Ҷойгоҳи истиғфор дар ривоятҳо

Дар оятҳои Қуръони Карим ва ривоятҳои имомон (алайҳим ас-салом) истиғфор ва омурзиш хостан аз Худо бисёр таъкид шудааст ва ба таври нодир ва хеле муҳим муаррифӣ гаштааст.

Ривоят аз Расули Акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) нақл шудааст, ки ҳазрат фармуданд:
«Беҳтарин ибодат, истиғфор кардан аст; зеро ин суханони Худованди Мутаъолӣ дар Китоби Ӯст, ки фармуд:

«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ»

 (Муҳаммад: 19).

 Дар ривояти дигар омадааст, ки беҳтарин дуо, истиғфор ва беҳтарин парҳезгории гуфтан "Ло илоҳ илло Аллоҳ" аст.

Истиғфор дар суханони Амирул-Муъминин (алайҳиссалом)
Арзишмандтарин васила, дуоҳои комил ва таъсирбахштарин аслиҳаи гуноҳкорон ва шафоъияти наҷотбахш муаррифӣ шудаст. Амирул-Муъминин (алайҳиссалом) дар ҳикмат 417-и Наҳҷул-Балоға фармуданд: «Истиғфор, мақоми баланд дар назди Худо аст.»

Имоми Саодиқ (алайҳиссалом) дар ривояте фармуданд:
«Худованд, ҳар гоҳ ки хайрро барои бандаи худ хоҳад, агар ӯ гуноҳе кунад, пас ба даст овардани ҷазои он гуноҳро ба ёдаш меорад ва ӯро ба истиғфор тарғиб мекунад. Ва агар Худо бадии бандаеро хоҳад, ва ӯ гуноҳе кунад, пас ба ӯ неъмате меорад, ки ӯро аз ёд овардани истиғфор монд мекунад ва ӯ дар ҳолати худ идома медиҳад. Ин маънии ин суханони Худо аст:

سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ

(Аъроф: 182), «Мо онҳоро аз ҷое, ки намедонанд, бехабарона, тадриҷан ғофил мегардонем.» яъне бо додани неъмат ҳангоми иртикоби гуноҳҳо.»

3495191