آیه 112 سوره هود؛ استقامت جمعی، رمز پیروزی + صوت

نهضت ملی زندگی با آیه‌ها برای روز دوازدهم ماه رمضان آیه 112 سوره هود را انتخاب کرده است؛ همواره اینگونه نیست که به محض آغاز یک کار، به هدفی متعالی که مورد نظرمان هست برسیم، بلکه این مسیر پر پیچ و خم سختی‌ها، موانع و مرارت‌هایی دارد که رویارویی با آنها نیاز به استقامت دارد و موفقیت از آن افرادی است که ثابت‌قدم باشند.

به گزارش ایکنا، نهضت ملی «زندگی با آیه‌ها» امسال و همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان برای دومین سال متوالی است که به همت سازمان تبلیغات اسلامی و با مشارکت اغلب دستگاه‌های حاکمیتی، سیاستگذار و اجرایی در امور فرهنگی و قرآنی برگزار می‌شود.

این نهضت از آغاز در تلاش بوده است که به ازای هر روز از ماه رمضان، یک آیه از سوره‌های هر جزء از قرآن را که محل ابتلای بیشتر مردم است و اصطلاحاً از آنها به عنوان آیات پُرکاربرد یاد می‌شود، در قالب‌های متنوع مکتوب، سمعی و بصری عرضه کند تا آحاد مردم در ایام روزه‌داری، علاوه بر انس بیشتر با آیات، ارتباطی معنایی و تدبری نیز با آنها پیدا کرده و در همین راستا موفق به حفظ آیات مورد نظر شوند.

از مجموع اقلام فرهنگی تولید شده در راستای تبلیغ و ترویج نهضت ملی زندگی با آیه‌ها، کتاب امت پیروز را مبنا قرار داده و هر روز از ماه مبارک رمضان، آیه مورد نظر همان روز و محتوای نوشتاری برگرفته از این کتاب را با شما مخاطبان در میان می‌گذاریم.

روز دوازدهم ماه رمضان

«فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَکَ»/ سوره هود، آیه 112

پس همان‌طور که مأموريت يافته‌ای، ثابت‌قدم باش.کسانی هم که با تو رو به‌سوی خدا آورده‌اند، ثابت‌قدم باشند.

کم نیاورید!

تا قبل رسیدن به نیل، همه‌شان ادعای ایمان داشتند. به حضرت موسی(ع) می‌گفتند حالا که ما را از چنگ فرعون نجات داده‌ای، تا هر کجای عالم که بروی پاکارت هستیم! اما سفر که شروع شد و دشواری‌های مسیر را که چشیدند و چند قدم مانده به نیل که لشکر فرعون را پشت سر خودشان دیدند، ناگهان دست و دلشان لرزید. گفتند: نکند خدا ما را فراموش کرده باشد؟ گفتند: نکند ما را تنها گذاشته باشد؟ قصه حضرت موسی(ع) و پیروانش، قصه همیشه است. خدا، آدم‌ها و ادعاهایشان را آرام آرام آن‌قدر الک می‌کند تا در آخر فقط واقعی‌ها باقی بمانند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر شک به دلشان راه نمی‌دهند؛ همان‌ها که تا لحظه آخر استقامت می‌ورزند.

رمز طلای زندگی

همه‌ ما، کم و بیش کارهای ناتمامی در زندگی‌هایمان داریم. کاری را شروع کرده‌ایم و وسط راه رها کرده‌ایم. در حالی که اثر بعضی از کارهای خوب، به این است که به سرانجام برسد؛ وگرنه اثری نخواهد داشت. حتی گاهی ضررش بیشتر است. از بین همه‌ی مسلمان‌ها، یک عده نامه نوشتند که بیا، حسین! ما پای کار هستیم. آن‌ها کوفی‌ها بودند. نامردی کردند، امام را جلو انداختند و خودشان پا پس کشیدند. اثر یک کار نیمه‌تمام می‌شود کربلا.

اما در مقابل، یک ورزشکار را تصور کنید که از کودکی رؤیای کسب مدال طلای المپیک را در سر دارد. او سال‌ها از خواب و خوراک خود می‌زند، شکست می‌خورد، مصدوم می‌شود، اما هیچ‌گاه تسلیم نمی‌شود. بالاخره روزی، روی سکوی قهرمانی می‌ایستد. استقامت او، رمز طلای زندگی‌اش شد.

استقامت در برابر سختی‌ها، مسیر موفقیت را هموار می‌کند. این اصل، نه‌تنها در ورزش، بلکه در تمام عرصه‌های زندگی صدق می‌کند. خداوند متعال در سوره مبارکه هود، داستان تعدادی از انبیاء و ایستادگی آنان در مسیر مأموریت و مبارزات دامنه‌دارشان بر ضد شرک و کفر و انحراف را بیان می‌نماید، سپس به پیامبر اکرم(ص) و مؤمنان دستور می‌دهد که «فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ» می‌فرماید همه مسلمانان مأمورند که همراه پیامبر ایستادگی کنند و هرگز به خاطر کثرت دشمنان و حملات شدید آنان میدان را خالی نکنند.

استقامت، به معنای تلاش برای ایستادن و به تعبیر دیگر به زانو در نیامدن، جوهره‌ی پیروزی است. هنگامی که ملتی راهی را آغاز می‌کنند «رسیدن به نتائج، احتیاج دارد به استقامت در آن راه، به پیشرفت در آن راه، به متوقف نشدن میان راه»(بیانات رهبری در اجتماع مردم کنگاور/27 مهر 90) «باید ایستاد، باید ثبات به‌خرج داد، باید راه را گم نکرد، هدف را همواره در مقابل چشم داشت و به‌طور مستمر باید پیش رفت. اگر این شد، پیروزی‌ها پی‌درپی پیش خواهد آمد.» (بیانات رهبری در جمع مردم قم/19 دی90)

می‌گفتند کسی تکنولوژی‌اش را به ما نمی‌دهد. می‌گفتند تحریمیم. می‌گفتند ما از پسش برنمی‌آییم. اما تهرانی‌مقدم‌ها و رضایی‌نژادها و فخری‌زاده‌ها کوتاه نیامدند، چون این آیه‌ را با پوست و گوشت و خون زندگی کرده بودند، چون می‌دانستند که خدا بالاخره راهش را نشان‌شان می‌دهد.

امروز نیز ما در زندگی فردی و اجتماعی با چالش‌های بسیاری مواجهیم. اگر از سختی‌ها نهراسیم و در مسیر حق ثابت‌قدم بمانیم، خداوند وعده‌ی پیروزی و آرامش را به ما داده است.