شعر نویافته‌ای از صائب تبریزی درباره امام هفتم
گروه ادب: صائب تبریزی شعری درباره امام موسی کاظم(ع) دارد که به‌تازگی در کتابی به چاپ رسیده است.
جواد هاشمی، شاعر اهل بیت(ع) در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: کامل‌ترین مجموعه اشعار صائب تبریزی از سوی محمد قهرمان در شش مجلد به چاپ رسیده است، دو سال پیش طرحی به ذهنم رسید که شعرهای ولایی و آئینی صائب را از این مجلدها استخراج کنم و در مجلدی مجزا به چاپ برسانم تا بهتر دیده شوند.
وی افزود: در جریان تحقیقاتم، با اشعاری مواجه شدم که در هیچ یک از مجموعه 6 جلدی محمد قهرمان وجود ندارد و متوجه شدم که این شعرها در چاپ دوم کلیات صائب آمده است که نسبت به چاپ نخست افزوده‌هایی دارد، اما این افزوده‌ها در چاپ‌های بعدی نیست و به نظر می‌رسد که در چاپ‌های بعدی، ناشر دچار اشتباه شده و احتمالاً از فیلم و زینک چاپ نخست استفاده کرده است. البته چاپ نخست این کلیات در سال 1333 و چاپ دوم در سال 1336 از سوی انتشارات خیام به چاپ رسیده است.
هاشمی ادامه داد: در بین شعرهای صائب، اشعار عاشورایی و آئینی بسیاری وجود دارد و این اشعار در مجموعه «اشعار ولایی و آئینی صائب تبریزی» از سوی انتشارات بین‌الملل به چاپ رسیده است و من در مقدمه این کتاب درباره این شعرها به تفصیل توضیحاتی را ارائه کرده‌ام.
وی تصریح کرد: صائب قصیده‌ای در وصف بغداد سروده است که در ابیات پایانی به مدح امامین کاظمین جوادین(ع) اشاره کرده است و در این قصیده صائب به تقلید از حافظ که می‌گوید، «خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش»، این گونه می‌سراید، «خوشا بغداد و آب خوش گوارش». در انتها نیز اشاره می‌کند که بغداد دارای دو حرم نورانی است که زیارت آنها همانند «حج» است.
خوشا بغداد و آب خوش گوارش!
که حصنِ عافیت بادا حصارش!
از این مصر نکویی چشم بد دور!
که باشد دجله یک آیینه دارش
صفاهان گر شود همچشم با او
به سنگ سرمه سازد سنگسارش
از آن دارالسّلامش نام کردند
که می‌آید سلام از هر دیارش
جوان بختی که در دارالسّلام است
نسازد پیر، دور روزگارش
کمر بسته است آب دجله از جِسر
به خاطرشویی اهل دیارش...
نساید چون سرِ بغداد بر عرش؟
که باشد از امامان، گوشوارش
جهان مکرُمَت، موسیّ کاظم
که باشد آسمان یک چتردارش
دگر آن مظهر تقوا، محمد
که بود از غیر حق، پرهیز، کارش
به یک ساعت، دو حج در می‌توان یافت
خوشا حال مقیمان دیارش!
وی افزود: در جریان تحقیقاتم، با اشعاری مواجه شدم که در هیچ یک از مجموعه 6 جلدی محمد قهرمان وجود ندارد و متوجه شدم که این شعرها در چاپ دوم کلیات صائب آمده است که نسبت به چاپ نخست افزوده‌هایی دارد، اما این افزوده‌ها در چاپ‌های بعدی نیست و به نظر می‌رسد که در چاپ‌های بعدی، ناشر دچار اشتباه شده و احتمالاً از فیلم و زینک چاپ نخست استفاده کرده است. البته چاپ نخست این کلیات در سال 1333 و چاپ دوم در سال 1336 از سوی انتشارات خیام به چاپ رسیده است.
هاشمی ادامه داد: در بین شعرهای صائب، اشعار عاشورایی و آئینی بسیاری وجود دارد و این اشعار در مجموعه «اشعار ولایی و آئینی صائب تبریزی» از سوی انتشارات بین‌الملل به چاپ رسیده است و من در مقدمه این کتاب درباره این شعرها به تفصیل توضیحاتی را ارائه کرده‌ام.
وی تصریح کرد: صائب قصیده‌ای در وصف بغداد سروده است که در ابیات پایانی به مدح امامین کاظمین جوادین(ع) اشاره کرده است و در این قصیده صائب به تقلید از حافظ که می‌گوید، «خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش»، این گونه می‌سراید، «خوشا بغداد و آب خوش گوارش». در انتها نیز اشاره می‌کند که بغداد دارای دو حرم نورانی است که زیارت آنها همانند «حج» است.
خوشا بغداد و آب خوش گوارش!
که حصنِ عافیت بادا حصارش!
از این مصر نکویی چشم بد دور!
که باشد دجله یک آیینه دارش
صفاهان گر شود همچشم با او
به سنگ سرمه سازد سنگسارش
از آن دارالسّلامش نام کردند
که می‌آید سلام از هر دیارش
جوان بختی که در دارالسّلام است
نسازد پیر، دور روزگارش
کمر بسته است آب دجله از جِسر
به خاطرشویی اهل دیارش...
نساید چون سرِ بغداد بر عرش؟
که باشد از امامان، گوشوارش
جهان مکرُمَت، موسیّ کاظم
که باشد آسمان یک چتردارش
دگر آن مظهر تقوا، محمد
که بود از غیر حق، پرهیز، کارش
به یک ساعت، دو حج در می‌توان یافت
خوشا حال مقیمان دیارش!
