كذب در لغت به معنای خبر دادن از چيزی بخلاف آنچه كه هست می­باشد

آقای آقابابا نتاج كه گفتن آقا برايت خيلی زياد است ، بدان و آگاه باش كه با كذب دروغگويی و درويی و مكاری هيچ انسانی به جايی نمی رسد ، شايد چند روزی جولان دهد و خداوند باريتعالی در قران وعده داده است كه اين كار ها دوام نخواهد داشت، بهتر است كه خود را كنار بكشيد تا اينكه خبرگزاری قرانی از دست جنابعالی به ارامش برسد ، شمايی كه در اعمالتان ثابت می كنيد كه بوی رنگ قرآنی نداريد چرا وقت خود را بيهوده هدر می دهيد ، بهتر است به آن گاوداری برويد تا اينكه بدرك كنيد كه يك گاو منفعتش بيشتر از جنابعالی استدرضمن نظرت را با احاديث و آياتی جلب می كنم كه شايد دقلبت را از كدر بودن بيرون آورد.


كذب در لغت به معنای خبر دادن از چيزی بخلاف آنچه كه هست می­باشد[1]و در اصطلاح يعنی دروغ گفتن در انواع مختلف آن،[2] دروغ گفتن زبانی، عملی، نسبت دروغ به كسی دادن و چيزی را خلاف واقع نشان دادن.

كذب در قرآن:
واژه كذب 81 بار در قرآن آمده است و با توجه به متعلّقات مختلف آن، در معانی مختلفی استعمال شده است:
1- كذب در قول وسخن:
«وَیَقُولُونَ عَلَی اللهِ الكِذبَ وَهُم یَعلَمُون »[3]
«و بر خدا دروغ می‌بندند در حالی كه می‌دانند (اين سخن دروغ است) »

در تفسير الميزان آمده است كه آنها دروغ گويند و به خدا نسبت دروغ می‌دهند.[4]
2- كذب در عمل:
«لَيسَ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسفعاً بِالناصيةِ كاذبَةَ خاطئِة »[5]
«اگر دست از كار خود برندارد، ناحيه‌اش [موی پيش سرش] را گرفته (و به سوی عذاب می‌كشانيم) همان ناحیۀ دروغگوی خطاكار را »
3- كذب در موضوع خارجی:
«وَجاءَ وَعَلی قميصه بدَمٍ كَذِبٍ »[6]
«و پيراهن او را با خونی دروغين[7] (آغشته ساخته نزد پدر) آوردند »
در تفسير الميزان آورده است كه خونی كه كذبش آشكار بود[8] (با آن پيراهن يوسف را آغشته كردند.)
4- كذب در امر روحانی:
«مَا كَذِبَ الفُؤادُ مَارَأی »[9]
«قلب (پاك او) در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت »

5- مطلق كذب:
«إنّ اللهَ لا یَهدی مَن هُوَ كَاذِب كَفّار »[10]
«خداوند آن كس را كه دروغ گو و كفران كننده است هرگز هدايت نمی‌كند »

كذب در قرآن از مصاديق ظلم شمرده شده است كه بالاترين نوع آن هم دروغ در مقابل خداوند است.
«فَمَن اَظلَمُ مِمّن كَذِبَ عَلَی الله »[11]
«پس چه كسی ستم كارتر است از آن كسی كه بر خدا دروغ ببندد »

منشأ دروغ:
منشأ اصلی دروغ از نظر قرآن، عدم ايمان به آيات الهی می‌باشد.
«انّمَا یَفتَرِی الكَذِبَ الذينَ لايؤمِنُونَ بآيات الله و اُولئك هُم الكَاذِبُون »[12]
«تنها كسانی دروغ می‌بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند؛ (آری) دروغ گويان واقعی آنها هستند »

رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرمايند:
«لایَكذِبُ الكَاذِبُ الا مِن مَهانَةِ نَفسِه »
«دروغ گويی از پستی روح ريشه می‌گيرد »[13]

ثمره و نتيجۀ دروغ:
1- هدايت نشدن:
«اَنََّ اللهَ لایَهدی مَن هُوَ كَاذِب كَفََّّار»[14]
«خداوند آن كس را كه دروغ گو و كفران كننده است هرگز هدايت نمی‌كند »

2- نفاق:
«فَاَعقَبَهُم نَفاقاً فی قُلُوبِهم الی یَوُمِ یَلقَونَهُ بِمَا اَخلَفُوا الله مَا وَعَدَوهُ وَ بِمَا كَانُوا یَكذِبُون»[15]
«اين عمل، (روح) نفاق را تا روزی كه خدا را ملاقات كنند، در دلهايشان برقرار ساخت. اين بخاطر آن است كه از پيمان الهی تخلّف جستند و بخاطر آن است كه دروغ می‌گفتند »

قال علی (ع):
«الكِذبُ یُؤَدِی الی النِفَاق »[16]
«دروغ منجر به نفاق می‌شود »
3- خواری دنيا و عذاب در آخرت:
قال علی (ع):
«ثَمَرةُ الكِذبِ المَهانَة فِی الدََّنیَا و العَذاب فی الآخرة »[17]
«نتيجه دروغ، خواری در دنيا و عذاب در آخرت است »
4- بی ارزش شدن:
امام صادق (ع):
«لاتَكذِب فَیَذهب بَهاؤوك »[18]
«دروغ نگو چون ارزش تو از بين می‌رود »
5- سياه رويی:
قال رسول الله (ص):
«إنّ الكِذبَ یَسوُدُ الوَجه »[19]
قطعاً دروغ، چهره را سياه می‌كند»
6- ناجوانمردی:
قال رسول الله (ص):
«اَقَلُ النّاس مَروَة مَن كان كاذباً »[20]
«ناجوانمردترين مردم، شخص دروغگو است »
7- فقر:
قال علی (ع):
«اِعتيادُ الكِذب يورِثُ الفَقر »[21]
«عادت به دروغ موجب فقر می‌شود »

عذاب دروغگو
چون منشأ‌ اكثر گناهان دروغ می‌باشد، لذا عذاب شخص دروغگو هم بسيار سخت و غيرقابل تحمّل خواهد بود.
«ثُمَّ إنَّكُمْ اَیُّها الضّالّون. لآكِلونَ مِن شَجَرٍ مِنْ زَقُّوم. فَمالِئُونَ...»
«سپس شما ای گمراهان تكذيب كننده؛ قطعاً از درخت زقّوم می‌خوريد؛ و شكم‌ها را از آن پر می‌كنيد؛ و روی آن از آب سوزان می‌نوشيد؛ و هم چون شتران مبتلا به بيماری عطش، از آن می‌آشاميد»

نه تنها خداوند بر شخص دروغ گو رحمی در آن دنيای جاويدان نخواهد كرد بلكه هر لحظه بر عذاب آنها خواهد افزود.
«فَذُوقوا فَلَنْ نَزيدَكُم الّا عَذابا»[22]
«پس بچشيد كه چيزی جز عذاب شما را نمی‌افزائيم »

زيان‌های دروغ:
1- فراموشی:
«اِنَّ فِی اَمانِ الله رَبه عَلَی الكَذابين النسيان»[23]
«از چيزهايی كه خدا به زيان دروغ گويان كمك كرده فراموشی است »
2- پرده دری و بی شرمی:
رسول گرامی (ص):
«إياكُم والكِذب فَإنّ الكِذبَ یَهدی إلی الفَجور والفجور یَهدی الی النّار»[24]
«از دروغ بپرهيزيد كه سرانجام آن پرده دری است و سرانجام پرده­دری، آتش دوزخ است»