جهاددانشگاهی با در نظر گرفتن اقتضائات زمان به اصل خود بازگردد

جهاددانشگاهی در ۱۶ مرداد ۱۳۵۹ به منظور تحقق به اهداف انقلاب فرهنگی، به عنوان یک نهاد انقلابی و برخاسته از انقلاب فرهنگی تأسیس شد و طی ۴ دهه با هدف «گسترش تحقیقات و شکوفایی روحیه تتبع و استعدادها در سطح جامعه برای نیل به خوداتکایی»، «توسعه امور فرهنگی در سطح جامعه از طریق همکاری با حوزه، دانشگاه و سایر مراجع و نهادهای فرهنگی به خصوص برای نسل جوان»، «گسترش طرح‌های کاربردی و نیمه‌صنعتی از طریق پیوند با مراکز علمی و تحقیقاتی به منظور به‌کارگیری نتایج پژوهش» به فعالیت پرداخته است.

جهاددانشگاهی در مسیر توسعه خود، که از چهار دهه قبل آغاز شده است، با توفیق فراوانی همراه بوده و کشور را با دستاوردهای تأثیرگذاری در بخش‌های مختلف علمی و فناوری همراه کرده که البته در این مسیر با مشکلات و مضایق فراوانی نیز مواجه بوده است. در آستانه چهل و چهارمین سالروز تأسیس این نهاد انقلابی به گفت‌‎وگو با علی منتظری، عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشکده علوم بهداشتی این نهاد انقلابی و رئیس اسبق جهاددانشگاهی پرداختیم که در ادامه حاصل آن را می‌خوانیم:

ایکنا ـ جهاددانشگاهی با در نظر داشتن چه اهدافی تشکیل شد و امروز تا چه میزان به اهداف خود دست یافته است؟ 

سالروز تشکیل جهاددانشگاهی را به تمامی اعضای این نهاد انقلابی تبریک می‌گویم و امیدوارم تمامی آنان در صحت و سلامت کامل به سر ببرند. آنچه جهاد بدان افتخار می‌کند و از آن بهره‌مند است و دیگران نیز بدان غبطه می‌خورند، داشتن نیروهای انسانی ممتازی است که در این مجموعه مشغول به کار هستند؛ چه کسانی که در حوزه‌های علمی هستند و چه کسانی که در حوزه فرهنگی فعالیت ‌می‌کنند و چه همکارانی که در حوزه آموزش مشغول خدمت‌ هستند.

نیروی انسانی جهاد یکی از سرمایه‌های اصلی این نهاد انقلابی است و باید به تک‌تک آنان خسته نباشید و نیز سالروز تشکیل جهاد را به تمامی همکاران جهادگر تبریک گفت. همان‌طور که بارها گفته شده، این نهاد انقلابی مولود انقلاب فرهنگی است. انقلاب فرهنگی در دوم اردیبهشت 1359 به وقوع پیوست و در پی آن، امام(ره) دستور دادند تا ستادی مدیریت حرکت انقلاب فرهنگی را به عهده گیرد که این ستاد نیز جهاددانشگاهی را در 16 مرداد سال 1359 برای انجام مأموریت‌های مشخصی تشکیل داد.

در مقدمه مصوبه‌ای که ستاد انقلاب فرهنگی به تصویب رسانده آمده است که در اجرای برنامه ستاد انقلاب فرهنگی برای اشتغال نیروهایی که بر اثر تعطیلی دانشگاه‌ها آزاد شده‌اند و استفاده از خدمات آنان برای بازسازی و نوسازی کشور با استناد بر لایحه قانونی مصوب شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران، شورایی به نام شورای عالی جهاددانشگاهی تشکیل می‌‎شود که اختیارات آن به این شرح است: شناسایی و استفاده از نیروهای آزادشده دانشگاه‌ها، بررسی و شناسایی زمینه‌های جذب نیرو در نهادهای انقلابی و وزارتخانه‌ها، تهیه طرح‌های مستقل که بتواند نیروهای دانشگاهی را جذب کند، استفاده از امکانات آموزشی و تجهیزات و وسایل کارگاهی و امثال آن و تشکیل شورای سه‌نفره‌ای که مسئولیت اداره جهاددانشگاهی را در هر دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی خواهد داشت. این مصوبه به امضای زنده‌یاد دکتر حسن حبیبی، دکتر علی شریعتمداری، جلال‌الدین فارسی، شمس آل احمد و دکتر عبدالکریم سروش رسیده است. 

در اصل این نهاد انقلابی بازوی اجرایی ستاد انقلاب فرهنگی در اموری بود که در آن زمان جزء اولویت‌ها محسوب می‌شد. البته مهمترین وظیفه‌ای که آن زمان به‌عهده شورای عالی جهاددانشگاهی بود تشکیل شورای سه‌ نفره جهاددانشگاهی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی بود. در آن زمان دو استاد، یک دانشجو، یک کارمند و یک نماینده از جهاد سازندگی اولین شورای جهاد را، که شورای عالی جهاددانشگاهی نامگذاری شده بود  تشکیل می دادند. این شورا به مرکزیت نیاز داشت؛ به همین دلیل دفتر مرکزی جهاددانشگاهی ایجاد شد تا بتوانند شوراهای سه‌ نفره را برای مدیریت بحران یا تعطیلی در دانشگاه‌ها انتخاب کنند.

البته هنگام تشکیل شورای عالی جهاددانشگاهی، حواشی دیگری نیز وجود داشت. برای مثال در آن ایام تعداد قابل توجهی از مؤسسات دولتی و غیردولتی در رشته‌های خاصی دانشجو می‌پذیرفتند. یکی از اقدامات ستاد انقلاب فرهنگی این بود که اینگونه مؤسسات را با توجه به حوزه علمی آن‌ها در یکدیگر ادغام کرد. برای مثال تمام مؤسسات کوچکی را که در زمینه هنر مشغول بودند ادغام کرد و نام آن را مجتمع دانشگاهی هنر نهاد که بعدها نام آن به دانشگاه هنر تغییر یافت. همچنین، ستاد انقلاب فرهنگی تمام مؤسسات و دانشکده‌های مستقل و غیر مستقلی را که در زمینه علوم انسانی کار می‌کردند ادغام و مجتمع دانشگاهی علوم انسانی را ایجاد کرد که بعدها به دانشگاه علامه طباطبایی(ره) تغییر نام پیدا کرد.  لذادر آن زمان شوراهایی به نام شورای جهاددانشگاهی مجتمع دانشگاهی علوم انسانی و یا شورای جهاددانشگاهی مجتمع دانشگاهی هنر تشکیل شد و دانشگاه‌ها را شوراهایی اداره می‌کردند که نام آن‌ها شورای جهاددانشگاهی واحدها شورای مدیریت جهاددانشگاهی بود.

همین اتفاق در رشته فنی و مهندسی نیز رخ داد و با ادغام تمامی مؤسساتی که در این زمینه فعالیت می‌کردند، مجتمع دانشگاهی فنی و مهندسی تشکیل شد و به تبع آن شورای جهاددانشگاهی مجتمع فنی و مهندسی ایجاد شد که بعدها نام آن به دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تغییر یافت و به همین ترتیب جهاددانشگاهی گروه پزشکی ایجاد شد. 

لذا زمانی که تاریخچه تشکیل جهاددانشگاهی را بررسی می‌‎کنیم، باید به اتفاقات پیرامون آن نیز بپردازیم. جهاد در ابتدا وظیفه داشت که نیروهای آزادشده از انقلاب فرهنگی را ساماندهی و از آنان برای بازسازی کشور استفاده کند. همچنین، طرح‌های علمی مستقل را راه‌اندازی و دانشگاه‌ها را اداره کند. البته اداره دانشگاه‌ها وجه بارز فعالیت جهاد شد؛ چراکه آن‌‌قدر کار زیاد بود که مدیران جهاد در روزهای اولیه بر مدیریت دانشگاه‌ها تمرکز کردند. 

در همان زمان اولین انتخابات ریاست جمهوری برگزار و نخست‌وزیر تعیین و دولت تشکیل شد. طبق مصوبه ستاد انقلاب فرهنگی، زمانی که تصمیم به تشکیل جهاددانشگاهی گرفته شد، به لایحه قانونی مصوبه شورای انقلاب در تاریخ 30 تیر 1359 استناد شد. این بدان معناست که در آن زمان هنوز شورای انقلاب، به جای مجلس و دولت، مصوبه داشت، اما به تدریج ابتدا رئیس‌جمهور انتخاب و دولت مستقر شد. در آن ایام حوادث و نزاع بسیاری وجود داشت و مهمتر از همه پس از حدود 50 روز  از تشکیل جهاددانشگاهی، جنگ تحمیلی آغاز شد. همچنین، در آن روزها کشمکش‌ سیاسی بین رئیس‌جمهور و مجلس برای تعیین نخست‌وزیر، مخالفت رئیس‌جمهور وقت (بنی‌صدر) با انقلاب فرهنگی نیز وجود داشت.  در چنین فضایی جهاد متولد و سپس اداره دانشگاه‌ها را به عنوان یکی از مهمترین فعالیت‌هایش عهده‌دار شد. 

همکاران ما در همین ایام پایه‌ فعالیت‌های علمی را با حضور اساتید مسلمانی بنا نهادند که در جریان انقلاب فرهنگی به انقلاب فرهنگی پیوسته بودند و تمایل داشتند که برای رفع نیازهای کشور گام بردارند. زمانی که به آن ایام می‌نگریم عمدتاً به بحث مدیریت بحران و نقش ممتاز و برجسته جهاددانشگاهی در این زمینه پی می‌بریم. پس از آغاز جنگ تحمیلی مسئولان جهاددانشگاهی بخشی از امکانات دانشگاه‌ها را در اختیار دفاع مقدس قرار دادند. برای مثال دانشگاه شهید چمران اهواز در اختیار دفاع مقدس بود. در تهران نیز جهاددانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف از همان ابتدا با فرماندهان جنگ در ارتباط بود و در پی برآوردن نیازهای فوری آنان بودند و فعالیت‌های بسیار خوبی را نیز در این زمینه سامان دادند. 

ایکنا ـ پس از استقرار دولت مسئولیت‌های جهاددانشگاهی تغییر کرد؟

پس از استقرار دولت و کاهش فضای بحرانی در کشور، مسئولیت‌های جهاددانشگاهی تا حدودی تغییر کرد. این نهاد در پی آن بود تا مطالبه اصلی امام(ره) را راجع‌به تحول اساسی دانشگاه‌ها پیگیری کند. طبق فرمایش امام(ره)، دانشگاه باید تحول یابد و به جای خدمت به شرق و غرب در خدمت مردم باشد. امام(ره) فرمودند که دانشگاه محل انسان‌سازی است و باید انسان تربیت کند. امام(ره) فرمودند: «سعادت و شقاوت یک ملت از حوزه و دانشگاه است. اگر حوزه و دانشگاه اصلاح شوند، کشور اصلاح می‌شود و اگر اصلاح نشوند، کشور نیز اصلاح نخواهد شد». این فرمایش امام(ره) در یک کلام همان فرهنگ «ما می‌توانیم» و استقلال علمی، فرهنگی دانشگاه و عدم وابستگی به شرق و غرب است که همواره آن را به مسئولان گوشزد می‌کردند.  

پیش از انقلاب اسلامی، کشور توانایی محدودی در رشته‌های دکتری و حتی کارشناسی ارشد داشت تا بتواند به تربیت نیرو در دانشگاه‌ها بپردازد. یکی از دستاوردهای فوری انقلاب فرهنگی، تشکیل دانشگاه تربیت مدرس برای تربیت نیروی انسانی در دوره‌های تکمیلی با توان داخلی بود. در سال 1362 اسا‌سنامه‌ای از سوی ستاد عالی انقلاب فرهنگی (که نخست وزیر و برخی از وزرا بدان افزوده بودند) برای جهاددانشگاهی ترسیم و تدوین شد که مدیریت دانشگاه‌ها و اداره آن‌ها از وظایف جهاددانشگاهی حذف شد و دو وظیفه عمده تحقیقاتی و فرهنگی به آن محول شد. از این پس جهاددانشگاهی بر مسائل تحقیقاتی و فرهنگی تمرکز بیشتری کرد و اداره آن به شورای مرکزی جهاد دانشگاهی سپرده شد.

اساسنامه مصوب در سال 62، در سال 65 بازنگری شد. البته در سال 1364 تعداد افراد شورای مرکزی جهاد دستخوش تغییراتی شد. در مصوبه جدید پیش‌بینی شده بود که سه نفر از اعضای جهاد به انتخاب شوراهای جهاد دانشگاه‌ها که همان مجمع عمومی جهاددانشگاهی بود در شورای مرکزی حضور داشته باشند. لذا یکی از وظایف این مجمع، انتخاب سه نفر برای حضور در شورای مرکزی جهاد بود. اغلب شخصیت‌های حاضر در شورای مرکزی جهاد، شخصیت حقوقی داشتند و اشخاص حقیقی که بتوانند مدیریت عالی جهاد را به عهده بگیرند، از سوی مجمع عمومی جهاد تعیین می‌شدند. 

افتخار داشتم در سه دوره متوالی دوساله منتخب مجمع عمومی جهاددانشگاهی برای حضور در شورای مرکزی جهاد باشم. این اساسنامه تا اواخر سال 1370 مورد عمل بود، اما به علل فراوان، در این سال شورای عالی انقلاب فرهنگی اساسنامه جدیدی برای جهاددانشگاهی به تصویب رساند که طبق آن مدیریت جهاد از مدیریت شورایی، که قطعاً فواید و مزیت‌های بیشتری برای جهاد داشت، به مدیریت فردی تغییر یافت و حوزه‌های فعالیت جهاد در بخش‌های فرهنگی، تحقیقاتی و اداری ـ مالی نیز به معاونت تبدیل شد و موضوع آموزش به طور مستقل مورد توجه قرار گرفت. البته هر کدام از مدیریت‌های فردی و شورایی مزیت‌هایی دارند، اما به نظر بنده، برای مجموعه‌ای مانند جهاددانشگاهی مدیریت شورایی ارجح‌تر بود. در عین حال چون از ابتدای تشکیل جهاد ما خود را زیر نظر شورای عالی و ستاد انقلاب فرهنگی می‌دانستیم، همواره از مصوبات شورا تمکین کرده‌ایم. افتخار جهادگران جهاددانشگاهی این بوده است که همیشه به مقررات ‌و ضوابط پایبند بوده‌اند. با تصویب این مصوبه در شورای عالی انقلاب فرهنگی، مدیریت جهاد فردی و نیز هیئت‌امنای آن به عنوان رکن اصلی جایگزین شورای مرکزی جهاد شد و امروز جهاد دارای سه رکن اصلی شامل هیئت‌امنا، شورای علمی و رئیس جهاد دانشگاهی است.  

ایکنا ـ امروز جهاددانشگاهی تا چه حد به جایگاه حقیقی خود نزدیک شده است؟ 

جهاددانشگاهی در روند تاریخی خود به دلیل برخورداری از نیروی انسانی مؤمن و انقلابی، همیشه رو به پیشرفت بوده است. البته ما همیشه با مشکلات فراوانی مواجه بوده‌ایم و هیچ‌گاه دوره آرامشی را سپری نکرده‌ایم. جهاد در امور علمی، فرهنگی و تربیت نیروی انسانی دستاوردهای فوق‌العاده‌ای داشته که موجب افتخار هر جهادگری است. متأسفانه اخیراً در بازنگری به عمل آمده در ترکیب شورای عالی انقلاب فرهنگی عضویت جهاد در این شورا منتفی شده است. این مسئله درد بزرگی برای جهاد بوده، چراکه جهاد را از هویت خود جدا کرده‌اند. 

یکی از مطالبات جدی جهاد این است که به شورای عالی انقلاب فرهنگی بازگردد و حداقل رئیس جهاددانشگاهی به عنوان عضو حقوقی در شورا حضور داشته باشد. یکی دیگر از مشکلات جهاددانشگاهی مربوط به جذب نیرو، وضعیت اعضای هیئت علمی و وضعیت تأمین بودجه است که از این نظر در تنگنای سختی قرار گرفته است. امیدواریم که در دولت جدید این مشکلات را حل و زمینه را برای توسعه و رشد روزافزون این نهاد فراهم کنیم. 

 ایکنا ـ مطالبه اصلی جهاددانشگاهی از دولت جدید چیست؟ 

یکی از مطالبات جهاددانشگاهی از دولت چهاردهم این است که دولت، جهاد را به شورای عالی انقلاب فرهنگی بازگرداند؛ چراکه رئیس‌جمهور رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی است. البته تعیین ترکیب شورای عالی انقلاب فرهنگی از اختیارات رهبر معظم انقلاب اسلامی است و از رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌خواهیم که از رهبر معظم انقلاب اسلامی درخواست کنند که جهاد دوباره به این شورا بازگردد. رهبر معظم انقلاب همواره به جهاددانشگاهی لطف داشته و از این نهاد انقلابی دفاع کرده‌اند.

متأسفانه از دولت‌های نهم و دهم به بعد، دولت دخالت‌های نابجا و غیرموجهی را در جهاد اعمال کرد که تبعات بسیار ناگواری داشت. جهاددانشگاهی همواره اعتقاد داشته که باید حامی تمامی دولت‌ها با سلایق سیاسی مختلف باشد و از آن‌ها حمایت کند. دولت در هیئت‌امنای جهاد چهار نماینده دارد و می‌تواند از طریق آنان اعمال نظر کند که موجه است، اما دخالت غیرموجه این است که تصمیمات در جای دیگری گرفته شود و سپس، هیئت‌امنای جهاد را تحت فشار قرار دهند و تصمیماتی بگیرند که جهاد را از جوهر و هویت خود جدا سازد و آن را به یک نهاد دولتی تبدیل کند. 

اگر قرار باشد جهاددانشگاهی مانند دستگاه‌های اجرایی کشور باشد، فعالیت آن با توجه به وجود نهادهای مشابه ضرورتی ندارد. جهاد برای مأموریت‌های بزرگتری راه‌اندازی شده و به تعبیر رهبر انقلاب اسلامی، محصول انقلاب است. لذا دولتی شدن جهاددانشگاهی و دخالت دولت در آن آسیب بزرگی است که نباید رخ دهد. ممکن است برخی مشکلات جهاد مانند معضلات مالی با دولتی شدن در کوتاه‌مدت حل شود، اما در بلندمدت به دامنه مشکلات این نهاد انقلابی افزوده خواهد شد. پیش از این، دولت‌ها به جهاددانشگاهی کمک می‌کردند و البته که این کمک‌ها باید ادامه یابد. در گذشته دولت‌ها فقط به این نهاد انقلابی کمک می‌کردند و جهاد برای امور خود تصمیم می‌گرفت. 

همچنین، اساسنامه جهاد باید بازنگری شود. برای مثال در اولین وظیفه فرهنگی که برای جهاد تعیین شده بر اجرای فعالیت‌های فرهنگی برای دانشجویان و دانش‌آموزان دبیرستانی تأکید شده است. اکنون ما حتی برای انجام فعالیت‌های فرهنگی ویژه دانشجویان با محدودیت مواجه هستیم، چه برسد به اینکه به دانش‌آموزان دبیرستانی نیز بپردازیم. اساسنامه‌ای که در سال 1370 برای جهاد تصویب شد، مطالب زیادی دارد که خارج از اراده جهادگران بدان افزوده شده است. در اساسنامه فعلی برخی وظایف با توجه به اقتضای زمان برعهده جهاددانشگاهی بود که دیگر ضرورتی برای اجرای این وظایف وجود ندارد و اساسنامه مصوب سال 1370 باید اصلاح شود.

یکی از نکاتی که در اساسنامه سال 1370 به جهاد تحمیل شد و مورد تقاضای این نهاد انقلابی نبود، بحث آموزش بود. البته آموزش‌های کاربردی یا تخصصی کوتاه‌مدت را می‌توان در چارچوب فعالیت‌های جهاد تعریف کرد، اما مسئله آموزش عالی هیچ‌گاه مورد تقاضای جهاد نبوده و اطلاعی نداریم که این مسئله در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی چگونه وارد اساسنامه جهاد شده است. در مورد نحوه انتخاب رئیس جهاد نیز ابهاماتی در اساسنامه وجود دارد. جهادگران اعتقاد دارند انتخاب رئیس جهاد همواره باید از درون خود جهاد باشد. ممکن نیست نهادی که خود به تربیت نیروهای متخصص و انقلابی پرداخته و نهادهای دیگر نیز از این نیروها بهره‌گیری می‌کنند، نتواند برای خود یک رئیس انتخاب کند. این مسئله ظلم بزرگی در حق جهاددانشگاهی است. البته بحث بر سر افراد و شایستگی آنها نیست، بلکه بحث در مورد فرآیندها و نحوه انتخاب است. دخالت دولت در جهاد شایسته یک مجموعه دانشگاهی و انقلابی نیست. 

ایکنا ـ مهمترین مأموریتی که باید در اساسنامه جدید به جهاد محول شود چیست؟ 

مهمترین مأموریت جهاددانشگاهی فعالیت‌های فرهنگی و تحقیقاتی است. در واقع همان فعالیت‌هایی که از ابتدا از سوی جهاد دنبال شده و در این باره از سال 1362 تاکنون کارنامه روشن و مشخصی وجود دارد. رهبر معظم انقلاب در سال 1369 فرمودند: «یکی از کارهای اساسی و اصلی که جهاد دانشگاهی انجام داده و باید دنبال کند، تربیت صحیح فکری و عملی دانشجویان است». این سؤال ایجاد می‌شود که جهاددانشگاهی برای اینکه به این مأموریت و تربیت دانشجویان بپردازد، باید چه اقداماتی را انجام دهد و چگونه باید این نهاد انقلابی را به این سمت و سو سوق دهیم؟ رهبر معظم انقلاب در ادامه بیانات خود فرمودند که کار فرهنگی، هنری و تحقیقاتی جهاددانشگاهی نیز باید در همین جهت یعنی تربیت صحیح فکری و عملی دانشجویان باشد. در واقع اگر کار تحقیقاتی انجام می‌دهید، باید به خاطر داشته باشید که به تربیت صحیح فکری و عملی دانشجویان بینجامد. 

البته جهاد دانشگاهی در این باره کارنامه درخشان و نیز تبحر دارد. در همین بیانات، رهبر معظم انقلاب اسلامی جهاد دانشگاهی را با سایر نهادها مقایسه کرده و فرمودند که ثبات، مدیریت، تشکیلات نظم، انعطاف، چالاکی و چابکی جهاددانشگاهی را از سایر نهادها متمایز می‌کند. لذا نباید چابکی و چالاکی جهاد را از این نهاد انقلابی گرفت و آن را به مجموعه‌های بی‌شمار دیوان‌سالار اضافه کرد. باید اجازه دهیم که جهاد همان جهاد باقی بماند و آن را به عنوان الگوی پیشرفت به جامعه معرفی کنیم. اگر بخواهیم هر روز به دست و پای این نهاد مظلوم قید و بند اضافه کنیم، کار عاقلانه‌ای نیست. 

جهاددانشگاهی می‌تواند پناهگاه دانشجویان باشد. گروه‌های دانشجویی فراوانی در دانشگاه‌های کشور وجود دارند. جوانان باید با چه کسانی گفت‌وگو و مشکلات خود را بیان کنند؟ دانشجویان کجا می‌توانند استعداد خود را بروز دهند و ایده‌های تحقیقاتی و پژوهشی خود را عرضه کنند؟ سیستم رسمی دانشگاه که متأسفانه حتی پذیرای اعضای رسمی خود نیست چه برسد به دانشجویان! لذا باید جهاددانشگاهی را تقویت و از غل و زنجیر آزاد کنیم تا بتواند به این مسئولیت بزرگ و استراتژیک بپردازد. اگر به این مهم دست پیدا کنیم، به جایی خواهیم رسید که از درون جهاددانشگاهی نیروهایی مانند زنده‌یاد کاظمی‌آشتیانی‌ها، بهاروندها و... به وجود می‌آیند که می‌توانند تحولات شگرفی را در حوزه‌های علمی، فناوری، توسعه و رفع نیازهای کشور ایجاد کنند. البته پیش‌زمینه یا بستر اصلی، که باید چنین نیروهایی را پرورش دهد، این است که اجازه دهیم جهاد دانشگاهی به معنای واقعی کلمه پناهگاه دانشجویان باشد نه اینکه سیستم قانون‌گذاری از دولت گرفته تا شورای عالی انقلاب فرهنگی هر روز برای آن محدودیت ایجاد کنند و این نهاد انقلابی را رقیب دیگر دستگاه‌ها بدانند. 

مسئولان و قانون‌گذاران کشور باید بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره جهاد دانشگاهی را مطالعه کنند. اگر به دنبال تحقق منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی هستیم، باید بیانات ایشان را درباره جهاد دانشگاهی مطالعه کنیم. این نهاد باید به جوهره و اصل خود بازگردد و در مسیر اصلی خود حرکت کند. متأسفانه برخی در این باره مغلطه می‌کنند و دم از تغییر تفکر جوانان و دانشگاه‌ها و فضای جدید می‌زنند و فکر می‌کنند که امثال بنده از زمانه به دور هستیم، اما این‌گونه نیست و می‌توان همین جوهره و اصالت را به‌روز کرد و با اقتضائات زمان خود شکل داد. زمانی که خبرگزاری‌های ایکنا و ایسنا در جهاد تأسیس شدند، هنوز نقش رسانه‌‎ها به صورت دقیق در کشور مشخص نشده بود، اما جهاد این نقش را احساس و رسانه‌های خود را با اتکا به نیروهای جوان و دانشجو و به‌روزترین امکانات راه‌اندازی کرد. 

خبرگزاری ایسنا اولین رسانه خبری کشور در حوزه خبرگزاری غیردولتی بود و اگر بخواهیم  تاریخ رسانه کشور را بیان کنیم، به اذعان بسیاری از نخبگان و اساتید باید به زمان قبل و پس از تشکیل خبرگزاری ایسنا اشاره کنیم که نشان‌دهنده این است که در آن زمان به‌روزترین اقدام از سوی جهاددانشگاهی برای تربیت صحیح فکری و عملی جوانان و دانشجویان صورت گرفت. اکنون می‌توانیم این جریان را در جهاددانشگاهی ادامه دهیم. جهاد توان طراحی و نهادسازی بسیار قوی در حوزه فرهنگی دارد و عین تجربه را در نهادسازی در حوزه‌های پژوهشی و فناوری را هم در اختیار دارد. اما متأسفانه ما هر روز محدودتر به مسائل نگاه می‌کنیم و راه اشتباه را طی می‌کنیم.