به گزارش ایکنا؛ صنعت بازیهای رایانهای یکی از پدیدههای نوین عصر حاضر است و در دهه اخیر گسترش زیادی در سراسر جهان داشته است. این صنعت امروز به یکی از پردرآمدترین و تأثیرگذارترین صنایع در دنیا تبدیل شده است و سالیانه بودجه هنگفتی از سوی دولتها برای توسعه تولیدات این صنعت اختصاص مییابد. تولیدات این صنعت تنها به منزله ابزار سرگرمی و تفریح نیست، بلکه بخش گستردهای از فرایندهای انتقال پیامهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی به وسیله بازیهای رایانهای منتقل میشود.
در ایران بازیهای رایانهای همواره مورد توجه کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان قرار داشته و روزانه میلیونها گیمر ایرانی زمان زیادی را به بازی کردن با گوشی هوشمند، رایانه یا کنسول بازی اختصاص میدهند. در همین راستا بازیسازان کشورمان برای جلب نظر مخاطبان ایرانی محصولات متنوعی را تولید و عرضه کردهاند. براساس تازهترین نتایج پیمایش بنیاد ملی بازیهای رایانهای، موبایل، پلتفرم محبوب بازیکنان ایرانی بوده و ۹۶ درصد از آنها با پلتفرم موبایل، ۲۵ درصد با پلتفرم کنسول و ۱۹ درصد با پلتفرم رایانه، بازی میکنند. ۳۳ درصد بازیکنان هم از بیش از یک پلتفرم برای بازیکردن استفاده میکنند؛ از همین رو درصد استفاده کاربران از پلتفرمهای بازی بیش از ۱۰۰ درصد است.
بازیکنان حرفهای ۴ میلیون نفر از مجموع کل بازیکنان بازیهای دیجیتال کشور را تشکیل میدهند و بیش از ۲۱ ساعت در هفته را به بازی اختصاص میدهند. ۱۴.۵ میلیون نفر از آنها در دسته بازیکنان مصمم قرار گرفتهاند که به طور میانگین ۵ تا ۲۱ ساعت در هفته بازی میکنند. ۱۵.۵ میلیون نفر نیز بازیکنان تفننی هستند و به طور میانگین بین یک تا ۵ ساعت در هفته بازی میکنند. براساس نتایج این پیمایش میزان هزینهکرد بازیکنان ایرانی در سال ۱۴۰۰ برای بخش نرمافزار ۲ هزار و ۶۱۲ میلیارد تومان است که سهم بازیهای موبایلی بومی ۲۰۲ میلیارد تومان، بازیهای کنسولی بومی ۳.۸ میلیارد و بازیهای رایانهای بومی نیز ۱۴ میلیارد تومان بوده است.
این نتایج نشان میدهد، ایران یکی از بازارهای مهم در صنعت بازیهای رایانهای است و فرصت بالقوهای را برای پیشرفت بازیسازان فراهم کرده است؛ بنابراین یکی از نکات مهم در توسعه، آموزش و تأمین نیروی متخصص در این زمینه است تا همگام با بازیسازان و تولیدکنندگان بازیهای خارجی فعالیت و رشد کنند. اما ما در این راستا ضعفهایی داریم که نیاز به بررسی دارد. البته بنیاد ملی بازیهای رایانهای در این زمینه وظیفهای مهم برعهده دارد که در ادامه نگاهی به مهمترین فعالیتهای بنیاد هم خواهیم داشت.
فرزانه شریفی، معاون پژوهش و آموزش بنیاد ملی بازیهای رایانهای در گفتوگو با ایکنا درباره مهمترین برنامههای بنیاد در سال گذشته گفت: بنیاد در سال جاری در حوزه آموزش اقدام به ملی کردن آموزش و تمرکززدایی از شهر تهران کرده و آموزش بازیسازی را به مناطق محروم برده و در این راستا ۱۰ استان و منطقه کشور از سیستان و بلوچستان تا منطقه آزاد ارس را پوشش داده است. در حوزه پژوهش هم مهمترین دستاورد بنیاد، انجام پیمایش ملی مصرف بازیهای دیجیتال بوده است.
وی افزود: برگزاری اردوهای آموزشی بازیسازی در استانها و شهرستانهای مختلف کشور با رویکرد حمایت از کشف استعدادهای ناشناخته صنعت بازی، ایجاد زمینه تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز زیست بوم بازیهای دیجیتال کشور، برگزاری رویداد دو روزه بازیسازی گیم جم با هدف ایجاد شرایط جذب منتخبان به عنوان نیروی انسانی توانمند و ارائه گواهینامه مهارتی، استفاده رایگان از دورههای آموزشی مقدماتی انستیتو ملی بازیسازی و ارائه آموزشهای مستمر، برگزاری هفتمین جام قهرمانان بازیهای ویدیویی ایران همزمان با جام جهانی با شعار «تا پای جان، برای ایران» و در قالب رویدادی ملی و برگزاری نمایشگاه فناوریهای محتوای فضای مجازی (CTEX) و لیگهای کتاببازی از مهمترین برنامههای بنیاد در سال گذشته بوده است.
شریفی همچنین بر اهمیت آموزش تأکید کرد و گفت: سال ۱۴۰۱ سال آموزش بوده و بنیاد ملی بازیهای رایانهای بر آن تأکید داشته است. از این رو آن را میتوان نقطه عطفی برای فعالیتهای آموزشی بنیاد دانست؛ بنابراین مهمترین رویکرد بنیاد در سال ۱۴۰۲ در جبهه آموزش و پژوهش، توسعه مرکز رشد بازیسازی و توسعه بازیهای جدی است که به زودی خبرهای جدیدی از آن خواهید شنید.
معاون پژوهش و آموزش بنیاد ملی بازیهای رایانهای در ادامه مهمترین چالش بازیسازی را نیروی انسانی ذکر و بیان کرد: تأمین و تربیت نیروی انسانی برعهده بنیاد است که تمام مدلها و شیوههای استاندارد تربیت و توسعه آموزش نیروهای بااستعداد را رصد و دنبال میکنیم تا به مدل مطلوب در این زمینه برسیم.
نبود زیرساخت مناسب برای تولید
این درحالیست که؛
مهرداد پارسافر، مدیر مرکز تولید و نشر دیجیتال انقلاب اسلامی سازمان فضای مجازی بسیج سیستان و بلوچستان در گفتوگو با ایکنا درباره مسائل و مشکلات تولید محتوای دیجیتال از جمله بازیسازی گفت: یکی از مشکلات و مسائل مهم در حوزه تولیدات دیجیتال و بازیسازی، نداشتن زیرساخت مناسب برای تولیدات حرفهایتر مثل بازی و نرمافزار است. بازیسازان جوان کشورمان که مجموعههای خوبی را شکل دادهاند، اگر قدری حمایت شوند، از دل این مجموعهها تولیدات دیجیتالی خوبی را شاهد خواهیم بود. در سیستان و بلوچستان که از نظر اینترنت و امکانات بسیار محروم است و دور از مرکز قرار دارد، جوانانی بااستعداد دارد که فقط نیازمند توجه و انگیزه هستند تا کارهای شگفتانگیزی خلق کنند.
وی نبود آموزش را یکی از مشکلات اساسی در حوزه تولیدات محتوای دیجیتال عنوان کرد و افزود: نبود آموزشهای تخصصی یکی از معضلات اساسی است. ما قطعاً نیاز به دورههای تخصصی داریم و معدود افرادی هستند که دورههای تخصصی در حوزه بازیسازی را دیده باشند و اغلب به صورت تجربی آموختهاند و اغلب از طریق اینترنت به این آموزشها دسترسی پیدا میکنند؛ بنابراین نیاز به کارگاه، بوت کمپ و ... است تا بازیساز، مدلساز، انیماتور، سناریونویس و ... در کنار هم به آموزش بپردازند. متأسفانه بسیاری از بازیسازها استانداردها و ساختارهای اصلی را نمیدانند و به صورت تجربی یاد میگیرند.
اهمیت تجربه
سیاوش عابدی، مدیرعامل استودیو بانیکو و شرکت دانشبنیان بانی ارتباط ماهان در گفتوگو با ایکنا هم در این باره گفت: نیروی انسانی متخصص و در کنار آن تحریمهاست. وقتی نوسان ارز وجود داشته باشد، موضوع نیروی انسانی بیشتر خود را نشان خواهد داد، زیرا نیروهای متخصص مهاجرت میکنند و این مشکل مضاعف میشود. در این صورت نیروهای کمتجربهتر جای آنها را خواهند گرفت و محصولی که در حال ساخت است، نمیتواند به آن محصول بپیوندد و مؤثر باشد، زیرا با آن فاصله دارد.
وی افزود: نیروی انسانی در حوزه نرمافزار با تحصیلات آکادمیک به وجود نمیآید و با تجربه و مهارت شکل میگیرد. خیلیها کارشان را از شرکتها و پروژههای کوچک شروع میکنند و به تدریج این مهارت و تخصص را پیدا میکنند. زیرا تجربه کار در این زمینه بسیار اهمیت دارد و ممکن است کسی مهندس نرمافزار باشد، اما بسیاری از مهارتهای مربوط به برنامهنویسی و بازیسازی را نداشته باشد.
همانطور که در سخنان دو بازیساز آمده است، بر آموزش و تخصص نیروی انسانی تأکید دارند، مسئلهای که شاید تا دیروز برخی از مسئولان آن را انکار میکردند، اما شریفی، معاون پژوهش و آموزش بنیاد ملی بازیهای رایانهای درباره مسائل مهاجرت بازیسازان به ایکنا گفت: همیشه یکی از مأموریتهای اصلی بنیاد حفظ و تربیت و آموزش بازی سازان بوده است که با توجه به اینکه خیلی از بازی سازان از کشور خارج شدند به تکاپو افتادیم که برای برطرف کردن این گپ آموزشی هر چه سریعتر اقدامی شود از این رو دورههای ترمیک انیستیتو بازیسازی که در حال برگزاری است اما در کنار آن بوت کمپهای آموزشی یا اردوهای استعدادیابی در استانها برای شناسایی و تربیت نیروها انجام دادیم و در این ده استان حدود ۱۰۰ نفر را آموزش دادیم و به مرحله رشد و پسارشد برسانیم.
نبود رشته دانشگاهی
آنچه در این گزارش بیان شد، بخش بسیار کوچک اما کلیدی از چالش بازیسازان بود که لازم است مسئولان نسبت به آن در سال جدید برنامهریزی لازم را داشته باشند، تا احیاناً پس از گذشت چند ماه و سال، متعجب نشوند و برنامهریزی لازم را برای آن داشته باشند.
در این راستا ذکر چند نکته مهم است؛ یکی اینکه برای ساخت بازیهای رایانهای، نیاز به تکنولوژیهای پیچیده و افراد متخصص زیادی است که در مقایسه با سایر زیرشاخههای رشته کامپیوتر به مراتب سختتر است. صنعت گیم جزء آن دسته از بخشهایی است که نیاز به رشتهها و تخصصهای مختلفی است. مثلا کسی که طراح سایت یا توسعه دهنده اپلیکیشنهای موبایل است، میتواند به تنهایی کار کند، اما صنعت بازی سازی اینگونه نیست.
برای ساخت بازیهای رایانهای به تخصصهایی مانند هوش مصنوعی، توسعه نرمافزار، سهبعدیسازی، پویانمایی، گرافیست، برنامهنویس موازی و … نیاز است که هر کدام از این بخشها نیز خودش شامل یک تیم جداگانه است که جمعآوری این افراد با تخصصهای گفته شده کمی سخت و دشوار است. علاوه بر این یکی دیگر از علتهایی که باعث شده است تا صنعت بازیسازی در ایران عقب بیفتد و رشد نکند، نبود رشته دانشگاهی در این زمینه است.
مثلا کسی که رشته کامپیوتر میرود میتواند زیر شاخههای نرم افزار، سخت افزار، فناوری اطلاعات و … را انتخاب کند، اما تا این لحظه رشتهای با عنوان بازی سازی در دانشگاهها وجود ندارد یا اگر هم وجود داشته باشد تعداد دانشجویان آن انگشت شمار است. از مهمترین دلایل ضعیف بودن صنعت گیم در ایران میتوان به نبود منابع آموزشی استاندارد اشاره کرد.
امروزه دانشگاهها ثابت کردهاند که به تنهایی نمیتوانند جوابگو نیاز دانشجو باشند از این رو اکثر دانشجویان مشتاق با دسترسی به منابع علمی مانند فیلمهای آموزش، کتاب، مقاله و … میتوانند دانش تخصص و عملی خود را بالا ببرند که زیاد به دانشگاه وابسته نباشند اما حتی اگر فردی در رشته بازیسازی به دانشگاه برود، به دلیل نبود منابع آموزشی در این زمینه نمیتواند رشد زیادی کند.
گزارش از سمیه قربانی
انتهای پیام