Mga Surah ng Qur’an/90 Kinakailangan para sa Pagkamit ng Pangwakas na Kaligayahan
Ayon sa isang talata ng Surah Al-Balad, bagaman, mayroong isang kinakailangan para sa pagkamit ng kaligayahan.
Ang Al-Balad ay ang ika-90 kabanata ng Qur’an na mayroong 20 na mga talata at nasa ika-30 Juz.
Ito ay Makki at ang ika-35 na Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Ang ibig sabihin ng Balad ay lupain at lungsod. Sa unang talata, ang Diyos ay nanunumpa sa pamamagitan ng Balad, na tumutukoy sa lungsod ng Mekka, at dahil dito ang pangalan ng Surah.
Ang pangunahing tema ng Surah Al-Balad ay ang katotohanan na ang sangkatauhan, mula sa sandali ng kapanganakan hanggang sa sandali ng kamatayan, ay hindi magkakaroon ng ganap na kaligayahan, kaginhawahan at kapayapaan nang hindi dumaranas ng mga paghihirap at ang buong kaligayahan na walang kahirapan ay mangyari lamang sa sa kabilang buhay.
Ang Surah ay nagsisimula sa panunumpa ng Diyos sa pamamagitan ng Mekka, na alin nagpapahiwatig ng kabanalan at mahusay na katayuan ng lungsod. Pagkatapos ay itinuturo nito ang mga kahirapan sa buhay ng tao: "Katotohanang Aming nilikha ang tao sa pagpapagal at pakikibaka." (Talata 4)
Ang Surah ay tumutukoy din sa pagpapalaya ng mga alipin, pagpapakain at pagtutulong sa mga mahihirap at pag-aalaga sa mga ulila bilang ilan sa pinakamahalagang mga gawain.
Inilalarawan ng Diyos, sa Surah na ito, ang mga gumagawa ng mabuti bilang 'Kasama ng Kanan' at ang mga gumagawa ng masama bilang 'Kasama ng Kaliwa'.
Ang kabanata ay nagsisimula sa pariralang 'La Uqsim' at sa susunod na talata ay tumutukoy sa presensiya ng Banal na Propeta (SKNK) sa Mekka. Karamihan sa mga tagapagkahulugan ay naniniwala na ang pariralang 'La Uqsim' ay nangangahulugang ang Diyos ay nanunumpa sa Mekka dahil sa kabanalan ng Mekka at ang presensiya ng Banal na Propeta (SKNK) dito.
Ang iba ay mas gusto ang maliwanag na kahulugan, ang ibig sabihin ng La Uqsim bi Haza al-Balad ay kung paano manumpa sa pamamagitan ng Mekka samantalang sila (mga hindi naniniwala) ay walang paggalang sa Banal na Propeta (SKNK) sa lungsod na ito.
Inihambing nila ang talatang ito sa Talata 75 ng Surah Al-Waqeah: "Hindi ko kailangang manumpa sa paglubog ng mga bituin." Sa panahon ng Jahilliyah (bago ang pagdating ng Islam, ang mga tao sa Arabia ay nanunumpa sa pamamagitan ng mga bituin at ito ay ipinagbawal ng Diyos. Sa Surah Al-Balad din, ang konseptong ito ay itinuro na ang mga hindi mananampalataya ng Mecca ay iginagalang ang Mekka ngunit hindi ang Banal Propeta (SKNK).
Talata 3 "Sa pamamagitan ng dakilang ama at ng kanyang kahanga-hangang anak na lalaki," ay masasabing itinataguyod ang pananaw na ito. Ang ilang mga tagapagkahulugan ay nagsasabi na ang talatang ito ay tumutukoy sa mga Propeta Abraham at Ismail.
Sinasabi ng talata 4: "Katotohanang Aming nilikha ang tao sa pagpapagal at pakikibaka." Ito ay may kaugnayan sa nakaraang talata dahil ito ay nagpapakita na katulad ng maraming mga paghihirap sa landas ng pag-abot sa Kaaba sa Mekka, mayroong maraming mga paghihirap at mga kahirapan sa buhay sa landas ng pag-aabot sa Diyos.
Ipinahihiwatig nito na ang paunang kinakailangan para makamit ang pangmatagalang kaligayahan ay pinagdadaanan at pagtitiis sa mga paghihirap at mga kahirapan.
