برداشت‌هایی از ایمان، توحید و ولایت؛ به شیوه‌ای جدید و نو

به گزارش ایکنا از یزد، کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» در قالب میزگردی علمی- پژوهشی، صبح امروز با حضور کمال مروتی، استاد حوزه علمیه در محل مدرسه علمیه فاطمه الزهرا (س) اردکان مورد تحلیل قرار گرفت.

کمال مروتی، استاد حوزه علمیه اظهار کرد: این کتاب درس تفسیرمقام معظم رهبری مدظله العالی است که مباحث آن به صورت منظومه‌ای و عملیاتی و با منبع قرآن طرح شده و نباید به صورت سرسری مطالب را خواند و باید مطالب را خوانده و به عمق مطلب پی برد و تفکر کرد.

مروتی بیان کرد: سخنرانی مقام معظم رهبری در رمضان سال 1353 در مسجد امام حسن (ع) و در فضای جامعه‌ای که پر از اختناق بوده صورت گرفته که بعد از چهل سال، گروه جهادی صهبا آن را جمع آوری کرده و از استقبال خوبی برخوردار شد.

وی ادامه داد: مسئله اصلی در بحث انقلاب، نگاه درست جوانان به مباحث اعتقادات است و این کتاب برداشت‌هایی از بحث‌های ایمان، توحید و ولایت است که به شیوه جدید و نو جمع آوری شده است.

این استاد حوزه علمیه با توجه به مقدمه این کتاب و سخنان رهبری سه ویژگی را برای پژوهش‌ها و دستگاه تفکر اسلامی برشمرد و گفت: اولین مورد اینکه معارف الهی نباید از تجرد و ذهنیت محض برخوردار باشد باید به صورت تکلیف عملی و ویژه زندگی اجتماعی باشد.

وی ادامه داد: دومین ویژگی برای مسائل فکری اسلام باید به صورت منظومه‌ای مورد مطالعه قرار گیرد تا مجموعا از شناخت این اصول، طرح کلی و همه جانبه‌ای از دین به صورت ایدئولوژی کامل و بی ابهام و دارای ابعادی متناسب با زندگی چند بعدی انسان، استنتاج شود.

مروتی با اشاره به اینکه سومین ویژگی در استنباط و فهم اصول اسلامی با محوریت قرآن و روایات معتبر است، با طرح این سوال که چرا مقام معظم رهبری بحث اندیشه اسلامی را از ایمان آغاز کرده و با توحید شروع نکرده‌اند، گفت: بحث ایمان نقطه کلیدی و مقدمه توحید است که از همه مهمتر در بحث توحید باید قبل از آن به امرفطری که در درون انسان است، بازگشت.

وی با اشاره به اینکه بحث ایمان یک امر درونی و مربوط به معرفت نفس است، با توجه به سرفصل‌های این کتاب در مباحث تقوا، رحم الهی، مغفرت الهی و انفاق بیان کرد: تقوا وسیله پیروزی است نه به معنای گوشه نشینی، بلکه حضور فعال در اجتماع و مواقع لزوم است.

مروتی با توجه به بیان رهبری درتوضیح آیه «اطیعوا الله و الرسول » بیان کرد: خداوند در آیه مصداق را مشخص می‌کند و با تعیین مصداق دعوا شروع می‌شود و تعیین مصداق برای حذف مدعیان از جمله یهودیان و نصاری است.