پایان سه روز بندگی در اعتکاف/ از این محفل توان دوری نیست

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از خراسان رضوی، ایام میلاد امیر المومنین که فرا می رسد جمعی از دلدادگان به آستان دوست بساط عاشقی برداشته و در گوشه ای از خانه خدا به راز و نیاز با معشوق مشغول می شوند.
لحظات ناب راز و نیاز با خدا با هیچ لحظه ای قابل قیاس نیست، تو می گویی او می شنود، او در آیه آیه قرآن با تو صحبت می کند و بنده سیراب از عشق الهی می شود.
نماز شب، ذکر استغفرالله بر لب، یادآوری می کند که چه لحظاتی را بی توجه به معبود سپری کردیم، با هر ذکر الهی «العفو» اشک از چشمان جاری می‌شود، در چه روزهای خوبی به سراغ معبود آمدیم و یتیم نواز دو عالم را واسطه کردیم برای بخشش گناهان‌مان..

شب و روزی که در اعتکاف می گذرد، مثل نان خوش طعمی است که دلت نمی خواهد تمام شود، به ساعت نگاه می کنی دو روز گذشت، مانند تشنه ای که تازه لب را به آب حیات خیسانده، می‌خواهی از آخرین روز بهرمند شوی. و چه روزی است، روز آخر، تداعی کننده جایگاه عقیله بنی هاشم و راوی کربلا...

هر فراز دعای ام داوود را که می خوانی وقتی خداوند را به نام «یا وارث، یا فاتح و ...» خطاب می کنی، اقرار میکنی که هر چه هست در ید پرتوان الهی است و ما ریزه خوار سفره یار...
فراز های دعای ام داوود پشت سر هم قرائت می شود، غروب آفتاب نزدیک است، چشمان اشک بار معتکفان گواه این است که از این محفل توان دوری نیست...
هر کس در دل می گوید خداوندا باز هم می‌خواهم در دامن پرمهرت باشم، فارغ از تب و تاب زندگی، بگذار بمانم...

از خدای مهربان وعده می گیری که کمک کند تا این حال خوب تا ماه رجب سال دیگر با تو بماند؛ اما لحظه وداع با معشوق فرا می رسد. معتکفان همراه با یکدیگر اشک می ریزند، سخت است دوری از یار...
در آخر همگی با دعای فرج امام زمان(عج) پایان سه روز بندگی را به تماشا می‌نشینند و هر کس با کوله باری از عشق به معبود راهی زندگی خود می‌شود، به امید اینکه داشته های این سه روز تا ابد با وی بماند.
نجمه ابراهیمی