تعالی معنوی انسان در گرو فعلیت یافتن حیثیات حقیقی اوست

به گزارش ایکنا؛ جلسه درس اخلاق آیت‌الله محمدباقر تحریری، روز گذشته، 13 مهرماه، در مدرسه علمیه معیر برگزار شد.

آیت‌الله تحریری در این جلسه به ادامه بحث درباره سفارش امام صادق(ع) به عبدالله بن جندب پرداخت و اظهار کرد: حضرت در ادامه سفارشات خود می‌فرمایند: «من غشّ أخاه و حقّره و ناواه جعل اللّه النار مأواه، و من حسد مؤمناً انماث الإیمان فی قلبه، کما ینماث الملح فی الماء». امام(ع) چهار تا از رذایل اخلاقی را که عمدتاً در روابط دنیایی و اجتماعی گریبانگیر انسان می‌شود، را با آثاری که در صورت تداوم گرفتار می‌‌شود، بیان می‌فرماید. تا وقتی انسان از این رذیله و اعمالی که این رذیله را در وجود انسان تثبیت می‌کند، توبه نکند، از این آثار رها نمی‌شود.

فعلیت پیدا کردن حیثیات حقیقی

وی افزود: انسان باید سعی کند در ارتباط با مؤمنان دیدگاه خوب داشته باشد؛ چون از دیدگاه خالق، تمام انسان‌ها از جهت انسانیت مشترک هستند، از حضرت آدم تا حضرت خاتم(ص). منتهی مزیتی که برای انسان هست در اثر فعلیت پیدا کردن حیثیات حقیقی انسان است که از طریق دین شکل می‌گیرد و تحقق پیدا می‌کند. هر مقدار باورهای انسان به عالم غیب بیشتر بشود و اعمال، رفتار و حالاتش را بر این باورها مبتنی بکند، جایگاه شخصیتی‌اش نزد خداوند بالاتر می‌رود.

تولیت حوزه علمیه مروی ادامه داد: اساساً انسان مؤمن جایگاه خوبی نزد خدای متعال دارد، لذا گفته‌اند در ارتباط با مؤمنان انسان باید این دیدگاه را داشته باشد. تعبیرات گوناگونی برای انسان مؤمن در روایات آمده است. این تعبیرات نشان‌دهنده آن وزنه وجودی انسان مؤمن است. بیانگر جایگاه بالای انسان مؤمن نزد خداست، البته تا زمانی که در این مسیر باقی باشد، مؤمن نباید برای خودش یک جایگاهی قائل بشود، بلکه خداوند برایش جایگاه قائل است. به هر حال ما باید به این حیثیت‌ها توجه داشته باشیم.

جایگاه بی‌مانند انسان در روایات

استاد اخلاق حوزه علمیه تصریح کرد: چند روایت در این زمینه بخوانم. رسول خدا(ص) می‌فرماید: خدای متعال می‌فرمایند: به عزت و جلالم سوگند، در میان مخلوقاتم آفریده‌ای محبوب‌تر نزد خودم از بنده مؤمنم نیافریدم. در روایت دیگر آمده است: مؤمن نزد خدا از ملائکه مقربش گرامی‌تر است. اینها خیلی عجیب است. باید جایگاه ایمان را به دست بیاوریم. این جایگاه خیلی مهم است. جایگاه ایمان به خدا حقیقتش این است که انسان معتقد باشد خدا حق مطلق است، خدا حقیقت مطلق است. این اصل است. این مسئله توحیدی اصل است و کسی که به این امر معتقد شود که خدا حکیم مطلق است و خلقتش بر اساس اهداف عالیه است و انسان را برای هدف بالا آفریده است، به درجه ایمان می‌رسد.

وی ادامه داد: انسان می‌تواند به جایی برسد که ملائکه از تسلیم این بنده در برابر خدا تعجب می‌کنند. مثلاً وقتی نمرود خواست حضرت ابراهیم را آتش بزند، در بین آسمان و زمین جبرئیل آمد و گفت: آیا کمک می‌خواهی؟ حضرت فرمود: از سوی تو نه. این شخص به چنین جایگاهی رسیده است که از ملک مقرب خدا هم کمک نمی‌خواهد. برخی از ما مشکل کوچکی برایمان به وجود می‌آید واجباتمان را هم فراموش می‌کنیم، اما اولیای الهی این‌چنین هستند.

انتهای پیام