فیلم | رفتن به راه می‌پیوندد؛ ماندن به رکود

به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی، در یازدهمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:

سلام و بسیار سلام، درود فراوان دورد

در عرصه شعر فارسی از مشروطیت تاکنون چند چهره بانوی باشکوه سراغ داریم که یکی از آن‌ها زنده یاد دکتر طاهره صفارزاده است. خانم صفارزاده برای نسل ما مانند مادر بود و مهر و صفایش برایمان مادرگونه بود. او و زنده یاد سیمین بهبهانی، این حس مادرانه را نسبت به نسل ما داشتند.

خانم صفارزاده، زیستش قرآنی بود. او یک ترجمه قرآن به زبان انگلیسی دارد و اهل توجه می‌دانند که این ترجمه از بهترین ترجمه‌های زبان انگلیسی است. ایشان در کنار ترجمه حکیم، ترجمه فارسی قرآن را هم انجام داده‌اند و که هر دو ترجمه از آثار ماندگار در این زمینه است. او برخی از ادعیه مثل دعای عرفه و کمیل را هم ترجمه کرده و او کسی است که در دانشگاه‌ آیووای آمریکا درس خوانده و زبان و ادبیات انگلیسی تدریس کرده است، اما تعلق خاطر قرآنی‌اش سبب شده، قرآن بر او بتابد و او را روشن کند.

یکی از اصلاحاتی که در شعر امروز سر زبان‌هاست یک سطر از خانم صفارزاده است که می‌گوید: 

رفتن به راه می‌پیوندد؛ ماندن به رکود

از این قبیل ابیات در اشعار شاعرانی دیگری همچون اخوان هم وجود دارد که می‌گوید:

هوا بس ناجوانمردانه سرد است 

یا مثل شعر قیصر که می‌گوید:

ناگهان چه زود دیر می‌شود

مثل شفیعی کدکنی که می‌گوید:

به کجا چنین شتابان

و شعر خانم صفارزاده هم مثل نمونه‌هایی که ذکر کردم و من و شما که اهل قرآنیم می‌دانیم که این شعر به آیه‌ای 69 سوره عنکبوت اشاره می‌کند. خداوند می‌فرماید: «وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا» و عطار هم در این باره شعری دارد که می‌گوید: