طرح مباحث نظری قرآن در جنگ به عهده جامعه قرآنی است

سیدجواد سادات‌فاطمی؛ قاری و پیشکسوت قرآنی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا گفت: خوشبختانه اقشار مختلف مردم طی جنگ تحمیلی دوازده‌روزه رژیم صهیونیستی و پس از آن، در دوران آتش‌بس، هماهنگ با حفظ وحدت و انسجام ملی، کارهای مؤثر و مثبتی را به انجام رساندند که توانست تأثیرات عمیقی در تزریق روحیه سلحشوری و غیرتمندی در دوران دفاع و امیدآفرینی و تداوم آن در دوران پساجنگ به دنبال داشته باشد.

این مدرس قرآن گفت: جامعه قرآنی نیز به عنوان یکی از همان لایه‌های مؤثر جامعه در حد بضاعت و توان خود و با توجه به ماهیت رفتاری و هویت عملکردی خود دست به سلسله اقداماتی زد تا بتواند حضور خود را در صحنه بیش از پیش به اثبات رسانده تا به این واسطه با سایر آحاد جامعه در بیان این نکته که اجازه هیچگونه دخالت خارجی و تعدی به کیان اسلامی را به دشمن نمی‌دهند، همراهی کند.

سادات‌فاطمی تصریح کرد: جامعه قرآنی چیزی جدای از بدنه جامعه نیست و افرادی که با عنوان فعال قرآنی در این عرصه فعالیت می‌کنند؛ خود از جمله کسانی هستند که ممکن است، مانند سایر افراد جامعه در مواجهه با انواع سختی‌ها و مرارت‌های ناشی از وضعیت نامطلوب اقتصادی و معیشتی قرار داشته باشند، اما کارنامه عملکردی آنها طی این مدت نشان داد که حفظ کیان اسلامی تا چه اندازه برای آنها از اهمیت برخوردار است و لذا تا حد امکان با سلسله اقداماتی، این مهم را به منصه ظهور رساندند.

این کارشناس قرآن گفت: آنچه از رهگذر فعالیت جامعه قرآنی در این ایام شاهد بودیم و در قالب برگزاری محافل، همایش‌ها و تجمعات قرآنی و ... تجلی پیدا کرد، با وجود همه دستاوردهای مطلوبش، رهآورد سازنده‌ای را نیز محقق ساخت. با توجه به اینکه در کشور با مذاهب و اقوام گوناگون روبرو هستیم، اما با استناد به قرآن، این نکته را متذکر شد که در رویارویی با دشمن باید فراتر از اندیشه‌ها و باورهای جناحی، برای به زانو درآوردن دشمن اتحاد و وحدت میان خود را حفظ کرد.

سادات‌فاطمی در پاسخ به این پرسش که تمسک به چه مستندات قرآنی می‌تواند، همچنان وحدت و اتحاد میان مردم را حفظ کند؟ گفت: در قرآن مستندات زیادی است، مشخصاً در سوره آل‌عمران آیات 118 و 119 به این امر به وضوح اشاره دارد که دشمن با کینه‌توزی از هیچ کوششی در راه ضربه زدن به جامعه ایمانی کوتاهی نخواهد کرد و موارد بسیار دیگری که بیان آن از سوی جامعه قرآنی می‌تواند اقشار جامعه را بیش از پیش نسبت به این موضوع حساس کند که نباید در برابر دشمن مماشات و رفتاری از سر انعطاف نشان داد.

وی تأکید کرد: در دوران آتش‌بس نیز همچنان باید این روحیه را حفظ کرد و با توجه عمیق به برخی از آیات از جمله آیه 125 سوره آل‌عمران که می‌فرماید: «بَلَىٰ إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ» باید صبر و بردباری پیشه کرد و ایمان راسخ داشت که در صورت این صبر و به شرط اطمینان و اعتماد به خداوند، او خود بزرگترین حامی و پشتیبان ما خواهد بود.

این کارشناس قرآنی گفت: ماهیت کنشگری و فعالیت قشری همچون جامعه قرآنی در شرایط جنگی شاید اغلب پرداختن به مسائل و نکات نظری این مواجهه و مقاومت در برابر هجمه دشمن است؛ همچنانکه جامعه قرآنی با بیان آیات در قالب کرسی و محافل تلاوت می‌توانند به بیان فرامین قرآن به عنوان یک راهکار بپردازند، اما در عمل چه اتفاقاتی باید رقم بخورد، این موضوع مرتبط با مسئولان اجرایی است که تدابیر قرآنی را در امر مدیریتی خود پیاده ساخته و آن را به عنوان یک نقشه راه در امور اجرایی به کار گیرند.

وی در پایان گفت: نکته مهم دیگر اینکه به هر حال جنگ مرارت فراوان دارد و اینگونه نیست که تنها برای سرزمینی که مورد هجمه قرار گرفته است، مشکلاتی فراهم شده باشد، بلکه خود قرآن به این نکته اشاره دارد که جبهه متخاصم نیز با سختی فراوانی روبرو می‌شود، در چنین شرایطی امر مهم، کنار گذاشتن اختلافات و نزاع‌ها و در عین حال یکی شدن همه سلایق است تا به استناد به آیه 152 سوره آل عمران «... حَتَّى إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ...» طمع نسبت به برخی مقاصد، نیات و منافع، موجب نشود تا این انسجام و اتحاد از هم گسسته شود.