فیلم | پیغمبر ما مرکز و حیدر خط پرگار

به گزارش ایکنا، سهیل محمودی، شاعر و پژوهشگر ادب پارسی در بیستمین برنامه رمضانی «سوره تماشا» گفت:

آن کس که نه با علی دل خویش بباخت

چیزی نشناخت، گرچه بس چیز شناخت

در ساخت دلم به هر بدی، لیک دلم

با آن که بدِ علی به لب داشت نساخت(نیما یوشیج)

سلام و بسیار سلام، درود و فراوان درود

نام مبارک امام امیرالمؤمنین علی ابن ابی‌طالب از گذشته‌های دور تا امروز یکی از زمینه‌های منقبت اخلاقی و نعت فضلیت‌محور در شعر فارسی بوده است، شاعران بسیاری وقتی می‌خواستند از فضلیت، شجاعت، مروت، عدالت و همه خصلت‌های خوب انسانی یاد کنند آن را در مولا علی(ع) می‌دیدند و از آن حضرت دم می‌زدند. 

در سپیده ادب پارسی در روزگار سامانیان، شاعرانی مانند رودکی و فردوسی بزرگ نسبت به مولا ابراز ارادت کرده‌اند، یا کسایی مروزی که از شاعران نامدار روزگار سامانیان است و متأسفانه آثار اندکی از او برجای مانده و البته همین اندک هم به همت شادروان دکتر امین ریاحی، گردآوری شده است، جناب کسایی از اولین کسانی است که برای سیدالشهدا(ع) مرثیه سروده و قصیده مستقل در منقبت مولا علی(ع) دارد. 

یا علی