غفلت هنر عکاسی انقلاب از یک سوژه

وی گفت: عکاسی در ایام مشرف به وقوع انقلاب اسلامی، در دوره‌های خطیر انقلاب اسلامی و همچنین دوران هشت ساله دفاع مقدس تبدیل به پدیده‌ای منحصر به فرد شد که وظیفه آن ثبت و ضبط همه وقایع و رویدادهایی بود که یکایک آنها اوراق پرونده قطور انقلاب اسلامی را تشکیل دادند و اگر نبود این حضور گسترده و پیوسته، بحق می‌توان گفت، انقلاب اسلامی اسناد متقن و موثق خود را که تکمیل کننده قلمفرسایی نویسندگان، خبرنگاران و اصحاب رسانه بود را از دست می‌داد.

این کارشناس و مدرس هنر عکاسی تصریح کرد: متأسفانه پس از اتمام دوران دفاع مقدس و فروکش کردن تب و تاب تحولات سیاسی و اجتماعی انقلاب اسلامی، دیگر کمتر شاهد حضور پررنگ هنر عکاسی در عرصه تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایران هستیم و به جرئت می‌توانم بگویم که در این عصر و زمان دچار نوعی خلأ تصویری در عرصه‌های ذکر شده هستیم هرچند که همچنان به اعتقاد من تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی با همان التهاب و حساسیت برهه‌های انقلاب اسلامی تداوم دارد.

غفاری در ادامه گفت: اگر آفیش و اعزام عکاس خبری به فلان برنامه در هر حوزه‌ای نباشد و مثلاً رویدادهایی ملی همچون راهپیمایی 22 بهمن و عرصه انتخابات را شاهد نباشیم دیگر شاهد حضور فرد عکاس آن هم به شکل آزاد که پیرامون حال و هوای امروز اجتماع و سیاست ایران دست به کار شوند نیستیم.

برگزیده جشنواره ملی عکس «پرچم» افزود: یکی از نمادها و المان‌های معرف هر حکومت و نظامی، پرچم است که جزئیات موجود در آن، هر کدام فلسفه‌ای دارد، در مورد پرچم جمهوری اسلامی ایران هم همین مسئله را می‌توان به وضوح مشاهده کرد؛ پرچم نماد وحدت، یکپارچگی و حس وطن‌دوستی است اما با ابزار تأسف باید گفت که کارکرد پرچم در ایران و در سال‌های اخیر بیشتر تزئینی است و معمولاً در محافل سیاسی کاربرد دارد.

غفاری تأکید کرد: این در حالی‌ست که نباید به پرچم تنها از منظر یک عنصر هنری در زمینه های سیاسی و اهداف دیپلماتیک نگاه کرد، اگر پرچم نماد وحدت و التزام مردم هر کشور محسوب می‌شود پس پرچم جمهوری اسلامی ایران هم باید همه عرصه‌های گوناگون اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را پوشش دهد که متأسفانه به دلیل فقدان چنین اندیشه‌ای، هر زمان هم که عکاسی از این رویدادها و تحولات به ویژه در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی صورت می‌گیرد، قاب تصویر را فاقد عنصر پرچم مشاهده می‌کنیم.

وی در ادامه گفت: شاید برایتان جالب باشد که در بسیاری از روستاها و زندگی مردم در بافت غیرشهری و به ویژه زندگی ایلاتی و عشایری پرچم کارکرد مؤثر و مثبت خود را در معرفی فرهنگ، رسم و رسوم و آئین بومی آن خطه از کشور تحت لوای نظام جمهوری اسلامی ایران تثبیت کرده است و حضور پرچم در چنین محافلی حتی در مراسم‌هایی همچون عروسی و عزا نیز برای مردم آنجا به عنوان یک اصل محسوب می‌شود و این در حالیست که در زندگی شهری شاید این باور وجود داشته باشد که پرچم تنها کارکردی سیاسی  و یا حداکثر نظامی دارد.

این کارشناس و هنرمند عکاس اظهار داشت: خوشبختانه در سال‌های اخیر، مدیریت شهری به ویژه در کلان شهر تهران با مهم برشمردن عنصر پرچم به عنوان نماد انقلاب و جمهوری اسلامی ایران و عنصری که از رهگذر ثمره تحولات انقلاب اسلامی و خون پاک شهیدان به اهتزاز درآمده است، رویکرد مثبت و مؤثری را در استفاده از پرچم به کار بسته است و شاهد هستیم که بزرگترین و بلندترین میله پرچم‌های نصب شده در میادین و معابر اصلی شهر به پرچم جمهوری اسلامی ایران اختصاص دارد.

وی در پایان گفت: امیدوارم با برگزاری مسابقاتی همچون جشنواره پرچم، این عنصر که همانگونه که اشاره شده نما وحدت و یکپارچگی میان مردم و ملت ایران اسلامی است بیش از پیش معرفی شود و مدیران به ویژه در عرصه فرهنگی و هنری بیش از پیش خود را مقید به استفاده از آن در عرصه های گوناگون رویدادی کشور کنند.