زیارت و دعا باید زمینه تقرب و خودسازی باشد

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحمید حسینی، استاد و پژوهشگر حوزه علمیه، 26 مردادماه در مراسم عزاداری امام حسین(ع)، گفت: محتوا و آموزه‌های زیارت عاشورا رشددهنده و آموز‌ش‌دهنده و سازنده انسان است. این همه تأکید بر زیارت عاشورا برای این است که به ما آموزش می‌دهد دغدغه‌ها و خواسته‌های ما باید چه چیزی باشد. یکی از این دغدغه‌ها که هدف زیارت عاشورا هم هست و سه بار در ابتدا، وسط و انتهای زیارت بیان شده، مسئله تقرب به خداوند است.

وی اضافه کرد: در زیارت عاشورا می‌خوانیم که «انی اتقرب الی الله ...»؛ این مطلب که سه بار در این زیارت کوتاه تکرار شده، نشانه اهمیت آن است؛ ما با سلام دادن، لعن گفتن و زیارت کردن، دنبال تقرب و نزدیکی به خدا هستیم؛ باز در وسط و انتهای زیارت همین مسئله تکرار شده است. در جلسه گذشته وجیه بودن نزد خدا را توضیح دادیم و اینکه این صفت برای عیسی(ع) و موسی(ع) و مقربین درگاه الهی است.

حسینی بیان کرد:  وقتی سخن از تقرب است، در نگاه سطحی یعنی خدا در جای دوری است و ما باید خودمان را به او نزدیک کنیم؛ خدا مادی نیست که نزدیکی و دوری برای او وجود داشته باشد؛ خدا همه‌جا هست، اما این ما هستیم که از او دور هستیم؛ آموزه مشترک همه ادیان این است که خدا، انبیاء را فرستاده است تا مردم را به سوی او دعوت کنند. قرآن فرمود: ای پیامبر(ص) به بندگان من بگو من به شما خیلی نزدیک هستم، «انی سئلک عبادی عنی فانی قریب». خدا در هیچ ظرفی جا نمی‌شود و طبق حدیث قدسی؛ آسمان‌ها و زمین گنجایش خدا را ندارند، ولی در قلب انسان مؤمن جا می‌گیرد.

وی اضافه کرد: اینکه خداوند فرموده است من از رگ گردن به بندگانم نزدیک‌ترم، آیا فرض نزدیک‌تر از این هم وجود دارد؟ اینکه چیزی نزدیک‌تر از خود ما به خودمان یا نزدیک‌تر از رگ کردن باشد، واقعاً تعبیر عجیبی است. مولوی قصه گنج را به شعر درآورده و تأکید می‌کند که ما یک عمر این در و آن در می‌زنیم و دنبال این و آن و ثروت و امور مطلوب برای زندگی می‌گردیم، در حالی که گنج در درون خود ما هست.

استاد و پژوهشگر حوزه علمیه اظهار کرد: اگر کسی می‌خواهد به کمال و مطلوب نهایی برسد، هیچ جایی جز درون خودش را نباید جست و جو کند؛ قرب خدا راهی جز مراجعه به وجدان و درون ندارد وگرنه هر روز یک مدعی پیدا می‌شود و می‌گوید به خاطر خدا این کار را بکن؛ امام سجاد(ع) فرمودند 30 هزار نفر در عاشورا برای کشتن پدرم آمدند و تصور می‌کردند که با این کار تقرب به خدا خواهند یافت؛ اینها از درون خودشن غافل شدند و دنبال مدعیان دینداری رفتند و برده و بنده این و آن شدند.

وی افزود: خدا فرمود من از روح خودم در بندگان دمیدم، پس خدا را باید از فطرت و درون جست‌و‌جو کنیم و چون ممکن است فطرت بر اثر دنیاطلبی آلوده شود، پیامبر و امام و عقل هم به ما عطا شده است. قرب یعنی وجدان بیدارتر و صفات الهی و انسانی در وجودمان بیشتر شکوفا شود. اگر زیارت عاشورا ما را خداترس‌تر و مؤدب‌تر و با وجدان‌تر کرد، معلوم است که نیت و هدف خالص است، وگرنه همین باعث انحراف است، زیرا ما دلمان را به ادعیه و زیارات خوش می‌کنیم، اما از اینکه باید درونمان را اصلاح کنیم، غافل می‌شویم.

حسینی گفت: دلمان خوش است که فقط می‌گوییم حسین، اما نه چشم و نه گوش و نه زبان را کنترل نمی‌کنیم؛ باید عشق و نام حسین(ع) و برائت از دشمنانش ما را بسازد و انسانیت ما را افزایش دهد؛ حسین سفینه نجات و مصباح هدایت و محبت او داروی معجزه‌گر است.

وی با بیان اینکه حضرت علی اصغر(ع) سند مظلومیت اباعبدالله(ع) است، افزود: این سندی است که هر انسان آزاده‌ای در هر دین و مسلک و آیین که باشد، وقتی آن را ببیند، به مظلومیت و حقانیت تو پی می‌برد؛ مگر در چه دینی و مرامی، کودک چند ماهه را با تیر آن هم جلوی پدر و مادر می‌کشند؛ آن هم کودکی که در اوج تشنگی است.