سوگواری مشهدالرضا(ع) در غم پدر هشتمین خورشید
کد خبر: 3592226
تاریخ انتشار : ۰۳ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۰۹:۳۷

سوگواری مشهدالرضا(ع) در غم پدر هشتمین خورشید

گروه اجتماعی: قطعه‌ای از بهشت، شب گذشته عزادار شهادت باب‌الحوائجی است که پناهگاه همه عاشقان و مسلمانان جهان اسلام است.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، 25 رجب که فرا می‌رسد، شیعیان سر در گریبان، نالان و اشک‌بار به پابوس امام هشتم(ع) می‌آیند تا شهادت پدر امام رئوف(ع) را به ایشان تسلیت بگویند.
باب‌الحوائج، وارث رشادت‌های مولای متقیان(ع)، صبوری امام حسن(ع)، شجاعت امام حسین(ع)، عبودیت امام سجاد(ع)، معدن علم باقرالعلوم(ع)، بزرگ منشی امام صادق(ع) هستند و هر گوشه‌ای از زندگی این بزرگوار را که مرور می‌کنیم، جز زیباییی چیزی دیگری نمی‌بینیم که هر لحظه‌اش مانند کتابی پر از آموزه‌های اخلاقی و معنوی است.
امروز، زائران بارگاه رضوی آمده‌اند تا شهادت پدر ولی نعمت خود را به امامشان تسلیت بگویند و زیر لب زمزمه می‌کنند «تو هستی سرورم موسی بن جعفر(ع)، ندارم یاوری موسی بن جعفر(ع)».
امشب دل‌های زائران به اینجا آمده تا ضمن همدردی با امام مهربانی‌ها، از باب الحوائج بخواهند تا دست‌گیر عالمیان شود و در ظلمت این دنیا رهایشان نکند و با واسطه امام رضا(ع) بگویند: «ای کسی که به فرو خوردن خشم و برآوردن حوائج شهرت یافته‌ای، این زائران دست بر درب خانه شما می‌کوبند، آنقدر می‌کوبند تا صاحب خانه پاسخ دهد، پس شما را به جان فرزند غریب‌تان قسم حاجات‌شان را برآورد که به کرامت شهرت داری».
با پرچم عزا صحن و سرای امام هشتم(ع) رنگ غم گرفته و از شادی روزهای گذشته خبری نیست، امشب حتی کبوتران حرم رضوی نیز پر نمی‌گشایند و چرخی در هوا نمی‌زنند. زهری که باب‌الحوائج را از پای درآورد، تداعی‌کننده جگر پاره پاره امام حسن مجتبی(ع)، مظلومیت امام سجاد(ع) و اشک‌های در خفای امام جعفر صادق(ع) است.
این خاندان تا زمانی که تاریخ به خاطر دارد، به مظلومیت برای احقاق حق مسلمانان و اقامه اسلام، از دنیا رفته‌اند، اشک باید به رنگ خون برسد وقتی فرشتگان آسمانی در چنین شبی بر سر و سینه می‌زنند. کمر زیر بار این غم باید خم شود. وقتی امشب مشهد الرضا(ع) غرق ماتم است.
به راستی که از خوان پر نعمت امام هشتم(ع) در چنینی شبی می‌توان هر خواسته‌ای داشت، اما چه دعایی بهتر از «اللهم عجل لولیک الفرج».
زائران بعد از زیارت یک به یک بارگاه منور رضوی را ترک می‌کنند، در حالی که یقین دارند از درب خانه این پدر و پسر مهربان و کریم دست خالی برنخواهند گشت.
captcha