هم به اميرالمومنين(ع) و فاطمه الزهراء(س) اطلاع رسانده‌اند. در ادامه با آوردن روايتی از امام صادق(ع) اين موضوع را تشريح می‌كند.
«عزاداری از ديدگاه اهل بيت(ع)» ديگر مقاله اين ماهنامه است كه به موضوع عزاداری و به ويژگی‌های عزاداری در مورد ائمه(ع) پرداخته است. در اين مقاله هفت ويژگی ممتاز برای عزاداری از ائمه معصوم(ع) نقل می‌كند كه عبارتند از حزن و انده و قلبی و درونی، ظهور حزن و اندوه و ماتم در چهره، لباس مشكی و عزا، بكاء و ابكاء و تباكی، صحيفه و ضبحه و شيون، لطمه و گريبان چاك‌زدن و عزاداری تا سرحد جان.
حجت‌الاسلام و المسلمين منصوری در مقاله «عالمين سقيفه، قاتلين حضرت سيدالشهداء(ع)» جنايت عظيم تاريخ بشريت را از زمان انحراف مسير امامت و ولايت، پس از شهادت پيامبر(ص) و به دست عاملين سقيفه شوم بنی‌ساعده می‌داند. به باور وی، سنگ زيرين اين جنايت به دست آن دو (ابوبكر و عمر) نهاده شده؛ چرا كه معاويه و فرزند ناپاكش يزيد در ابتدا هيچ جايگاهی در بين مسلمين نداشتند و آن‌ها در عهد خلافت خود حكومت شام را به معاويه سپردند.
يادآور می‌شود، بيست و هفتممين ماهنامه تخصصی امام‌شناسی، ويژه‌نامه مجمع جهانی شيعه‌شناسی) است كه تحت اشراف حجت‌الاسلام انصاری بويراحمدی در چهار صفحه به همت اين مجمع منتشر می‌شود.
