برپایی جشن عاطفه‌ها در مدارس/ نقش عاطفه در پدید آمدن ایمان
گروه جامعه ــ جشن عاطفه‌ها فرصتی است که نباید از دست داد؛ این ایام می‌تواند محک خوبی برای تشخیص عیار عاطفه ما باشد. مشارکت در این رویداد مطلوب است؛ هرچند ناچیز انجام شود، چرا که نتیجه آن قطعاً تقویت ایمان، خشیّت، احساس آرامش و سکینه برای خود ماست.
به گزارش ایکنا؛ جشن عاطفه‌ها، جشنی مذهبی - ملی است و نزدیک به ۲۸ سال است که هر سال در آغاز سال نو و آغاز سال تحصیلی برگزار می‌شود. جشن عاطفه‌ها امسال هم در دو مرحله و با شعار «با رنگ مهر، رویایی را بسازیم» برگزار شد. مرحله نخست در شهریورماه بود و کمک‌های مردمی به صورت سراسری در پایگاه‌های اصلی کمیته امداد در سطح شهر، مساجد و مصلا‌های نماز جمعه جمع‌آوری شد و مرحله دوم جشن عاطفه‌ها هم امروز در مدارس برگزار می‌شود و دانش‌آموزان، مربیان، معلمان و اولیای دانش آموزان کمک‌های نقدی و غیرنقدی خود را با اولویت اختصاص به دانش‌آموزان نیازمند اهدا می‌کنند.
مراسم نمادین آغاز جشن عاطفه‌ها در مدارس امروز ۱۰ مهرماه، در سالن ورزشی غدیر شهر قدس به نشانی شهر قدس، شهرک ابریشم، خیابان دلگشا، با حضور مسئولان آموزش و پرورش و مدیران کمیته امداد امام خمینی(ره) در حال برگزاری است.
ما نیز در این نوشتار، به جای ارائه آمار و گزارشی از کمک‌های نقدی و غیرنقدی مردم در برپایی جشن عاطفه‌ها طی سالیان گذشته و مشارکت‌هایی که امسال صورت می‌پذیرد، بهتر دیدیم به موضوع عاطفه و نقش آن در کسب معرفت بپردازیم. در تعالیم اسلام و در بیان ائمه معصومین(ع) مودت و رقّت قلبی از مهمترین مؤلفه‌های ایمان ذکر شده است. اندیشمندان زیادی هم به این موضوع تصریح داشته‌اند و عاطفه را یکی از زمینه‌ساز‌های ایمان برشمرده‌اند، چنان که شهید مطهری حقیقت ایمان را تسلیم قلب، دل و جان می‌داند و بر این باور است که تسلیم زبان اگر با قلب همراه نباشد، ایمان نیست.
در تعالیم اسلام، ساحت‌های متعددی برای انسان قابل تعریف است که در ارتباط تنگاتنگ با هم هستند؛ جسم، ذهن، قلب، عقل، تفکر، اراده، غریزه و عاطفه. عمده احساساتی که از انسان بروز می‌یابد غریزی و تا حدودی غیرارادی است. اما جذبه و تمایلی که عقل به صورت ارادی به چیزی نشان می‌دهد، عاطفه نام دارد، مانند فداکاری و ایثار یا شجاعت. این نوع عاطفه که ریشه معرفتی هم دارد، خودآگاه و ارادی است و بر اثر آگاهی و معرفت به موضوع خاصی پدید می‌آید، مثل عاطفه معلم نسبت به دانش‌آموز. انس، لطف، رسیدگی به فرودستان، ضعفا و کوچکترها، شجاعت، عشق، ایثار، عفو و بخشش، غم و اندوه و شوق و شور و نشاط، همه و همه از جنس عواطف مطلوبِ عالی انسانی هستند. اگرچه حتی عواطف و ادراکات منفی هم در سطح عالی انسانی، ریشه معرفتی دارد.
عاطفه، کلید اصلی برای باز کردن قلب و ورود به خانه دل است. عاطفه انسانیت انسان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند. عاطفه محصول تربیت قلب است و این آن چیزی است که با ادراک حسی فاصله زیادی دارد. نقش عاطفه آن اندازه در کسب معرفت، شعور، یقین، شهود، بصیرت و تقّرب الی‌الله، زیاد است؛ که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «هل الدین الا الحب؛ مگر دین چیزی غیر از دوستی است؟»
عاطفه بازخوردی از معرفت و شناخت، بصیرت و تعقل است و نیاز به برنامه، تصمیم و اراده دارد. یک نوع ابتکار عمل است و عمل باید همراه با نیت، معرفت و فکر انجام شود. عاطفه سازنده است و از ویژگی‌های صفات عالی انسانی به شمار می‌رود و از ارزیابی و موضع‌گیری قلب در برابر پیشامد‌ها پدید می‌آید و محل ورودی و خانه وجودی انسان است.
ما نیز در این نوشتار، به جای ارائه آمار و گزارشی از کمک‌های نقدی و غیرنقدی مردم در برپایی جشن عاطفه‌ها طی سالیان گذشته و مشارکت‌هایی که امسال صورت می‌پذیرد، بهتر دیدیم به موضوع عاطفه و نقش آن در کسب معرفت بپردازیم. در تعالیم اسلام و در بیان ائمه معصومین(ع) مودت و رقّت قلبی از مهمترین مؤلفه‌های ایمان ذکر شده است. اندیشمندان زیادی هم به این موضوع تصریح داشته‌اند و عاطفه را یکی از زمینه‌ساز‌های ایمان برشمرده‌اند، چنان که شهید مطهری حقیقت ایمان را تسلیم قلب، دل و جان می‌داند و بر این باور است که تسلیم زبان اگر با قلب همراه نباشد، ایمان نیست.
در تعالیم اسلام، ساحت‌های متعددی برای انسان قابل تعریف است که در ارتباط تنگاتنگ با هم هستند؛ جسم، ذهن، قلب، عقل، تفکر، اراده، غریزه و عاطفه. عمده احساساتی که از انسان بروز می‌یابد غریزی و تا حدودی غیرارادی است. اما جذبه و تمایلی که عقل به صورت ارادی به چیزی نشان می‌دهد، عاطفه نام دارد، مانند فداکاری و ایثار یا شجاعت. این نوع عاطفه که ریشه معرفتی هم دارد، خودآگاه و ارادی است و بر اثر آگاهی و معرفت به موضوع خاصی پدید می‌آید، مثل عاطفه معلم نسبت به دانش‌آموز. انس، لطف، رسیدگی به فرودستان، ضعفا و کوچکترها، شجاعت، عشق، ایثار، عفو و بخشش، غم و اندوه و شوق و شور و نشاط، همه و همه از جنس عواطف مطلوبِ عالی انسانی هستند. اگرچه حتی عواطف و ادراکات منفی هم در سطح عالی انسانی، ریشه معرفتی دارد.
عاطفه، کلید اصلی برای باز کردن قلب و ورود به خانه دل است. عاطفه انسانیت انسان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند. عاطفه محصول تربیت قلب است و این آن چیزی است که با ادراک حسی فاصله زیادی دارد. نقش عاطفه آن اندازه در کسب معرفت، شعور، یقین، شهود، بصیرت و تقّرب الی‌الله، زیاد است؛ که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «هل الدین الا الحب؛ مگر دین چیزی غیر از دوستی است؟»
عاطفه بازخوردی از معرفت و شناخت، بصیرت و تعقل است و نیاز به برنامه، تصمیم و اراده دارد. یک نوع ابتکار عمل است و عمل باید همراه با نیت، معرفت و فکر انجام شود. عاطفه سازنده است و از ویژگی‌های صفات عالی انسانی به شمار می‌رود و از ارزیابی و موضع‌گیری قلب در برابر پیشامد‌ها پدید می‌آید و محل ورودی و خانه وجودی انسان است.
اندیشمندان اسلامی در تبیین نقش عاطفه در پدید آمدن ایمان این‌گونه تعبیر می‌کنند که عاطفه به موضوعی تعلق می‌گیرد که نیاز انسان اعم از مادی و غیرمادی را برآورده می‌کند و اگر انسان بداند که چه حقیقتی نیاز او را برآورده می‌کند، نسبت به آن تعلق می‌یابد، از طرفی انسان ذاتاً نسبت به کمال دارای حب و نسبت به نقص دارای بغض است و از آنجا که می‌توان کمال مطلق را در خداوند یافت و نسبت به آن شناخت پیدا کرد، شخص براساس حب ذاتی، به آن ایمان می‌آورد؛ لذا این نتیجه را می‌توان گرفت که ایمان پس از پدید آمدن، با عاطفه به منزله حب و علاقه‌مندی شدید نسبت به خداوند، رابطه متقابل دارد و تعامل این دو، دارای آثاری مشخص مانند خشیّت و سکینه است.
جشن عاطفه‌ها از امروز در مدارس کشور آغاز می‌شود و این ایام فرصتی است که نباید از دست داد و می‌تواند محک خوبی برای تشخیص عیار عاطفه ما باشد. مشارکت در این رویداد فرهنگی، ارزشی، ملی و مذهبی مطلوب است؛ هرچند ناچیز انجام شود، چراکه نتیجه آن قطعاً تقویت ایمان و احساس آرامش و سکینه است.
انتهای پیام 
