/شرح ادعيه ماه رمضان(7)/
حقيقت ذكر، ياد باطنی خداوند متعال است
گروه انديشه: حقيقت ذكر و ياد خدا اين است كه انسان به‌صورت جدی و از باطن به ياد خداوند متعال بوده و آثار اين ياد باطنی به‌صورت اذكاری بر زبانش جاری می‌شود.
محمد اجلی، پژوهشگر علوم قرآنی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا) شعبه زنجان، با اشاره به اين‌كه طبق فرازهای مختلف دعای روز هفتم ماه مبارك رمضان، هفتمين روز از اين ماه مبارك، بروز آلودگی‌هايی در وجود انسان را به همراه دارد، ابراز كرد: انسان در هفتمين روز از ماه مبارك رمضان، دچار گمراهی، ناتوانی از بيداری و بی‌تابی در سختی و گرسنگی می‌شود كه در دعای مربوط به اين روز، از خداوند متعال طلب دوری از اين آلودگی‌ها را دارد.
وی افزود: با توجه به فراز نخست اين دعا كه در آن آمده است: «اللهمّ اعنّی فيهِ علی صِيامِهِ وقيامِهِ»، مؤمن در پی بروز آثار لغزش و گناه در وجود خود، از خداوند سبحان می‌خواهد كه توان قيام و بيداری شبانه را به وی عطا كند.
اين پژوهشگر علوم قرآنی با تأكيد بر اين‌كه رمضان در لغت به‌معنای سوزاننده آلودگی‌های نفسانی انسان است، اظهار كرد: انسان مؤمن در اين ماه مبارك، دوره كامل تهذيب نفس را گذرانده و هر روز از اين ماه عزيز را متناسب با حالت درونی خود، طلب دوری از آلودگی‌های نفسانی را از خداوند متعال می‌كند و با عبوديت و قيام شبانه، سعی در برطرف كردن اين عيوب دارد.
اجلی تصريح كرد: مؤمن در فراز سوم اين دعا از خداوند متعال درخواست مداومت در ذكر خود را داشته و می‌گويد: «وارْزُقْنی فيهِ ذِكْرَكَ بِدوامِهِ»؛ از اين‌رو ياد خداوند سبحان را در وجود خود طلب می‌كند.
وی با بيان اين‌كه ذكر خداوند سبحان، غير از «ورد» است، تأكيد كرد: در روايتی در اصول كافی آمده است كه از مهم‌ترين و سخت‌ترين دستوراتی كه برای بندگان خدا بيان شده است، ياد خداست» در ادامه اين روايت بيان می‌شود كه ذكر و ياد خدا فراتر از اذكاری همچون سبحان‌الله گفتن است و هر عملی كه انسان انجام می‌دهند بايد با ياد خدا همراه باشد و اين همان ذكر است.
اين مدرس حوزه و دانشگاه‌های زنجان خاطرنشان كرد: حقيقت ذكر و ياد خدا اين است كه انسان به‌صورت جدی و از باطن به ياد خداوند متعال بوده و آثار اين ياد باطنی به‌صورت اذكاری بر زبانش جاری شود.
وی با تأكيد بر اين‌كه ذكر خداوند متعال نياز به اراده قوی افراد دارد، عنوان كرد: همان‌گونه كه در علم روان‌شناسی، تأثير ظاهر بر باطن و بالعكس بيان شده است، ذكر زبانی در انسان تأثير جزیی دارد اما در زمان همراهی با ذكر باطنی، مؤثرتر است.
اين پژوهشگر علوم قرآنی در پايان يادآور شد: انسان مؤمن بايد طلب برطرف كردن عيوب را در دل داشته باشد تا قرائت دعا در وی آثاری ايجاد كند.
وی افزود: با توجه به فراز نخست اين دعا كه در آن آمده است: «اللهمّ اعنّی فيهِ علی صِيامِهِ وقيامِهِ»، مؤمن در پی بروز آثار لغزش و گناه در وجود خود، از خداوند سبحان می‌خواهد كه توان قيام و بيداری شبانه را به وی عطا كند.
اين پژوهشگر علوم قرآنی با تأكيد بر اين‌كه رمضان در لغت به‌معنای سوزاننده آلودگی‌های نفسانی انسان است، اظهار كرد: انسان مؤمن در اين ماه مبارك، دوره كامل تهذيب نفس را گذرانده و هر روز از اين ماه عزيز را متناسب با حالت درونی خود، طلب دوری از آلودگی‌های نفسانی را از خداوند متعال می‌كند و با عبوديت و قيام شبانه، سعی در برطرف كردن اين عيوب دارد.
اجلی تصريح كرد: مؤمن در فراز سوم اين دعا از خداوند متعال درخواست مداومت در ذكر خود را داشته و می‌گويد: «وارْزُقْنی فيهِ ذِكْرَكَ بِدوامِهِ»؛ از اين‌رو ياد خداوند سبحان را در وجود خود طلب می‌كند.
وی با بيان اين‌كه ذكر خداوند سبحان، غير از «ورد» است، تأكيد كرد: در روايتی در اصول كافی آمده است كه از مهم‌ترين و سخت‌ترين دستوراتی كه برای بندگان خدا بيان شده است، ياد خداست» در ادامه اين روايت بيان می‌شود كه ذكر و ياد خدا فراتر از اذكاری همچون سبحان‌الله گفتن است و هر عملی كه انسان انجام می‌دهند بايد با ياد خدا همراه باشد و اين همان ذكر است.
اين مدرس حوزه و دانشگاه‌های زنجان خاطرنشان كرد: حقيقت ذكر و ياد خدا اين است كه انسان به‌صورت جدی و از باطن به ياد خداوند متعال بوده و آثار اين ياد باطنی به‌صورت اذكاری بر زبانش جاری شود.
وی با تأكيد بر اين‌كه ذكر خداوند متعال نياز به اراده قوی افراد دارد، عنوان كرد: همان‌گونه كه در علم روان‌شناسی، تأثير ظاهر بر باطن و بالعكس بيان شده است، ذكر زبانی در انسان تأثير جزیی دارد اما در زمان همراهی با ذكر باطنی، مؤثرتر است.
اين پژوهشگر علوم قرآنی در پايان يادآور شد: انسان مؤمن بايد طلب برطرف كردن عيوب را در دل داشته باشد تا قرائت دعا در وی آثاری ايجاد كند.
