درهای رحمت الهی بازند؛ خداوندا از اين رحمت مرا نيز نصيبی عنايت كن
گروه اجتماعی: برای تشريح نزول رحمت الهی از آسمان، باران واژه اندكيست، اما برخی از ما اگر چه در زير اين باران الهی هستيم اما به قدر ذره‌ای نيز خيس نمی‌شويم، خدايا نصيبی.
در دعای روز نهم ماه مبارك رمضان امده است: «اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فيهِ نَصيباً مِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَةِ وَاهْدِنی فيهِ لِبَراهينِكَ السّاطِعَةِ وَخُذْ بِناصِيتی اِلی مَرْضاتِكَ الْجامِعَةِ بِمَحَبَّتِكَ يا اَمَلَ الْمُشْتاقينَ؛ خدايا قرار ده برايم در اين روز بهره‌ای از رحمت وسيعت و راهنمايی‌ام كن در اين ماه به‌سوی دليل‌های درخشانت و مرا به سوی موجبات خوشنودی همه جانبه‌ات سوق ده به حق محبتت ای آرزوی مشتاقان».
اگر چه ماه رمضان است، اگر چه درهای رحمت الهی بازند؛ اگر چه كوچگترين دعايی، درد دلی، آهی، اندوهی به سرعت نور به آسمان می‌رود، اما باز هم ممكن است من بنده كاری كنم كه از اين همه رحمت بی‌نصيب بمانم. پس خدايا كمكم كن تا از اين دريای رحمت به قدر جرعه‌ای نصيبم شود.
همه عالم مظهر جمال و جلال الاهی است و خداوند در تمام هستی چنان آشكار و متبلور است كه فقط بايد ديد، شنيد، حس كرد، اما اگر ديده بينا باشد و گوش شنوا، پس خدايا برای من بی‌نصيب از ديده بصير و گوش شنوای حق، دليل‌های درخشانت را متبلور كن.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح دعای روز نهم ماه مبارك رمضان در تشريح قسمت «اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فيهِ نَصيباً مِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَةِ» می‌گويد: خدايا، من را از رحمت واسعه خودت نصيب گردان. برای استجابت اين دعا بايد چه كنيم؟ بايد به زيردستمان كمك كنيم. اگر وضع مالی كسی خوب است، برای دختران دم‌بخت مستند جهاز تهيه كند. در اين صورت دعا درباره او مستجاب می‌شود و اگر زلزله شود، زير آوار نمی‌‌ماند؛ چون رحمت خدا شامل حال او شده است.
وی می‌افزايد: «وَاهْدِنی فيهِ لِبَراهينِكَ السّاطِعَةِ» يعنی خدايا من را هدايت كن به ادله روشن خودت. خدا دليل‌های روشنی دارد كه ما را به آن ادله روشن، هدايت می‌كند. هر ظالمی كه به جزای اعمالش می‌رسد، عبرتی است برای ما. آدم با ديدن اين عبرت‌ها می‌تواند خداشناس شود.
در دعای اين روز می‌خوانيم «واهدنی فيه: در اين روز مرا هدايت نما» حال می‌خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب می‌توانيم بگوييم: «والله يهدی من يشاء الی صراط مستقيم»(بقره ، ۲۱۳) يعنی «خداوند هر كه را بخواهد به راه مستقيم هدايت می‌كند» پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال می‌خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ كه در جواب بايد بگوييم:«وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ »(مريم ، ۳۶) يعنی «به درستی كه خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد كه اين است صراط مستقيم» حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگی نمودن پروردگار عالميان را از كه بياموزيم؟ كه در اينجاست كه «لبراهينك الساطعه» به وسيله «ادله و براهين روشن» به كار می‌آيد كه اين ادله و براهين روشن هيچ چيزی جز آيات قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) نمی‌باشد.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه در شرح «وَخُذْ بِناصِيتی اِلی مَرْضاتِكَ الْجامِعَةِ» می‌گويد: من را به سمت موجبات خوشنودی و رضايت خودت ببر. از من راضی باش هرچند كه بد كردم و عمرم را به بطالت مصرف كردم. حالا آمده‌ام و من را به سمت رضايت خودت ببر. از من خشنود شو و رضايت جامع داشته باش.
وی تصريح می‌كند: بايد تمام عيب‌ها را از خود دور كنم، و با غيبت نكردن، حلال كردن مال و... اين دعا درباره‌ام مستجاب شود. تا مردم از ما راضی نشوند، خدا از ما راضی نمی‌شود.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در تشريح بخش «وخذ بناصيتی» می‌گويد: ما از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را گرفته و به سوی رضا و خشنودی‌اش بكشاند چرا كه پيشانی محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است .
رضای خداوند بزرگ‌ترين سعادتمندی‌هاست كه يك انسان می‌تواند آن را به دست آورد، چرا كه زمانی پروردگار عالميان از بنده خويش راضی می‌گردد كه بنده از دستورات و اوامر او اطاعت نموده و حق بندگی را به جا آورد و هنگامی كه بنده از اوامر الهی اطاعت نمايد آنگاه است كه جميع وعده‌های خداوند كه در قرآن به ايمان آورندگان بشارت داده شده است، محقق می‌گردد كه آن هم از رضای الهی نشأت می‌گيرد، پس رضای الهی جامع‌ترين نعمت‌های خداوند است.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی باره «بِمَحَبَّتِكَ يا اَمَلَ الْمُشْتاقينَ» در دعای روز نهم ماه مبارك رمضان می‌گويد: اين دعاها را درباره من مستجاب كن، به حق دوستی خودت ای آروزی مشتاقان. اينطور می‌گوييم چون خدا نسبت به ما دوستی دارد و خدا صد برابر محبت والدين به اولاد، ما را دوست دارد. روايت است كه دوستی صد درجه دارد كه 99 بخش آن مخصوص خدا است و يك درجه آن بين مخلوقات تقسيم شده و خدا در همان يك بخش نيز، سهم دارد. خدايا اين دعاها را به محبت خودت درباره ما مستجاب كن.
اگر چه ماه رمضان است، اگر چه درهای رحمت الهی بازند؛ اگر چه كوچگترين دعايی، درد دلی، آهی، اندوهی به سرعت نور به آسمان می‌رود، اما باز هم ممكن است من بنده كاری كنم كه از اين همه رحمت بی‌نصيب بمانم. پس خدايا كمكم كن تا از اين دريای رحمت به قدر جرعه‌ای نصيبم شود.
همه عالم مظهر جمال و جلال الاهی است و خداوند در تمام هستی چنان آشكار و متبلور است كه فقط بايد ديد، شنيد، حس كرد، اما اگر ديده بينا باشد و گوش شنوا، پس خدايا برای من بی‌نصيب از ديده بصير و گوش شنوای حق، دليل‌های درخشانت را متبلور كن.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح دعای روز نهم ماه مبارك رمضان در تشريح قسمت «اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فيهِ نَصيباً مِنْ رَحْمَتِكَ الْواسِعَةِ» می‌گويد: خدايا، من را از رحمت واسعه خودت نصيب گردان. برای استجابت اين دعا بايد چه كنيم؟ بايد به زيردستمان كمك كنيم. اگر وضع مالی كسی خوب است، برای دختران دم‌بخت مستند جهاز تهيه كند. در اين صورت دعا درباره او مستجاب می‌شود و اگر زلزله شود، زير آوار نمی‌‌ماند؛ چون رحمت خدا شامل حال او شده است.
وی می‌افزايد: «وَاهْدِنی فيهِ لِبَراهينِكَ السّاطِعَةِ» يعنی خدايا من را هدايت كن به ادله روشن خودت. خدا دليل‌های روشنی دارد كه ما را به آن ادله روشن، هدايت می‌كند. هر ظالمی كه به جزای اعمالش می‌رسد، عبرتی است برای ما. آدم با ديدن اين عبرت‌ها می‌تواند خداشناس شود.
در دعای اين روز می‌خوانيم «واهدنی فيه: در اين روز مرا هدايت نما» حال می‌خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب می‌توانيم بگوييم: «والله يهدی من يشاء الی صراط مستقيم»(بقره ، ۲۱۳) يعنی «خداوند هر كه را بخواهد به راه مستقيم هدايت می‌كند» پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال می‌خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ كه در جواب بايد بگوييم:«وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ »(مريم ، ۳۶) يعنی «به درستی كه خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد كه اين است صراط مستقيم» حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگی نمودن پروردگار عالميان را از كه بياموزيم؟ كه در اينجاست كه «لبراهينك الساطعه» به وسيله «ادله و براهين روشن» به كار می‌آيد كه اين ادله و براهين روشن هيچ چيزی جز آيات قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) نمی‌باشد.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه در شرح «وَخُذْ بِناصِيتی اِلی مَرْضاتِكَ الْجامِعَةِ» می‌گويد: من را به سمت موجبات خوشنودی و رضايت خودت ببر. از من راضی باش هرچند كه بد كردم و عمرم را به بطالت مصرف كردم. حالا آمده‌ام و من را به سمت رضايت خودت ببر. از من خشنود شو و رضايت جامع داشته باش.
وی تصريح می‌كند: بايد تمام عيب‌ها را از خود دور كنم، و با غيبت نكردن، حلال كردن مال و... اين دعا درباره‌ام مستجاب شود. تا مردم از ما راضی نشوند، خدا از ما راضی نمی‌شود.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی در تشريح بخش «وخذ بناصيتی» می‌گويد: ما از خداوند می‌خواهيم كه پيشانی ما را گرفته و به سوی رضا و خشنودی‌اش بكشاند چرا كه پيشانی محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است .
رضای خداوند بزرگ‌ترين سعادتمندی‌هاست كه يك انسان می‌تواند آن را به دست آورد، چرا كه زمانی پروردگار عالميان از بنده خويش راضی می‌گردد كه بنده از دستورات و اوامر او اطاعت نموده و حق بندگی را به جا آورد و هنگامی كه بنده از اوامر الهی اطاعت نمايد آنگاه است كه جميع وعده‌های خداوند كه در قرآن به ايمان آورندگان بشارت داده شده است، محقق می‌گردد كه آن هم از رضای الهی نشأت می‌گيرد، پس رضای الهی جامع‌ترين نعمت‌های خداوند است.
آيت‌الله مجتهدی تهرانی باره «بِمَحَبَّتِكَ يا اَمَلَ الْمُشْتاقينَ» در دعای روز نهم ماه مبارك رمضان می‌گويد: اين دعاها را درباره من مستجاب كن، به حق دوستی خودت ای آروزی مشتاقان. اينطور می‌گوييم چون خدا نسبت به ما دوستی دارد و خدا صد برابر محبت والدين به اولاد، ما را دوست دارد. روايت است كه دوستی صد درجه دارد كه 99 بخش آن مخصوص خدا است و يك درجه آن بين مخلوقات تقسيم شده و خدا در همان يك بخش نيز، سهم دارد. خدايا اين دعاها را به محبت خودت درباره ما مستجاب كن.
