«محمدمهدی جعفری» علم و عمل را توأمان دارد

به گزارش ایكنا از فارس، محمدرضا خالصی، معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی فارس شب گذشته، 2 بهمن‌ماه در ششمین عصر کتاب ایران که به تجلیل از سه چهره علمی ـ فرهنگی این استان اختصاص داشت، گفت: سخن گفتن در مراسم تبجیل و تجلیل از سه اندیشمند این دیار، برای من جای شعف و خوشبختی است.
وی ادامه داد: برجسته در زبان فارسی لغتی است برابر فوق‌العاده امروز و خارق‌العاده دیروز و در زبان عربی یعنی بیرون از جریان عادت، افراد همسان و همگون در جامعه بسیارند و موجودات همسان و همگون، بیابان‌های خدا پر است از شن‌ها و سنگریزه‌ها که هیچ کس به آن‌ها اعتنا نمی‌کند، اما کوه‌های بلند معدودند و محدود و دماوند و اورست یکتایند و منحصر به فرد؛ معادن پر از سنگ و خاک‌اند اما معادن الماس و یاقوت کم‌اند و الماس دریای نور و کوه نور منحصر به فردند و یکتاست.
خالصی گفت: هرچه جهان در ابداع همسان‌ها دست و دلباز است، در ایجاد یگانه‌ها بخیل است به همین دلیل‌ست که شاید اذهان عادی و تنبل به همسان ها خو می گیرد و از یکتایان می‌گریزد و بزرگان در عصر خود معمولا تنهایند و غریب؛ به خطبه شقشقیه حضرت مولا(ع) مراجعه کنید، به مقدمه اسفار ملاصدرا بنگرید، به شکوائیه‌های مولانا، شهاب الدین سهروردی، حافظ، معری، عین القضات و دیگر بزرگان، بنگرید همه دال براین موضوع است .
وی یادآور شد: کوه‌ها شن و ماسه نیستند، برق، ابر نیست؛ آتش، چوب نیست، بزرگان هم هرچند در زمان خود می‌رویند اما والاترند و بالاترند. شاعری وقتی می‌خواهد صخر را تمجید و تقدیر کند در مدحش می گوید «کأنه علم فی رأسه نار خنساء»، او مثل کوه فرازمندی‌ست که بر چکادش آتشی روشن است. استاد بزرگوار نجیب و عزیز و حبیب ما دکتر محمدمهدی جعفری این گونه‌اند.
خالصی در مورد استاد جعفری گفت: این مترجم، پژوهشگر، دین شناس، مبارز سیاسی و نهج‌البلاغه شناس منحصر به فرد معاصر، سال ۱۳۱۸ در دشتستان متولد شد و تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود گذرانید و سال ۱۳۳۷ به دانشگاه شیراز راه یافت و سپس به تهران رفت و با نهضت آزادی آشنا شد و سال ۱۳۴۲ به زندان شاه رفت و به چهار سال زندان محکوم شد.
وی با بیان اینکه استاد جعفری در دوران زندان با نقطه عطف زندگی خود روبه‌رو شد، گفت: استاد در آن دوران و در محضر آیت‌الله طالقانی راه و رسم شجاعت و صداقت و دینداری آموخت، همان‌جا به تقریر و تنظیم و تدوین دروس تفسیر آیت‌الله طالقانی همت گماشت و تفسیر پرتوئی از قرآن را تدوین کرد و همچنین روش تربیتی سید قطب و همکارهای اجتماعی محمد ابوزهره را ترجمه کرد.
خالصی گفت: استاد جعفری پس از زندان کتاب مشهور و معروف علی بن ابی طالب(ع) اثر عبدالفتاح عبدالقصود، نویسنده مشهور مصری را ترجمه کرد، این متن که در قالب ۹ جلد به زبان عربی نگاشته شده بود در ۸ جلد ترجمه شد؛ ترجمه جلد اول از آن مربوط به مرحوم آیت‌الله طالقانی است که گویا مرحوم شیخ محمدتقی قمی، دبیرکل دارالتقریب آن زمان، به آیت‌الله طالقانی پیشنهاد داده بود تا ترجمه شود؛ این کتاب زمان خود طوفانی به پا کرده بود، هر چند نویسنده از سوی الازهر مورد نقد قرار گرفت و دانشگاه اسکندریه او را از تدریس تاریخ اسلام باز داشت اما در جهان اسلام با اقبال بسیار زیادی روبه‌رو شد؛ این کتاب سال ۱۳۴۵ در هشت مجلد چاپ شد و تا امروز بیش از ۲۰ بار تجدید چاپ شده است.
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی فارس ادامه داد: استاد بزرگوار ما عاشق نهج‌البلاغه و امام علی(ع) است و عمده پژوهش‌های او حول محور زندگی امیرالمومنین و نهج‌البلاغه می‌چرخد؛ او پس از انقلاب مدتی معاون پژدهشی وزارت فرهنگ و آموزش عالی شد و سپس به عنوان نماینده مردم دشتستان در دوره اول به مجلس شورای اسلامی راه یافت.
خالصی با بیان اینکه کارهای علمی استاد جعفری بسیار است، گفت: کتاب‌های همکاری‌های اجتماعی از ابوزهره و روش تربیتی اسلام از سید قطب و کتاب امام علی(ع) از عبدالفتاح عبدالقصود و نهج البلاغه از شریف رضی که عنوان کتاب سال ۱۳۸۶ را به آن تعلق گرفت و همچنین برترین هدف در برترین نهاد یا زندگانی امام حسین(ع) از عبدالله علایلی، زبان‌شناس و ادیب و فقیه متجدد لبنانی که به اباعبدالله(ع) علاقمند بود، را در سه جلد و آفرینش‌های ادبی در گفتار نبوی از شریف رضی را ترجمه کرد.
وی همچنین کتاب‌های آشنایی با نهج البلاغه، سیر رضی، آموزش نهج البلاغه، پرتوئی از نهج البلاغه در ۵ مجلد، نهج البلاغه شناخت، همای رحمت سیری در زندگی حضرت مولا(ع)، بار دیگر شریعتی و ... را از دیگر آثار استاد جعفری برشمرد و یاد آور شد که خاطرات شفاهی استاد نیز در دو مجلد منتشر شده که مصاحبه و تدوین آن بر عهده قاسم یاحسینی بوده است.
خالصی همچنین گفت: تصحیح شرح نهج‌البلاغه میرزا محمد باقر نواب لاهیجانی، فقیه و محدث دوره قاجار نیز از دیگر کارهای علمی استاد جعفری به شمار می‌رود.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: اما آنچه او(استاد جعفری) را مطرح می‌کند فقط کارهای علمی او نیست؛ او واقعا حکیم است، رفتار و کردار او نیز عالمانه است؛ شجاع، رشید، متواضع، مهربان و بسیار دلسوز مردم است و از شانس‌های زندگی او آشنائی با مرحومان آیت الله طالقانی و مهندس بازرگان و دکتر سحابی بود که از آنها راه و روش صداقت و شجاعت و دین داری آموخت و بر آن پایه زندگی خود را سامان داد.
خالصی گفت: در مدح و منقبت او اجازه دهید از مولانا جلال الدین مدد جویم؛ ای ضیاء‌الحق حسام الدین راد / اوستادان صفا را اوستاد/ گر نبودی خلق محجوب و کثیف/ ور نبودی حلق‌ها تنگ و ضعیف / در مدیحت داد معنی دادمی/ غیر این منطق لبی بگشادمی/ لیک لقمه باز آن صعوه نیست/ چاره اکنون آب و روغن کردنی است/ مدح تو حیف است با زندانیان/ گویم اندر مجمع روحانیان/ شرح تو غبن است با اهل جهان/ همجو راز عشق دارم در نهان/ مدح تعریف است و تخریق حجاب/ فارغ است از شرح و تعریف آفتاب/ مادح خورشید مداح خود است/ که دو جشمم روشن و نامرمد است. و در آخر سخن؛ ان شیئا کله لا یدرک/ اعلمو ان کله لا یترک.
یادآور می‌شود، در این مراسم از استاد سید محمدمهدی جعفری، استاد اکبر نحوری و استاد محمدرضا آل‌ابراهیم تجلیل و قدردانی شد.