«اعتراف» نام نمایشی است که زمزمههای تولید آن توسط شهاب حسینی و با بازی درخشان هنرمندان پیشکسوتی چون علی نصیریان از چند ماه پیش در فضای رسانهای دست به دست شد و همه منتظر به روی صحنه آمدن آن بودند تا اینکه انتظار به سر رسید و با مقرر شدن زمانی برای تشکیل نشست خبری این نمایش با حضور همه عوامل اصلی، دیگر اطمینان از آن یافتیم که بهزودی شاهد درخشش بازیگرانی نامآشنا و محبوب در تالار اصلی تئاتر شهر خواهیم بود.
با این وجود اما تأخیر 50 دقیقهای برگزاری نشست ناشی از عدم حضور به موقع شهاب حسینی و برخی از بازیگران در شرایطی که خبرنگاران بهموقع و به سبب اشتیاق و رغبت به دیدار رو در رو با این هنرمند محبوب را داشتند در آن حضور یافتند تا اندازه زیادی نسبت به چنین رفتار غیرحرفهای یکی از گیشهسازترین هنرپیشگان حال حاضر سینما و تئاتر ایران معترض شده و بیشتر آنها قصد ترک محل را برای ابراز این اعتراض داشته باشند.
هرچند که روابط عمومی تئاتر شهر خبرنگاران معرض را به خویشتنداری دعوت و بابت تأخیر کارگردان و سایر عوامل این نمایش از آنها عذرخواهی کرد و قول مساعد داد که تا چند دقیقه دیگر با حضورشان، نشست رسماً برگزار خواهد شد اما پرسش بیپاسخ اینکه چرا باید چنین امری یعنی تأخیر در برگزاری بهموقع بسیاری از این رویدادها در عالم فرهنگ و هنر تبدیل به یک عرف شده و نهایتاً با یک عذرخواهی ساده همه چیز ظاهراً به خیر و خوشی ختم شود؟
به طور معمول که البته آن را نیز باید قبیح دانست اغلب رویدادهای فرهنگی و هنری در کشور با تلورانس 15 تا 20 دقیقه تأخیر برگزار میشوند اما تأخیری بالغ بر 45 و یا 50 دقیقه قابل تحمل و قبول نیست هرچند که نتیجه آن این باشد که سرآخر جمعیتی از خبرنگاران و علاقهمندان به بازیگران طراز اول سینما و تئاتر کشور موفق به دیدار حضوری با آنها شوند.
امیدواریم چنین امری که متأسفانه تبدیل به عرفی
معمول در عرصه فرهنگ و هنر شده است دیگر با توجیهات شرعی قابل اغماض نباشد و
فعالان این عرصه در هر جایگاه و مقام و مرتبهای هستند به این مهم توجه داشته
باشند که خلف وعده از نظر نگرش اسلامی تضییع حقالناس است که اتفاقاً به منظور پرهیز
و دوری از آن بسیار سفارش شده است و به ویژه اینکه در این گرمای هوا با زبان روزه
خبرنگاران وقتی برای شخصیت یک هنرمند محبوب احترام قائل شده و حضور مییابند، این
امر باید متقابل از سوی آن فرد مورد نظر نیز اتفاق بیفتد.