موعودطلبی؛ خواسته درونی انسان مدرن
کارشناس ارشد ادیان با تصریح اینکه موعودخواهی و موعودطلبی از خواسته‌های درونی انسان مدرن است، بیان کرد: انبیای الهی در مأموریت‌های خود به مردم وعده یک مصلح جهانی را می‌دادند که ظهور کرده و بشریت را از جور و ستم ظالمان رها خواهد کرد.
نخستین همایش ملی «قرآن و انسان مدرن» با حضور دانشگاهیان و قرآن‌پژوهان از سراسر کشور در بستر فضای مجازی و با میزبانی دانشگاه شهرکرد برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
- تضادهای سبک زندگی قرآنی و انسان مدرن
- مقایسه تعریف هنر در قرآن، مثنوی معنوی و منطق‌الطیر
- کرامت انسانی و انواع آن از دیدگاه قرآن
- ارزش انسانی؛ ملاک نگاه قرآن به زن
- مشخصه‌های الگوی تمدن‌ساز قرآن
- ضرورت آشنایی انسان مدرن با ساحت‌های ملکوت و آثار آن
- باور به حقانیت در پرتو عقلانیت؛ شرط التزام عملی انسان مدرن به قرآن
- مؤلفه‌های روانشناسی مثبت قرآن؛ از امید تا خودکارآمدی
سروناز حیدری، کارشناس ارشد ادیان در مقاله خود با عنوان «انسان و موعودباوری در ادیان»، با اشاره به اینکه باور به موعود و منجی امری همگانی است و اختصاص به قوم یا دین خاصی ندارد، اظهار کرد: اعتقاد به موعود مقصود و خواسته تمامی انسان‌ها در ادوار گوناگون تاریخی بوده و ابنای بشر بر اساس تعالیم دینی خودشان همواره در تمنای آن بوده‌اند.
وی با تصریح اینکه موعودخواهی و موعودطلبی از خواسته‌های درونی انسان مدرن است، بیان کرد: انبیای الهی در مأموریت‌های خود به مردم وعده یک مصلح جهانی را می‌دادند که ظهور کرده و بشریت را از جور و ستم ظالمان رها خواهد کرد و بی‌عدالتی را ریشه‌کن خواهد ساخت.
حیدری بیان کرد: منجی در لغت به معنای نجات‌دهنده و مصلح اجتماعی و در اصطلاح شخصی است که در دوره آخرالزمان ظهور کرده و جهان را از ظلم و ستم رها و مملو از عدل و داد می‌کند.
وی با ذکر اینکه انسان موجودی اجتماعی است، ادامه داد: انسان برای استمرار حیاتش و همزیستی با همنوعان خود ناگزیر از روابط انسانی با افراد دیگر است که هویت و شخصیت او را شکل می‌دهند و بستری برای شکوفایی استعدادها فراهم می‌کند؛ در این روابط انسانی ممکن است ارزش‌های زیادی خلق یا نماهای زشتی از جوامع بشری به نمایش در آید.
کارشناس ارشد ادیان بیان کرد: با صنعتی شدن و افزایش بیشتر برای تحرک اجتماعی، روابط اجتماعی انسان‌ها کم‌رنگ تر می‌شود. بنابر تصریحاتی که در سنت‌های متواتر آمده در واپسین سال‌های دنیا رویدادهایی اتفاق خواهد افتاد که انسان‌ها از درنده خویی همنوعان خود به ستوه آمده، و به انسان‌ها مژده داده شده که در پایان دنیا فردی ظهور خواهد کرد و به اصلاحات بزرگی دست خواهد زد.
حیدری با اشاره به اینکه موعود و منجی در اقوام و ملل مختلف با اشکال و صور گوناگون معرفی شده است، توضیح داد: مکتب هندوئیسم قائل به این نکته است که در آخرین دوره تاریخ که شرارت به اوج می‌رسد و جامعه به سمت تباهی می‌رود، یک «اوتاره» ظهور و اوضاع جهان را اصلاح می‌کند؛ در دین زرتشت، موعود با عنوان «سوشیانت» شناخته می‌شود که به‌معنی رهاننده است، او در ابتدای رستاخیز ظهور کرده و مردگان را آماده حیات ابدی که سراسر نور است، می‌کند.
وی تصریح کرد: در آئین یهود نیز کتاب مقدس آنان حاوی مژده به نجات انسان‌ها و بشارت به پایان یافتن شر و غلبه خیر و خوبی است؛ موعود در مسیحیت به سه گونه مطرح است نخست اینکه خود حضرت عیسی به‌عنوان ناجی می‌آید و انتظار را پایان می‌بخشد، دوم عیسی به‌مثابه داور جهان ظاهر می‌شود و سوم سخن از شخص دیگری که تسلی‌دهنده و دارای روح راستی است به‌میان می‌آید و حضرت عیسی وعده آمدنش را می‌دهد.
کارشناس ارشد ادیان در خصوص تعریف موعود و منجی در اسلام، بیان کرد: در اسلام بر ظهور منجی در آخرالزمان به امر و اراده الهی تأکید شده است؛ اسلام اهمیت فراوانی به نجات و سعادت دنیوی و اخروی انسان قائل است و برای تمام لحظات و جزئی‌ترین مسائل حیات انسان برنامه دارد.
حیدری گفت: از دیدگاه اسلام پیامبر، پیام نجات را برای همیشه و همه افراد آورده و شریعت و کتاب آن حضرت، قانون نجات‌بخش است اما در مرحله پیاده شدن و اجرای این قانون عادلانه و نجات‌بخش از سوی بشر، درنگ و سستی شده و تحقق نهایی و کامل این نجات‌بخشی در آخرالزمان به دست مهدی موعود(عج)، خواهد بود که سیماي نجات بشریت را طبق همین قانون ترسیم می‌کند. مسلمانان معتقدند که منجی آخرالزمان، نام مبارکش مهدی(عج) و از نسل پیامبر بزرگوار(ص) است.
وی با تشریح کارکرد و تأثیر موعودباوری بر انسان، بیان کرد: آسایش و امنیت در تمامی شئون زندگی، پایان بخشیدن بر ستم و ظلم و تحقق عدالت، زنده شدن ارزش‌های انسانی و عدم تسلیم در برابر آلودگی‌ها از آثار اعتقاد به منجی و موعود است.
انتهای پیام
