معروف میانه‌روی فراموش شده است
وقتی در جامعه‌ای 70 درصد مردم اضافه وزن دارند آن هم به دلیل پرخوری و کم‌تحرکی، یعنی مردمی که در دینشان تأکید بر حفظ سلامت جسم شده، فراموش کرده‌اند همدیگر را از منکر اسراف در خوردن، نهی کنند.
با آغاز ماه محرم، هفته احيای امر به معروف و نهی از منكر نیز آغاز شده است؛ البته همه به خوبی می‌دانیم که امر به معروف و نهی از منکر یکی از فروع دین است و آشنایی با ابعاد و نحوه عمل به آن بر هر مسلمانی واجب است و آن را به هیچ هفته یا دهه‌ای نمی‌توان محدود کرد.
خبرگزاری ایکنا بنابر رسالت تبلیغی خود درصدد است طی این دهه به برخی از مباحث مهمی که مورد تأکید تعالیم اسلامی بوده و امر به معروف در این زمینه می‌تواند به رشد و تعالی فرد و جامعه کمک کند، بپردازد.
همه ما می‌دانیم اسراف گناه است، اما گویی هیچ تعریفی از مصادیق اسراف نداریم و این منکر بزرگ به صورت مصداقی برای ما تبیین و تعریف نشده است به گونه‌ای که هر روز مرتکب این گناه می‌شویم، بدون اینکه حتی بدانیم در حال اسراف کردن هستیم.
اسراف یعنی زیاده‌روی و تجاوز از حد اعتدال بنابر این در اغلب امور و در تمام افعال و اعمال انسانی متصور است. اسراف از گناهانی است که بر کبیره بودنش تصریح شده است؛ گستردگی این گناه بزرگ در ایران اسلامی به حدی است که حداقل 70 درصد مردم ایران هر روز در وعده صبحانه، میان وعده بین صبحانه و ناهار، ناهار، میان وعده بین ناهار و شام و وعده شام مرتکب آن می‌شوند.
شاید در نگاه اول باورکردنی نباشد، اما بیش از آنچه تصور می‌کنید ما هر روز اسراف می‌کنیم و این مسئله را آمارهای اضافه وزن در ایران اثبات می‌کند. رضا ملک‌زاده، رئیس انجمن متخصصین گوارش و کبد ایران اعلام کرده است: در حال حاضر ۷۰ درصد ایرانیان به چاقی یا اضافه وزن، (۴۷ درصد اضافه وزن و ۲۳ درصد چاقی) مبتلا هستند و ۴.۵ درصد جمعیت کشور نیز چاقی مفرط (مرضی) دارند. شمار افراد چاق در ایران از سال ۱۳۵۹ تاکنون ۵.۵ برابر و تعداد افراد دارای اضافه وزن ۳.۵ برابر شده است.
وی تاکید کرده است: عمدهترین علت این میزان از رشد چاقی در ایران همانند بسیاری از کشورهای درحال توسعه، رژیم غذایی ناسالم، پرخوری و کم تحرکی است. میزان مصرف کالری روزانه ایرانی‌ها در دو دهه گذشته از دو هزار به سه هزار کالری رسیده و این درحالی است که ۹۰ درصد ایرانیان (هر دو جنس) فعالیت فیزیکی کافی ندارند.
در خصوص اینکه اضافه وزن به خصوص در نوجوانان (در حال حاضر شاهد افزایش بیش از ۲۰ درصدی شیوع «اضافه وزن» در بین نوجوانان ایرانی نسبت به چهار دهه گذشته هستیم) چه آسیب‌های جسمانی و حتی روانی به وجود می‌آورد می‌توان هزاران مقاله در اینترنت پیدا کرد، اما آیا در کشوری که دین بیشتر مردم آن اسلام است و همه می‌دانیم اسلام چه میزان بر سلامت جسم تأکید دارد، باید شاهد چنین رشد فزاینده‌ای از بیماری چاقی باشیم؟ آیا اگر مردم ایران همدیگر را امر به معروف سلامتی می‌کردند و از منکر بزرگ اسراف نهی می‌کردند، اکنون شرایط سلامت جامعه تا این حد در خطر بود؟
واقعیت این است که باید تمام نگرشمان را عوض کنیم؛ اسراف به خصوص در غذا خوردن با کلاسی نیست گناه کبیره است. زیاده‌روی در هر کاری زیان‌بخش است و این زیان‌بخش بودن در خوردن مستقیماً بر سلامت جسم و متعاقب آن بر سلامت روانمان تأثیر می‌گذارد.
اگر همانگونه که قرآن فرموده است «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ؛ پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد» به غذایمان نگاه کرده و آن را به اندازه مصرف می‌کردیم، می‌خوردیم و می‌آشامیدیم اما اسراف نمی‌کردیم و همدیگر را به معروف بزرگ میانه‌روی امر و از منکر بزرگ اسراف نهی می‌کردیم، قدر مسلم اکنون سالم‌تر بودیم.
انتهای پیام
