تعادل در جذابیت ساختاری و محتوای پرکشش در نمایش کودکان حفظ شود

حمیدرضا حاجی ملاحسینی، نویسنده و کارگردان تئاتر کودک و نوجوان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: همواره در مقوله تولید و اجرای آثار نمایشی کودک و نوجوان با دو مسئله مواجه هستیم؛ یکی اینکه تئاتر چه تأثیری بر روی فکر و اندیشه آنها خواهد گذاشت و دیگر اینکه در جریان اجرای یک نمایش کودک و نوجوان تا چه حد می‌توانیم آنها را در روند اجرا دخیل کنیم.
وی گفت: تئاتر کودک و نوجوان مترادف با تئاتر آموزشی است و از آنجا که ساختار آن حامل این بار آموزشی و تربیتی است، بنابراین هر چه پخته‌تر و با فضای روحی و ذهنی مخاطب خود نزدیکتر باشند، کودک و نوجوان را بیشتر اصطلاحاً با خود درگیر و همراه می‌کنند؛ پس در وهله نخست مشاهده می‌شود که کار سخت و طاقت‌فرسایی را در زمینه تولید آثار نمایشی کودک و نوجوان پیش رو داریم، علت هم آن است که هر زمان با تجهیزات نو و تکنولوژی به روز به ویژه در حوزه آموزش طرف هستیم.

به فکر خلاقیت در نوع ارائه محصول نمایشی باشیم
حاجی ملاحسینی تصریح کرد: با چنین پیشرفتی که در حوزه فناوری با آن روبرو هستیم و به ویژه کودک و نوجوان نیز همچون سایر اقشار جامعه با وسایل نوین رسانه‌ای و ارتباط جمعی سر و کار دارند، نوع و سطح مطالبات آنها با گذشته بسیار متفاوت است و باید مطابق با این پیشرفت به فکر خلاقیت در نوع ارائه محصول نمایشی باشیم و در شیوه اجرا و تنوع ساختاری نمایش برای جذابیت هر چه بیشتر حساسیت بالایی نشان دهیم.
وی تولید نمایش کودک و نوجوان محتواگرا که هیچ جذابیت بصری، شنیداری و... را نداشته باشد مطرود دانست و گفت: البته باید در نظر داشت که یک نمایش کودک و نوجوان نیز صرفاً نباید بر جنبه‌های ساختاری و جذابیتی که باید با استفاده از المان‌های بصری و شنیداری ایجاد شود تکیه کند؛ نمایش کودک و نوجوان باید تعادل در نحوه و شیوه عرضه که متکی بر جنبه‌های ساختاری است و محتوای آموزشی و تربیتی منطبق با تفکرات و باورهای عقلی و اعتقادی مخاطب را برقرار کند.

چرا کودکان به سراغ برنامه‌های ماهواره می‌روند؟
کارگردان نمایش کودک «به کفشات نگاه کن» ادامه داد: متأسفانه در سال‌های اخیر برقراری تعادل در زمینه تئاتر کودک و نوجوان در دو بعد ساختاری و محتوایی از میان رفته است و کفه ترازو در این زمینه متمایل به تنوع ساختاری و ایجاد جذابیت‌های بصری و شنیداری شده است؛ از دلایل این اتفاق می‌توان به الگوپذیری نادرست نمایش‌های صحنه‌ای از برنامه‌های نمایشی کودک و نوجوان در تلویزیون اشاره کرد که نوعی سبک و بی‌مغز از نمایش‌های کودک و نوجوان را ارائه می‌دهد.
وی در پایان گفت: نمایش‌های تلویزیونی صدا و سیما با محوریت یک مجری و نهایت یک و یا دو شخصیت عروسکی بدون هیچ تحلیل روانشناسی، برای کودک و نوجوان تولید می‌شود و در آنها هیچ اندیشه‌ای وجود ندارد و براساس یک طرح و خط کلی، بداهه‌پردازانه تنها برای ایجاد فضای شاد روی آنتن پخش می‌روند و حتی در بعد ساختاری نیز موفق نبوده و به دلیل اصرار بر برخی کلیشه‌ها مخاطب را از خود منزجر می‌کنند، به شکلی که شاهد هستیم کودک و نوجوان تمایل دارد که به سراغ شبکه‌های جذاب ماهواره‌ای رفته و وقت خود را با برنامه‌های آن سپری کند؛ در چنین شرایطی چه توقعی از برنامه‌های نمایشی کودک و نوجوان برای آموزش سبک زندگی می‌توان داشت؟