دستغيب:
فرهنگ، خلاقیت است نه آداب و رسوم
گروه فرهنگی: پدر نقد ادبي ايران اعتقاد دارد كه فرهنگ، خلاقیت است و نه آداب و رسوم؛ آداب و رسوم در همه جا هست، اما زمانی‌كه ما ارثیه‌های گذشته را به محك نقد زده و انتخاب می‌كنیم كه متناسب با نسل جوان باشد، فرهنگ نام دارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایكنا) از فارس، مراسم تجلیل از و تكریم عبدالعلی دستغیب، پدر نقد ادبی ایران، عصر دیروز، 23 دی‌ماه با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از نخبگان و اندیشمندان و ادبا و فرهنگوران استان فارس در هتل همای شیراز برگزار شد.
بهزاد مریدی، مدیركل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در این مراسم با اشاره به سوابق و فعالیت‌های عبدالعلی دستغیب، تاكید كرد كه به واسطه عمق اندیشه‌های این نقاد معاصر، هیچ‌گاه رد كهنگی در سخنان و كلام و آثار او دیده نشده است.
وی افزود: نوشتن به زبان عامیانه و نرم، بررسی محتوا در تمام زمینه‌های ادبی و عمیق بودن نگاه او، نقد عبدالعلی دستغیب را تاثیرگذار و دقیق كرده است.
مریدی تأكید كرد: نقدهای عبدالعلی دستغیب اخلاق‌گرا است و این منتقد معاصر با تمایل به هنر رئالیستی، محتوا را بر فرم رجحان می‌دهد و این موضوع در كتاب‌هایی كه او ترجمه كرده، به شكل مشهودی وجود دارد.
عبدالعلی دستغیب، منتقد ادبی نیز در این مراسم با تأكید بر اینكه برای تولید فرهنگ، آزادی یك نیاز ضروری است، گفت: باید به ارزش‌های فرهنگی و دموكراتیك بها داد.
وی اظهار كرد: اینكه ما در میان ملتی مولد، به تولید دست پیدا نكنیم، چه تولید صنعتی و تكنولوژیك، چه ادبی و هنری، تاریخ بیرحمانه ما را حذف خواهد كرد.
دستغیب با تصریح اینكه ایران با این همه داشته‌هایش باید چشم و چراغ آسیا و جهان باشد، اعتقاد دارد كه این زمانی محقق خواهد شد كه به ارزش‌های فرهنگی و دموكراتیك بها بدهیم.
این پژوهشگر ادبی با بیان اینكه به سربردن در یك فضای مطمئن و با امنیت روانی، علمی و اندیشگانی یك آرزوی دیرینه است، گفت: من تعجب می‌كنم كه اگر اوضاع اینگونه بود چطور سعدی و مولوی و بیرونی این كارها را انجام دادند و اگر آنان چنین مطالبی را از خود برجای گذاشته و گفته‌اند، ما چه‌كاره‌ایم؟
وی، فرهنگ را خلاقیت دانست و نه آداب و رسوم و گفت: آداب و رسوم در همه جا هست، اما زمانی‌كه ما ارثیه‌های گذشته را به محك نقد زده و انتخاب می‌كنیم كه متناسب با نسل جوان باشد، فرهنگ نام دارد.
دستغیب با اشاره به مباحث طرح شده در خصوص تعیین پایتختی فرهنگی و اختلاف‌نظرهای پیرامون این موضوع، با تاكید براینكه اصفهان شهری تاریخی و بزرگ بوده و خراسان بزرگ هم با داشتن خیام و غزالی‌ها و ابن‌سینا و بیرونی و خوارزمی‌ها و فردوسی و دقیقی و رودكی، حق بزرگی بر گردن ادبیات فارسی دارد، گفت: ما همه فرزندان یك آب و خاك هستیم اما اسم باید مسمی داشته باشد.
وی ادامه داد: زمانی كه می‌گوئیم شیراز پایتخت فرهنگی است، باید آثار و نتایجی داشته باشد. ارتباط زبانی و اشتراك معنوی كه راهنمای ما ایرانیان بوده اگر نگویم مضمحل شده، اما در حال اضمحلال است. روزنامه‌‌ها و مطبوعات پر از اغلاط زبانی است.
دستغیب گفت: شعر بزرگ و شعرای بزرگی داشتیم اما در كنارش وسیله شناخت شاعران و ادبای خود را نداشتیم. اگر می‌خواهیم شیراز پایتخت فرهنگی ایران بشود كه بالقوه است و می‌تواند بالفعل درآید، باید تولید فرهنگ كرد و برای تولید فرهنگ آزادی لازم است.
پدر نقد ادبی ایران اظهار كرد: در این چند سال كه توانائی جسمی نداشتم، كارهایی را در حد توان سنی انجام داده و متوجه شدم ادبیات ایران آنطور كه باید و شاید معرفی نشده است. البته حافظ و سعدی و فردوسی و مولانا ... مشهور هستند و نامشان برده می‌شود اما هنوز تحقیقی جامع پیرامون این شعرا هم نداریم.
این نویسنده و پژوهشگر گفت: من به سهم خود و با همكاری آقای میهمان‌دوست، كتابی را با زحمت زیاد تهیه كرده و چهاربار ویرایش كرده و نام خوشه پروین، بر آن گذاشته‌ایم كه هفت ستاره مشهور شعر شامل فردوسی، نظامی، خیام، سعدی، حافظ،مولوی و عبید زاكانی را با هفت شاعر معاصر، مورد بررسی قرار داده است.
دستغیب گفت: در این اثر، به‌دنبال این بودیم كه شاعرانگی ایرانیان و یافتن علت اینكه چرا اینقدر شعر در اندیشه ایرانیان رسوخ كرده است را نشان دهیم و اینكه تا چه حد موفق بوده‌ایم را باید صاحب‌نظران مشخص كنند.
بهزاد مریدی، مدیركل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در این مراسم با اشاره به سوابق و فعالیت‌های عبدالعلی دستغیب، تاكید كرد كه به واسطه عمق اندیشه‌های این نقاد معاصر، هیچ‌گاه رد كهنگی در سخنان و كلام و آثار او دیده نشده است.
وی افزود: نوشتن به زبان عامیانه و نرم، بررسی محتوا در تمام زمینه‌های ادبی و عمیق بودن نگاه او، نقد عبدالعلی دستغیب را تاثیرگذار و دقیق كرده است.
مریدی تأكید كرد: نقدهای عبدالعلی دستغیب اخلاق‌گرا است و این منتقد معاصر با تمایل به هنر رئالیستی، محتوا را بر فرم رجحان می‌دهد و این موضوع در كتاب‌هایی كه او ترجمه كرده، به شكل مشهودی وجود دارد.
عبدالعلی دستغیب، منتقد ادبی نیز در این مراسم با تأكید بر اینكه برای تولید فرهنگ، آزادی یك نیاز ضروری است، گفت: باید به ارزش‌های فرهنگی و دموكراتیك بها داد.
وی اظهار كرد: اینكه ما در میان ملتی مولد، به تولید دست پیدا نكنیم، چه تولید صنعتی و تكنولوژیك، چه ادبی و هنری، تاریخ بیرحمانه ما را حذف خواهد كرد.
دستغیب با تصریح اینكه ایران با این همه داشته‌هایش باید چشم و چراغ آسیا و جهان باشد، اعتقاد دارد كه این زمانی محقق خواهد شد كه به ارزش‌های فرهنگی و دموكراتیك بها بدهیم.
این پژوهشگر ادبی با بیان اینكه به سربردن در یك فضای مطمئن و با امنیت روانی، علمی و اندیشگانی یك آرزوی دیرینه است، گفت: من تعجب می‌كنم كه اگر اوضاع اینگونه بود چطور سعدی و مولوی و بیرونی این كارها را انجام دادند و اگر آنان چنین مطالبی را از خود برجای گذاشته و گفته‌اند، ما چه‌كاره‌ایم؟
وی، فرهنگ را خلاقیت دانست و نه آداب و رسوم و گفت: آداب و رسوم در همه جا هست، اما زمانی‌كه ما ارثیه‌های گذشته را به محك نقد زده و انتخاب می‌كنیم كه متناسب با نسل جوان باشد، فرهنگ نام دارد.
دستغیب با اشاره به مباحث طرح شده در خصوص تعیین پایتختی فرهنگی و اختلاف‌نظرهای پیرامون این موضوع، با تاكید براینكه اصفهان شهری تاریخی و بزرگ بوده و خراسان بزرگ هم با داشتن خیام و غزالی‌ها و ابن‌سینا و بیرونی و خوارزمی‌ها و فردوسی و دقیقی و رودكی، حق بزرگی بر گردن ادبیات فارسی دارد، گفت: ما همه فرزندان یك آب و خاك هستیم اما اسم باید مسمی داشته باشد.
وی ادامه داد: زمانی كه می‌گوئیم شیراز پایتخت فرهنگی است، باید آثار و نتایجی داشته باشد. ارتباط زبانی و اشتراك معنوی كه راهنمای ما ایرانیان بوده اگر نگویم مضمحل شده، اما در حال اضمحلال است. روزنامه‌‌ها و مطبوعات پر از اغلاط زبانی است.
دستغیب گفت: شعر بزرگ و شعرای بزرگی داشتیم اما در كنارش وسیله شناخت شاعران و ادبای خود را نداشتیم. اگر می‌خواهیم شیراز پایتخت فرهنگی ایران بشود كه بالقوه است و می‌تواند بالفعل درآید، باید تولید فرهنگ كرد و برای تولید فرهنگ آزادی لازم است.
پدر نقد ادبی ایران اظهار كرد: در این چند سال كه توانائی جسمی نداشتم، كارهایی را در حد توان سنی انجام داده و متوجه شدم ادبیات ایران آنطور كه باید و شاید معرفی نشده است. البته حافظ و سعدی و فردوسی و مولانا ... مشهور هستند و نامشان برده می‌شود اما هنوز تحقیقی جامع پیرامون این شعرا هم نداریم.
این نویسنده و پژوهشگر گفت: من به سهم خود و با همكاری آقای میهمان‌دوست، كتابی را با زحمت زیاد تهیه كرده و چهاربار ویرایش كرده و نام خوشه پروین، بر آن گذاشته‌ایم كه هفت ستاره مشهور شعر شامل فردوسی، نظامی، خیام، سعدی، حافظ،مولوی و عبید زاكانی را با هفت شاعر معاصر، مورد بررسی قرار داده است.
دستغیب گفت: در این اثر، به‌دنبال این بودیم كه شاعرانگی ایرانیان و یافتن علت اینكه چرا اینقدر شعر در اندیشه ایرانیان رسوخ كرده است را نشان دهیم و اینكه تا چه حد موفق بوده‌ایم را باید صاحب‌نظران مشخص كنند.
