معنای «مفاتح الغیب» در قرآن چیست

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی، عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص)، سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان در مراسم شب قدر حرم مطهر حضرت معصومه(س) با اشاره به تعبیر «یا مَنْ لا یَخْفی عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعالَمینَ» که در فرازهای پایانی دعای جوشن کبیر بیان شده است، گفت: والله اگر اعتقاد ما به علم خدا قوی شود حتی یک گناه نیز انجام نمی‌‌دهیم.

وی با بیان اینکه بعد از توحید نوبت به صفات ذاتی خدا می‌رسد که یکی از  این صفات علم است، اظهار کرد: قریب به صد آیه در قرآن در  این زمینه داریم که بر علم خدا بر همه چیز تأکید فرموده است، که از جمله می‌توان به آیه شریفه سوم سوره انعام «يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ وَ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ» اشاره کرد. در سوره مبارکه یونس در آیه 61 فرمود: «وَ مَا يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ وَ لَا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِكَ وَ لَا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ» به اندازه یک ذره در زمین و آسمان و حتی کوچکتر و بزرگتر از آن در دایره علم الهی ثبت و ضبط است.

رفیعی تأکید کرد: آیه «وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لاَ یَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ...» در نماز غفیله می‌خوانیم و زیاد شنیده‌ایم که بیانگر آن است که کلیدهای غیب در اختیار خداوند است؛ در روایت بیان شده که کلیدهای غیب 5 چیز است؛ یکی از آن‌ها زمان قیامت است که فقط خدا از آن آگاه است؛ دومین کلید غیب، زمان نزول باران و اینکه چند قطره و با چه حجمی و چه وقتی نازل شود است که فقط خدا می‌داند، سوم، بچه‌ای که داخل رحم مادر است. خدا می‌داند که سرنوشت و ژن و صفات فرزند در داخل رحم چیست.

استاد حوزه علمیه اضافه کرد: کلید غیب دیگر آن است که هیچ کسی نمی‌داند فردا چه اتفاقی رخ می‌دهد؛ همچنین هیچ کسی نمی‌داند در چه سرزمینی و چه زمانی می‌میرد، عده‌ای در تشییع جنازه، عده‌ای در دریا و برخی در آسمان و ... می‌میرند و علم آن فقط در اختیار خداوند است.

آثار توجه به علم خدا

رفیعی با بیان اینکه خداوند حتی نیات ما را می‌داند. لذا اگر بعد از توحید باور به علم خدا داشته باشیم آثار متعددی دارد، تصریح کرد: دوربین قوی الهی، نیات، درون، خواب، بیداری و همه زندگی ما را فیلمبرداری می‌کند. اگر کسی به علم خدا یقین داشت در کارهایش سستی نمی‌کند و همه امورش را متقن و درست انجام می‌دهد، از کار کم نمی‌گذارد، امام علی(ع) در هنگام نماز رنگش تغییر می‌کرد، ولی ما چون توجه نداریم حضور قلب نداریم.

وی افزود: یکی دیگر از آثار آگاهی به علم خدا این است که اگر انسان بداند خدا می‌بیند آرام است، طفل شش‌ماهه روی دست امام حسین(ع) جان می‌دهد، ولی او آرام است؛ میان آتش ابراهیم را می‌اندازند و به راحتی زیر بار این کار می‌رود، چون می‎داند خدا علیم است. اثر دیگر آگاهی به علم خدا، حیاست. اگر یک فرد عادی را ببینیم در برابر او گناه نمی‌کنیم، ولی خدا را هم ردیف فرد عادی هم نمی‌دانیم؛ این خیلی گستاخی است. حیایی که «حُرّ» را به طرف امام حسین(ع) برد و «بُشر حافی» را به دنبال امام صادق(ع) کشاند.

عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی(ص) اظهار کرد: اثر دیگر آگاهی به علم خدا، اخلاص است؛ در روز قیامت پدر از پسر و پسر از پدر فرار می‌کند، لذا خیلی حماقت است که کار دینی را به انگیزه غیردینی و برای رضایت رئیس اداره و دیگران انجام دهیم؛ اینکه منبر برای چشم و هم‌چشمی و دیدن دیگران و ... باشد، ارزشی ندارد و ریاکاری خواهد بود، در حالی که یک منبر با اخلاص در پرونده انسان غوغا می‌کند.

رفیعی در پایان با بیان اینکه کسی که نماز باکسالت می‌خواند یقین به علم خدا ندارد، گفت: یکی دیگر از آثار توجه به علم خدا، ایجاد و تقویت حس تعاون و همکاری است، زیرا انسانی که بداند بازکردن گره از زندگی دیگران از 9 هزار سال عبادت بالاتر است؛ یعنی خیلی بیشتر از شب قدر روحیه تعاون پیدا می‌کند.